শ্ৰীশ্ৰীগণেশৰ অষ্টোত্তৰ শতনাম
| এই পাঠ্যৰ উৎস গ্ৰন্থ বা নথি অজ্ঞাত। প্ৰামাণ্যতাৰ সবিশেষ জানিবলৈ অনুগ্ৰহ কৰি এই পাঠ্যৰ আলোচনা পৃষ্ঠা চাওক। "উৎস"ৰ অৰ্থ এই কামৰ প্ৰতিলিপি আনে বিচাৰি পাব পৰা স্থান। সাধাৰণতে ই ৱিকিমিডিয়া কমন্সত আপল'ড কৰা আৰু মুদ্ৰণ সংশোধন কৰিব পৰা মূল কামৰ স্কেন ফাইল। যদি নাই, তেন্তে এটা URL হ'লেও দিয়া উচিত; একো নাথাকিলে অনুগ্ৰহ কৰি আলোচনা পৃষ্ঠাত কাৰণ উল্লেখ কৰিব। |
মঙ্গলাচৰণ
পাৰ্ব্বতী-প্ৰিয় বিঘ্নেশ মম বিঘ্নং বিনাশয়।
গণেশস্তাৰকো নিত্যং গণেশায় নমো নমঃ।।
গণেশৰ প্ৰাতঃস্মৰণ-স্তোত্ৰম্
।।শ্ৰীশ্ৰীগণেশায় নমঃ।।
প্ৰাতঃস্মৰামি গণনাথমনাথবন্ধুং
সিন্দুৰপুৰ-পৰিশোভিত-গণ্ডযুগ্মম্।
উদ্দণ্ডবিঘ্নপৰিখণ্ডনচণ্ডদণ্ড-
মাখণ্ডলাদিসুৰনায়কবৃন্দ-বন্দ্যম্।। ১
প্ৰাতৰ্নমামি চতুৰাননবন্দ্যমান-
মিচ্ছানুকুলমখিলঞ্চ বৰং দদানম্।
তং তুন্দিলং দ্বিৰসনাধিপ-যজ্ঞসূত্ৰং
পুত্ৰং বিলাসচতুৰং শিৱয়োঃ শিৱায়।।২
প্ৰাতৰ্ভজজাম্যভয়দং খলু ভক্তশোক-
দাবানলং গণবিভূং বৰকুঞ্জৰাস্যম।
অঞ্জান-কানন-বিনাশন-হব্যবাহ-
মুত্সাহবৰ্দ্ধনমহং সুতমীশ্বৰস্য।। ৩
শ্লোকত্ৰয়মিদং পুণ্যং সদা সাম্ৰাজ্যদায়কম্।
প্ৰাতৰুত্থায় সততং প্ৰপঠেত্ প্ৰযতঃ পুমান্।। ৪
ইতি শ্ৰীগণেশপ্ৰাতঃস্মৰণ-স্তোত্ৰং সম্পূৰ্ণম্।
।।গণেশৰ ধ্যান।
খৰ্ব্ব স্থূলতনুং গজেন্দ্ৰবদনং লম্বোদৰং সুন্দৰং,
প্ৰস্যন্দন্মদগন্ধ-লব্ধ-মধূপ-ব্যালোল গণ্ডস্থলম্।
দন্তঘাতবিদাৰিতাৰি-ৰুধিৰৈঃ সিন্দূৰ শোভাকৰং,
বন্দে শৈলসুতাসুতং গণপাতিং সিদ্ধিপ্ৰদং কামদম্।।
মন্ত্ৰ-(ওঁ) গাং গণেশায় নমঃ।
বীজ মন্ত্ৰ-গাং।
প্ৰণাম মন্ত্ৰ
একদন্তং মহাকায়ং লম্বোদৰং গজাননম্।
বিঘ্নবিনাশকং দেৱং হেৰম্বং প্ৰণমাম্যহম্।।
গণেশৰ অষ্টোত্তৰ শতনাম
গণেশ ৰাখিল ননাম প্ৰথমে পাবক।১
গণাধিপ নাম ৰাখে দ্বিতীয়ে ত্ৰ্যম্বক।।২
সিদ্ধগণ মিলি সবে নাম ৰখে গণ।৩
গণাগ্ৰহী নাম ৰাখে নমুচিসূদন।।৪
গণাদ্যক্ষ নাম ৰাখে যত তুৰাসাহ।৫
গণেশ্বৰ নাম ৰাখে শ্ৰীগন্ধবাহ।।৬
গণনাথ নাম ৰাখে ভ্ৰাতা কাৰ্ত্তিকেয়।৭
গণদেৱেশ্বৰ নাম ৰাখে ৰৌহিনেয়।।৮
গণচলবাসী নাম ৰাখে শ্ৰীভাস্কৰ।৯
