শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ বিৰচিত বৰগীত
| এই পাঠ্যৰ উৎস গ্ৰন্থ বা নথি অজ্ঞাত। প্ৰামাণ্যতাৰ সবিশেষ জানিবলৈ অনুগ্ৰহ কৰি এই পাঠ্যৰ আলোচনা পৃষ্ঠা চাওক। "উৎস"ৰ অৰ্থ এই কামৰ প্ৰতিলিপি আনে বিচাৰি পাব পৰা স্থান। সাধাৰণতে ই ৱিকিমিডিয়া কমন্সত আপল'ড কৰা আৰু মুদ্ৰণ সংশোধন কৰিব পৰা মূল কামৰ স্কেন ফাইল। যদি নাই, তেন্তে এটা URL হ'লেও দিয়া উচিত; একো নাথাকিলে অনুগ্ৰহ কৰি আলোচনা পৃষ্ঠাত কাৰণ উল্লেখ কৰিব। |
শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ বিৰচিত বৰগীত
সম্পাদনা কৰক- গোবিন্দ গুণ মনলাগি
- আনন্দে গোবিন্দে বায় বৃন্দাবনে বেণু
- জয় জয় যাদৱ, জলনিধিজাধৱ ধাতা
- বালক গোপালে কৰতৰে কেলি
- বেসায়ো ভাৰস্তে হাট
- শুন শুন ৰে সুৰ বৈৰী প্ৰমাণা
- উদ্ধৱ বন্ধু মধুপুৰী ৰহল মুৰাৰু
- পাৱে পৰি হৰি কৰহোঁ কাতৰি
- ওৰে সখি পেখোৰে কঞ্জলোচন
- কমনে ৰময়া মন, বিছুৰি ৰহু
- কমলনয়ন চিন্ত চিত্ত
- জীৱতু জয় যশোৱা-নন্দন
- নাহি নাহি ৰময়া বিনে পাপ
- সোই সোই ঠাকুৰ মোই
- কহৰে উদ্ধৱ, কহ প্ৰাণেৰ বান্ধৱ
- ওঝা সোঝা পন্থ নাহেৰি
- কি কহবো উদ্ধৱ কি কহবো প্ৰাণ
- দেখু সখি! মধুৰ মূৰুতি হৰি
- নাৰায়ণ, কাহে ভকতি কৰো তেৰা
- নাৰায়ণ চৰণে কৰোহে গোহাৰি
- নাৰাযণ, লীলা জানব কোই
- পামৰু মন ৰাম চৰণে চিত্ত দেহু
- বোলহু ৰাম নামেসে মুকুতি নিদানা
- মন মেৰি ৰাম চৰণেহি লাগু
- ৰাম মেৰে হৃদয় পঙ্কজে ৰৈছে
- শাৰঙ্গপাণি পাহে পামৰমতি হামি
- হৰিক বয়ন হেৰি মাই
- হেৰহু মায়,চললি বিপিনে মধাই
- কৈছে নৰহৰি তৰণ উপায়
- বিৰহে আকুল গোপী হামাকু নিমিত্ত
- মধুৰ মূৰুতি মুৰাৰু
- গোপিনী প্ৰাণ কাহানু গেয়োৰে গোবিন্দ
- উদ্ধৱ চলহু গোকুল লাই
- গোপালে কি গতি কৈলে
- শ্ৰীৰাম, মই অতি পাপী পামৰ
এই লেখকৰ লেখাসমূহ বৰ্তমান পাবলিক ড'মেইনৰ অন্তৰ্গত কাৰণ এই লেখাৰ উৎসস্থল ভাৰত আৰু "ভাৰতীয় কপিৰাইট আইন, ১৯৫৭" অনুসৰি ইয়াৰ কপিৰাইট ম্যাদ উকলি গৈছে। লেখকৰ মৃত্যুৰ পাছৰ বছৰৰ পৰা ৬০ বছৰ হ'লে তেওঁৰ সকলো ৰচনাৰ কপিৰাইট ম্যাদ উকলি যায়। (অৰ্থাৎ, ২০২৪ চনত ১ জানুৱাৰী ১৯৬৪ৰ পূৰ্বে মৃত্যু হোৱা লেখকৰ সকলো ৰচনা পাব্লিক ড'মেইনৰ আওতাভুক্ত হ’ব। )