শ্ৰীৰাম, মই অতি পাপী পামৰ
।।ৰাগঃ সুহাই।। তালঃ যতি।।
ধ্ৰুং।। শ্ৰীৰাম, মই অতি পাপী পামৰ, তেৰি ভাৱনা নাই।
জনম চিন্তামণি কাহেগয়ো যচে কাচক লাই।।
পদ।। দিৱসে বিষয়ে বিয়াকুল, নিশি শয়নে গোৱাই।
মনে ধন খুজি বিমোহিত, তেৰি আৰতি নাপাই।
হৃদয় কমলে হৰি বৈঠহ, চিন্তো চৰণ না তেৰি।
কৰল গৰল যচ ভোজন-হামু অমিয়া হেৰি।।
পৰম মুৰুখ হামু মাধৱ! একো বকতি না-জানা।
দাস দাস বুলি তাৰহু-এহু শঙ্কৰ ভাণা।।