গণনায়ক নাম ৰাখে দেৱ ক্ষপাকৰ।।১০
গণৰাজ নাম ৰাখে দেৱ বিৰূপাক্ষ।১১
গণকৰ্ত্তা নাম ৰাখে দেৱ সহস্ৰাক্ষ।।১২
গণপতি নামে মাতে পিতৃ মহেশ্বৰ।। ১৩
গজানন বুলি মাতে দেৱ দামোদৰ।।১৪
গৌৰীসূত নাম দিলে মহাদেৱী তাৰা।১৫
গজৰ্কন নাম দিলে মুনি শ্ৰীঅঙ্গিৰা।।১৬
জগবক্ত নাম দিলে ভক্তিভাবে মনু।১৭
বিনায়কেশ-পুত্ৰ নাম ৰাখি দিলে ভানু।।১৮
সুৰপতি নাম তেওঁৰ ৰাখে গুহাগ্ৰজ। ১৯
দেৱ বৃহস্পতী নাম ৰাখে সুৰাগ্ৰজ।।২০
উমাপুত্ৰ নামে মাতে মেনকাৰাণী।২১
বিঘ্ন বিনাশন নাম দিলে অব্জযোনি।।২২
বিঘ্নৰাজ নাম দিলে বৃহতিসুদন।২৩
বিঘ্নকৰ্ত্তা নাম দিলে ৰুক্মিণী-ৰমণ।।২৪
বিঘ্ন হাৰী নাম দিলে দেৱ ত্ৰিপুৰাৰি।২৫
বিঘ্ন বিনায়ক নাম দিলে শম্বৰাৰি।।২৬
বিঘ্ন সিদ্ধি নাম দান কৰে কংসাৰাতি।২৭
বিঘ্নেশ ৰাখিল নাম দেৱ প্ৰজাপতি।।২৮
বিঘ্ন বিনাশক নাম ৰাখে খগেশ্বৰ।২৯
বিঘ্নহৰ্ত্তা নাম তেওঁৰ দিলে নাগেশ্বৰ।।৩০
পাৰ্ব্বতীপ্ৰিয় নাম ৰাখে মাতামহী। ৩১
হৰসূনু নামেৰে মাতিলে মহামহী।।৩২
এক নাম হেৰম্ব ৰাখিলে ইন্দিৰা।৩৩
স্থূলকৰ্ণ নাম ৰাখে দেৱী চাৰুধাৰা।।৩৪
দেৱেৰ দেৱেশ নাম ৰাখি দিলে বিষ্ণু।৩৫
স্কন্দাগ্ৰজ নাম তেওঁক দেলে শ্ৰীবিষ্ণু।৩৬
মহাকায় নাম দিলে ঋষি কাত্যায়ণ।৩৭
প্ৰিয়ঙ্কৰ নাম দিলে নাৰায়ণ।৩৮
কাম অৰিসূনু নাম ৰাখিলে হাৰিত। ৩৯
ৰুদ্ৰপিয় নাম তেওঁৰ ৰাখিলে লিখিত।।৪০
সুমুখ নামটি তেওঁৰ ৰাখিলে সম্বৰ্ত্ত।৪১
সৰ্ব্বেশ্বৰ নাম ৰাখে সকলো অমৰ্ত্ত।।৪২
সুলেখক নাম দিলে ঋষি বেদব্যাস।৪৩
ভাৰত-লেখক নাম দিলে যে কৈলাস।৪৪
ভালচন্দ্ৰ এক নামে মাতিলে উষণা।৪৫
অভিষ্টদায়ক নাম দিলে দেৱসেনা।।৪৬
চন্দ্ৰ মৌলি এক নাম দিলেক দম্ভোলি। ৪৭
মুষিকবাহন নাম ৰাখিলে মাতালি।। ৪৮
বজ্ৰতুণ্ড আৰু নাম দিলে যে বজ্ৰানি। ৪৯
সদাদান নাম ৰাখে দেৱী বীণাপাণি। ।৫০
পাশহস্ত নাম দিলে ইন্দ্ৰায়ুধ শম্ব। ৫১
শুভদাতা এক নাম দিলে আপস্তম্ব।। ৫২
ত্ৰিলোচন নাম এক ৰাখিলে অত্ৰি। ৫৩
চতুৰ্ভূজ নাম ৰাখে মাতা জগদ্ধাত্ৰী।। ৫৪
একদন্ত নাম ৰাখে শ্ৰেষ্ঠ ঐৰাবত।৫৫
বিকত তাঁহাৰ নাম ৰাখিলে মৰুত। ৫৬
সিদ্ধি নাম ৰাখি দিলে মহৰ্ষি গৌতম।। ৫৭
সিদ্ধিসেনাগ্ৰজ নাম ৰাখিলে শ্ৰীযম।। ৫৮
সিদ্ধিদাতা নাম ৰাখে মহাবিষ্ণুৰথ।৫৯
সিদ্ধি বিনায়ক নাম ৰাখে শাতাতপ।।৬০
সিদ্ধযোগী নাম ৰাখে ঋষি বাচস্পতি।৬১
সিদ্ধিসাধক নাম ৰাখে পশুপতি।। ৬২
সিদ্ধিৰূপ ভাল নাম ৰাখে সুৰজ্যেষ্ঠ। ৬৩
সিদ্ধদেৱ নাম ৰাখে সূনু গ্ৰহশ্ৰেষ্ঠ।। ৬৪
ক্ৰতুৱে ৰাখিলে নাম ভাল যজ্ঞসিদ্ধি।৬৫
শতক্ৰতু নাম ৰাখে শুদ্ধ মন্ত্ৰসিদ্ধি।।৬৬
সাংখ্য কপিলে ৰাখে নাম যোগসিদ্ধি। ৬৭
অনিলে ৰাখিলে তেওঁৰ নাম জপসদ্ধি।।৬৮
দানসিদ্ধি নাম ৰাখে দৈত্যৰাজ বলি।৬৯
কৰ্মসিদ্ধি নাম ৰাখে তেওঁৰ মহাশূলী।। ৭০
ঋষিদত্তাত্ৰেয় নাম ৰাখে কামসিদ্ধি। ৭১
তপঃসিদ্ধি নাম ৰাখে শাণ্ডিল্য মহৰ্ষি।।৭২
সৰ্বসিদ্ধিদাতা নাম ৰাখিলে দেৱৰ্ষি। ৭৩
সৰ্ব্বজ্ঞ নামেৰে মাতে জনক ৰাজৰ্ষি।৭৪
স্বস্তিদঃ নামেৰে মাতে ৰজা শ্ৰীদক্ষ।৭৫
ঋদ্ধিদঃ নামেৰে মাতে তেওঁক ঋভুক্ষ।।৭৬
ঋতজ্ঞান এক নাম ৰাখিলে বিৰিঞ্চি।৭৭
ঋতধাম নাম এক ৰাখে শ্ৰীমৰীচি।।৭৮
ঋতম্ভৰা এক নাম ৰাখে পাতজ্ঞল।৭৯
ঋতম নামটি দিলে সপ্তৰ্ষি মণ্ডল।৮০
সত্যম্ সুন্দৰ নাম ৰাখিলে পুলহ। ৮১
গুণাতীতম নাম এক ৰাখে পিতামহ।।৮২
পুৰুষম নামেৰে মাতে শ্ৰীপুলস্ত্য।৮৩
কৃষ্ণপিঙ্গলাম নাম দিলে অগস্ত্য।। ৮৪
শুদ্ধাত্মা এক নাম দিলে কৰ্দ্দম। ৮৫
মহামৃত্যুসুত নাম ৰাখি দিলে যম।। ৮৬
ভক্তবত্সল নাম ৰাখিলে ইন্দ্ৰানি। ৮৭
সৰ্ব্বভিষ্টপ্ৰদ নাম ৰাখিলে ৰোহিণী।।৮৮
শৈলাসুতাসুত নাম ৰাখে হিমালয়। ৮৯
ভক্তৰ পৰমাগতি ৰাখে মৃত্যুঞ্জয়।। ৯০
দ্বিৰদানন নাম ৰাখে খগেশ্বৰ। ৯১
সৰ্ব্বশুভঙ্কৰ নাম ৰাখিলে শঙ্কৰ।। ৯২
বিনায়ক ভাল নাম দিলে বিনায়িকা। ৯৩
দ্বৈমাতুৰ নাম দিলে দেৱী শ্ৰীচণ্ডিকা।। ৯৪
বৰেণ্য নামটি দিলে স্বয়ং ভাৰ্গব। ৯৫
ভক্ত ধ্ৰুৱই নাম ৰাখে সুন্দৰ ভৰ্গ।। ৯৬
অক্ষৰ সুন্দৰ নাম ৰাখিলে আৰ্য্যমা। ৯৭
নিত্যমুক্ত স্বভাবৰ নাম দিলে ৰমা।। ৯৮
ব্ৰহ্মবৰ্চ্চস নাম দিলে ঋষি শ্ৰীবশিষ্ঠ। ৯৯
ব্ৰহ্মভুয় শ্ৰেষ্ঠ নাম দিলে সুৰজ্যেষ্ঠ।।১০০
ব্ৰহ্মযোগ নাম দিলে ঋষি বিশ্বামিত্ৰ। ১০১
সুব্ৰহ্মণ্যাগ্ৰজ নাম ৰাখিলে শ্ৰীমিত্ৰ।। ১০২
ব্ৰণৱস্বৰূপ নামে হৈলে সনাতন। ১০৩
অদ্বৈতস্বৰূপ হৈলে জগত্কাৰণ।। ১০৪
অন্তৰ্য্যামিস্বৰূপ নাম দিলে ব্ৰহ্মৰূপ।১০৫-৬
জ্যোতিৰ্জ্জ্যোতিস্বয়ং জ্যোতি পূৰ্ণব্ৰহ্মস্বৰূপ।। ১০৭-৮
অষ্টোত্তৰ শতনাম কৈলো সবিস্তাৰে।
অতি গোপনীয় তাকে ৰিলো প্ৰচাৰে।।
ঘুৰি যোৱা পিতৃভ্ক্ত ৰায় ভগীৰথ।
পূৰ্ণ হব অচিৰেই তব মনোৰথ।।
গঙ্গাক অনাৰ পথৰ বিঘ্ন দূৰ হৈব।
কহিলো নিশ্চয় পিতৃগণক উদ্বাৰিব।।
অতি গুহ্য নাম স্তৱ বিঘ্ন বিনাশক।
অতীব সুযোগ্য যিটো আনন্দবৰ্দ্ধক।।
এই স্তৱ যেইজনে কৰে অধ্যয়ন।
হইব নোৱাৰে কোনো পাপৰে স্পৰ্শন।।
সকলো কামনা তেওঁৰ হইব পুৰণ।
সৰ্ববিঘ্ন বাধাই দূৰে কৰিব গমন।।
বিদ্যাৰ্থীয়ে বিদ্যা পায় নিৰ্ধনীয়ে ধন।
অপুত্ৰকেৰ পুত্ৰ হৈব দীৰ্ঘ আয়ুষ্মান।।
ৰমনী কৰিব লাভ পতি মনোমত।
দীৰ্ঘ আয়ুধাৰী আৰু ৰূপগুণ যত।।
সৰ্বোত্তম পুত্ৰ পাব ৰূপগুণবান।
সৰ্বগুণী কন্যা পাব লক্ষীৰ সমান।।
পূৰ্ণ হব ধনে জনে উজ্জল সংসাৰ।
দানমুক্ত হস্ত অন্তে স্বৰ্গে বাস তাৰ।।
ঈশ্বৰত অচলা ভ্ক্তি অৱশ্যে হইব।
অন্তে কৈলাসতে স্থান অবশ্যে লভিব।।
কাৰ্যাৰম্ভে গণপতি কৰিলে স্মৰণ।
কবিব অবশ্যে তেওঁ বিঘ্নৰ নাশন।।
ভাদ্ৰপদ মাঘ আৰু আঘোনতে।
নাইবা শাওণ শুক্লা চতুৰ্থীতে।।
সুন্দৰ প্ৰতিমা মূৰ্ত্তি কৰিয়া গঠন।
ঘট স্থাপন কৰি গণেশ অৰ্চ্চন।।
এই অষ্টোত্তৰ শতনাম জপন কৰিব।
সকলো বাসনা তেওঁৰ পূৰণ হব।।
গণেশৰ বন্দনা
নমো নমো গণেশায় নমো গজানন।
সৰ্ববিঘ্নহাৰা দেৱ পাৰ্ব্বতী নন্দন।।
নমো নমো মহাকায় নমো গণপতি।
নমো নমো বক্ৰতুন্দ নমো মহামতি।।
বিদ্যা বুদ্ধি দান কৰা তুমিহে গণেশ।
মাতা তব গৌৰী দেৱী পিতা শ্ৰীমহেশ।।
নমো নমো লম্বোদৰ বিদিত ভূৱনে।
বিঘ্ননাশ কৰা প্ৰভূ প্ৰণামো চৰণে।।
পাৰ্বতীৰ পুত্ৰ প্ৰভূ নাম গণেশ্বৰ।
দেৱগণে দিলে আনি নানা উপহাৰ।।
ব্ৰহ্মাই দিলে সিংহাসন শিৱই যোগপতা।
ইন্দ্ৰই দিলে কমণ্ডলু মনোহৰ ছটা।।
বৰুণে আনন্দে দিলে সোনৰ কুণ্ডল।
অপূৰ্ব্ব গণেশ কৰ্ণে কৰে জলমল।।
সোনৰ কিৰিটি আনি দিলেক সাগৰে।
মনিহাৰ আনি দিলে দেৱ শশধৰে।।
মহালক্ষ্মী ৰত্নহাৰ দিয়ে মৰমেৰে।
দিব্য কণ্ঠহাৰ দিলে সাৱিত্ৰী সাদৰে।।
বসুমতী দিলে আনি মুষিক বাহন।
কত জনে কত দিলে নহয় গনন।।
গণেশ স্মৰণ কৰো পূজাৰ আদিতে।
চৰণে শৰণ লৈলো বিঘিণি নাশিতে।।
সিদ্ধাশ্ৰমত ৰাধাই কৰা গণেশ পূজা
দেৱৰ্ষি নাৰদে কলে নাৰায়ণৰ প্ৰতি।
বিচিত্ৰ কৃষ্ণৰ লীলা সুমধুৰ অতি।।
শ্ৰীদামৰ অভিশাপ হইলে মোচন।
প্ৰথমে শ্ৰীৰাধাই কৰে গণেশ-পূজন।।
সিদ্ধিদাতা গণেশক অতিভক্তি ভৰে।
প্ৰথমতে কিয় ৰাধাই গণেশ পূজা কৰে।।
কৃপা কৰি মোৰ আগে কোৱা দয়াময়।
গণেশৰ পূজা কিয় প্ৰথমতে হয়।।
নাৰায়ণে কলে শুনা শুনা মুণিৰাজ।।
ধন্যা মান্যা পবিত্ৰ এই পৃথিৱীৰ মাজে।
ভিন্ন দেৱ দেৱী পূজা ভাৰতত বিৰাজে।।
সেই বাৰতৰ মাজে আছে সিদ্ধাশ্ৰম।
অতীকে পবিত্ৰ স্থান অতি মনোৰম।।
মনোহৰ সিদ্ধাশ্ৰম সু-দুৰ্লভ অতি।
সেই আশ্ৰমতে বাস কৰে গণপতি।।
বহাগৰ পূৰ্ণিমা দিনা যত দেৱগণ।
গণেশ প্ৰতিমা সবে কৰয়ে পূজন।।
একদিনা গৌৰী সহ দেৱ পঞ্চানন।
মনোহৰ সিদ্ধাশ্ৰমে কৰে আগমন।।
গন্ধৰ্ব ৰাক্ষস নাগ আহে দলে দলে।
মুণি আৰু মানৱগণ আহিল সকলে।।
দেৱ গণপতি আহে কাৰ্ত্তিকৰ সঙ্গে।
ব্ৰহ্মা অনন্তও আহে আনন্দিত মনে।।
সঙ্গীসহ আহে আহি পায় ব্ৰজেন্দ্ৰ নন্দন।
নন্দ আদি সকলোৱে কৰে আগমন।।
কৌটি সহচৰী সহ সুপ্ৰসন্ন মনে।
উপস্থিত ৰাধা ৰাণী গণেশ পূজনে।।
শুদ্ধমনে ৰাধা দেৱী আগে কৰে স্নান।
বিশুদ্ধ যুগল বস্ত্ৰ কৰে পৰিধান।।
শুদ্ধমনে আসনতে বহি ৰাধা সতী।
গণেশৰ ধ্যান কৰে ভক্তিভাবে অতি।।
ব্ৰহ্মতেজে গণেশৰ দীপ্ত নিৰন্তৰ।
ঊদৰ প্ৰসস্ত যাৰ স্থূল কলেবৰ।।
হস্তীৰ সমান যাৰ বদন মণ্ডল।
অগ্নিৰ সমান যাৰ নয়ন উজ্জল।।
একদন্ত যি সদা, অন্ত নাহি যাৰ।
যোগী মুণি য়াৰ ধ্যান কৰে অনিৰ্বাৰ।।
ব্ৰহ্মৰ স্বৰূপ যি মঙ্গল আধাৰ।
বিঘ্ন বিদূৰিত হয় কৃপাত যাঁহাৰ।।
ভক্তৰ অধিন যি ভক্তৰ বত্সল।
সেই গণেশৰ ধ্যান কৰে অবিৰল।।
ধ্যান কৰি শ্ৰীৰাধা সূপৱিত্ৰ মনে।
ৰক্তজবা পুস্প উসৰ্গি গণেশ চৰণে।।
সপ্ত-তীৰ্থ জলে ৰাধাই চৰণ ধুৱাই।
ৰাধাদেৱী দিয়ে জল-অৰ্ঘ পূৰাই।।
অৰ্ঘদান কৰি ৰাধা পুস্প মালা লই।
প্ৰতিমা আবৃত কৰে আথে-বেথে গই।।
থালত সজাই ললে কস্তুৰী চন্দন।
গণেশৰ সৰ্বগাৱে কৰিলে লেপন।।
ঘৃতৰ প্ৰদীপ জ্বলাই অতি মনোহৰ।
ভক্তিভাবে সজাইদিছে আগে গণেশৰ।।
ফল-মূল ক্ষীৰ লাৰু বিবিধ প্ৰকাৰ।
নৈবেদ্য প্ৰদান কৰে ৰাধা এইবাৰ।।
দান কৰে ৰমনীয় ৰত্ন-সিংহাসন।
প্ৰদান কৰিলে ৰাধা বিশুদ্ধ বসন।।
মধুপক দান কৰে ৰাধা বিনোদিনী।
উত্তম তাম্বুল দান কৰে শ্ৰীমতী।।
প্ৰদান কৰিলে ৰাধা বিশুদ্ধ চামৰ।
গণেশক দান কৰে শৰ্য্যা মনোহৰ।।
বত্স সহ কামধেনু ৰাধা পূজা কৰি।
প্ৰদান কৰিলে ৰাধা গণেশক স্মৰি।।
ষোৰশ অক্ষৰ মন্ত্ৰ জপি ৰাধাসতী।
গণেশ স্তৱন কৰে ভক্তিভাবে অতি।।
ৰাধাৰ গণেশ স্তৱ
পৰেশ পৰমব্ৰহ্ম বিঘ্ন বিনাশন।
প্ৰকৃতি নিয়ন্তা তুমি দেৱ গজানন।।
তুমি শান্ত গণপতি মঙ্গল-আধাৰ।
তোমাৰ চৰণে মই কৰো নমস্কাৰ।।
দেৱতা অসুৰ আৰু যত সিদ্ধগণ।
তোমাতকৈ কোনো শ্ৰেষ্ঠ নহয় কদাচন।।
ভাস্কৰ স্বৰূপ তুমি জানো অনিৰ্বাণ।
প্ৰণিপাত কৰো দেৱ চৰমে তোমাৰ।।
যেইজনে এই স্তোত্ৰ কৰিব পঠন।
সৰ্ববিঘ্নৰ পৰা মুক্ত হইব সেইজন।।
ব্ৰহ্মবৈৱৰ্ত্তৰ কথা সুধাৰ সমান।
শ্ৰবণ কৰিলে সদা জুৰায় পৰাণ।।
শ্ৰীকৃষ্ণৰ ওচৰত পাৰ্ব্বতীৰ বৰলাভ
গণেশৰ জন্ম কাহিনী
জীৱৰ জীৱন তুমি হৰি নাৰায়ণ।
তুমি মোক ৰক্ষা কৰা হৈ জনাৰ্দ্দন।।
তযু নামে জীৱ তৰে ভৱ পাৰাবা।
তোমাৰ চৰণে প্ৰভূ কৰো নমস্কাৰ।।
নিত্য মই তেজোপূপা ৰমণীৰূপিী।
সকলো জীৱৰে মই মায়া স্বৰূপিনী।।
ব্ৰহ্মাৰ স্তৱনে মই আহিলো ধৰায়।
অসুৰ নিধন কৰো ভূলাও মায়ায়।।
দক্ষ-জায়া গৰ্ভে জন্ম কৰিলো গ্ৰহণ।
পতি ৰূপে পাইলো মই দেৱ পঞ্চানন।।
দক্ষ যজ্ঞে শিৱনিন্দা শুনিলোহো মই।
কলেবৰ ত্যাগ কৰো যজ্ঞেৰ সময়।।
তাৰ পিছত আহো মই হিমালয় ঘৰে।
জন্ম ললো হিমালয় পত্নীৰ উদৰে।
অভীষ্ট হইল সিদ্ধি বহু তপস্যায়।
পতীৰূপে মহেশ্বৰক লভো পুনৰায়।।
বহুদিন পতী সঙ্গে কৰিলো সম্ভোগ।
পুত্ৰ না পাইলো মই ভূজ্ঞিলো দুৰ্ভোগ।।
পুত্ৰ না পাইলো কৰো কত যে ৰোদন।
তযু মায়াবশে মই লইলু শৰণ।।
হে দেৱেশ পৰমেশ হে ভগৱান।
তোমাৰ সমান পুত্ৰ মোক কৰা দান।।
কৃপা কৰা কৃপা কৰা স্মৰো বাৰে বাৰ।
কৃপাসিন্ধু কৃপানাথ কৃপা অৱতাৰ।।
এইৰূপে স্তৱ কৰে শ্ৰীহৰিৰ প্ৰতি।
মৌন হৈ ধ্যান কৰে দেৱী হৈমৱতী।।
শুনিয়া দেৱীৰ স্তৱ কৃষ্ণ সনাতন।
অপূৰ্ব অদৃশ্য ৰূপ কৰালে দৰ্শন।।
পাৰ্বতীয়ে দেখা পালে তেজোৰাশি মাজে।
ৰত্নময় সিংহাসনত শ্ৰীহৰি বিৰাজে।।
শুদ্ধ পীতাম্বৰ শোভা কৰে চমত্কাৰ।
গলতে বৰণ মালা তেওঁ পৰাত্পৰ।।
বংশীধাৰী ভগৱান অনন্ত কিশোৰ।
ফলদাতা ভগৱান সকলো কৰ্মৰ।।
মৃদু মৃদু হাস্য কৰে ভূৱণমোহন।
শৰতৰ চন্দ্ৰসম সুন্দৰ বদন।।
বামেতে ৰাধিকা সতী পৰমা সুন্দৰী।
চৌপাশে গোপীসবে আছে শোভা কৰি।।
দেখিয়া হৰিৰ ৰূপ ভূৱণমোহন।
সেইৰূপৰ পুত্ৰ দেৱী কৰিলে আবেদন।।
পাৰ্বতীৰ প্ৰাৰ্থনাত দেৱ জনাৰ্দ্দন।
কয় অতি মিষ্ট ভাষে আশিষ বচন।।
কামনা তোমাৰ দেৱী অৱশ্যে পুৰিব।
মোৰ দৰে পুত্ৰ দেৱী অৱশ্যে আহিব।।
এহি বুলি প্ৰভূ কৃষ্ণ মৌন হৈয়ে ৰয়।
বৰ পাই গৌৰী দেৱী প্ৰাৰ্থনা কৰয়।।
অগতিৰ গতি প্ৰভূ তুমি নাৰায়ণ।
ভক্ত বাঞ্চা পূৰ্ণ কৰা তুমি জনাৰ্দ্দন।।
কৃপা কৰি তুমি মোক দিলা সেই বৰ।
তাৰ বাবে দয়া কৰা দিয়া মহেশ্বৰ।।
শুনিয়া পাৰ্বতী কথা কহে নাৰায়ণ।
আমাৰ বৰতে হব প্ৰাৰ্থনা পূৰণ।।
দেৱতা সকলক কৰি অভিষ্ট প্ৰদান।
অন্তধ্যান হইলেক বিষ্ণু ভগৱান।।
সনত কুমাৰক মাতি যত দেৱগণ।
শুনাহে আমাৰ কতা বিপ্ৰৰ নন্দন।।
কৃষ্ণ-বৰ পূৰ্ণ কৰা মহেশ্বৰক দিয়া।
তুমি নঘটাবা বাদ পাৰ্বতীৰ আশা।।
সনত কুমাৰে শুনি দেৱতা বচন।
পাৰ্বতীক মহেশ্বৰ কৰিলে অৰ্পন।।
মহামায়া শ্ৰীদূৰ্গা বিশ্বৰ বন্দিতা।
মহেশ্বৰক লাভ কৰি হয় উল্লাসিতা।।
শঙ্কৰৰ পূজা দেৱী কৰে উত্সাহেৰে।
দুন্দুভী মৃদঙ্গ শব্দ জৌদিশে স্বৰে।।
সুমধুৰ হৰি নাম হয় সৰ্ব্বক্ষণ।
স্বামীসহ দূৰ্গাদেৱী কৰিলে ভোজন।।
কৈলাস পৰ্ব্বতে দেৱী চন্দন কাননে।
সুখেৰে বিহাৰ কৰে আনন্দিত মনে।।
হেনকালে নাৰায়ণৰ চিন্তাবৃত মন।
পাৰ্বতীৰ গৰ্ভে বীৰ্য্য হইলে পতন।।
জনশিৱ মহাকায় পুত্ৰ তেওঁ সবাৰ।
সুৰগণক কষ্ট সিয়ে দিব অনিৰ্বাৰ।।
মনে মনে ভাবি ভাবি প্ৰভূ জনাৰ্দ্দন।
বাধাৰ উপায় এক কৰিলে চিন্তন।।
প্ৰভূ নিজে দ্বিজমুৰ্ত্তি কৰিয়া ধাৰণ।
প্ৰবেশিলা শিৱগৃহে দেৱ নাৰায়ণ।।
কদাকাৰ ৰূপ তেওঁৰ অতি ৰুক্ষ কেশ।
ভিক্ষুক-আকাৰ ধৰে দীনহীন বেশ।।
ক্ষুদায়ে তৃষ্ণয়ে যেন হইয়া কাতৰ।
মহেশ্বৰকৰ মাতো তেওঁ কয় অৰ্নগল।।
কিনো কৰি আছা তুমি ভোলা মহেশ্বৰ।
কৃপা কৰি ৰক্ষা মোক কৰাহে সত্ত্বৰ।।
উপবাসী মই চোঁয়া সাত দিন ৰাতি।
অন্ন জল দিয়া মোক পূণ্য হৱ অতি।।
হে পিতা মহাদেৱ কৃপা অৱতাৰ।
ভোকাতুৰ বৃদ্ধ মই চোৱা একবাৰ।।
জননী শ্ৰীদূৰ্গা দেৱী ৰক্ষা কৰা প্ৰাণ।
কৃপা কৰি অন্ন আৰু জল কৰা দান।।
জগতৰ মাতা তুমি কৰুণা ৰূপিনী।
সকলোৰে মাতা তুমি কৃপা স্বৰূপিনী।।
শুনিয়া বিপ্ৰৰ এনে মিনতি কাতৰ।
শৰ্য্যা ত্যাগ কৰে শ্ৰীভোলা মহেশ্বৰ।।
সেহি সময়তে হৈল বীৰ্যেৰ পতন।
শৰ্য্যা মধ্যে সেহি বীৰ্য্য হইল ৰক্ষণ।।
ভয়াতুৰা হৈয়া দূৰ্গা সুক্ষ্ম বস্ত্ৰ লৈয়া।
শিৱসহ দ্বাৰ-মুখে ঠিয় হৈল গৈয়া।।
পাৰ্ব্বতী শিৱক দেখি দৰিদ্ৰ ব্ৰাহ্মণ।
ভক্তি ভাবে মুক্ত হস্তে কৰিলে স্তবন।।
দৰিদ্ৰ ব্ৰাহ্মণ দেখি দূৰ্গা মহেশ্বৰ।
সুধিলে বিপ্ৰৰ নাম কত তেওঁৰ ঘৰ।।
জনম সফল আজি অতি শুভক্ষণ।
আমাৰ গৃহে সমাগত অতিথি ব্ৰাহ্মণ।।
অতিথিক অনাদৰ কৰে যেই জন।
ব্ৰহ্মহত্যা পাপ হয় শাস্ত্ৰৰ বচন।।
ব্ৰাহ্মণে কহিলে মই কাতৰ তৃষ্ণাই।
ইচ্ছামতে খাদ্য দান কৰা দেৱী আই।।
পাৰ্ব্বতী কহিলে তেওঁক শুনাহে ব্ৰাহ্মণ।
কোঁৱামোক কেনে খাদ্য কৰিবা ভোজন।।
ইচ্ছামতে খাদ্য খোজা নকৰা সংশয়।
তোমাৰ প্ৰাৰ্থনা পূৰ্ণ কৰিম নিশ্চয়।।
মই তোমাৰ পুত্ৰ দেৱী দৰিদ্ৰ সন্তান।
দেৱৰ দুৰ্লভ মিষ্ট মোক কৰা দান।।
বিপ্ৰৰ বচন শুনি সুধিলে শঙ্কৰী।
কি ভাবেনো পুত্ৰ মোৰ কোৱা শিঘ্ৰ কৰি।।
দ্বিজে কলে শুনা মাতৃ বচন আমাৰ।
পঞ্চবিধ পিতা আছে জগত ভিতৰ।।
বহু প্ৰকাৰৰ মাতা জগতত আছে।
পঞ্চবিধ পুত্ৰ হয় কওঁ তোমাৰ আগে।।
তোমাৰ গৰ্ভত দেৱী পাই সন্তান।
মই আজি হলো তযু পুত্ৰৰ সমান।।
অনাথ সন্তান মই অতি ভোকাতুৰ।
বিচাৰিছো অন্নজল হৈ আছো আঁতুৰ।।
নানাবিধ খাদ্য আছে মোক কৰা দান।
পান আৰু ভোজনেৰে তৃপ্ত কৰো প্ৰাণ।।
তযু স্বামী মহেশ্বৰ ত্ৰিজগতৰ পতি।
তুমি দেৱী মহালক্ষ্মী মহেশ্বৰৰ সাতী।।
ৰত্নসিংহাসন মোক দিয়া কৃপা কৰি।
বহ্নি শুদ্ধ বস্ত্ৰ দিয়া ভূৱন ঈশ্বৰী।।
সুদুৰ্লভ হৰিমন্ত্ৰ দান কৰা মোক।
হৰি প্ৰতি ভক্তি যেন সততে থাকক।।
তুমি দেৱী নিত্যৰূপা তুমি সনাতনী।
কল্যাণদায়িনী তুমি জগত জননী।।
তোমাৰ সন্তনৰূপে কৃষ্ণ সনাতন।
গণেশৰ ৰূপে সদা কৰে আগমন।।
শুনাশুনা মহেশ্বৰী কহিলো বচন।
পুত্ৰৰূপে কৃষ্ণ ধৰিব জনম।।
এই কথা কৈ বিপ্ৰ অন্তধ্যান হয়।
বালকৰ ৰূপ বিপ্ৰ ধৰে সেই সময়।।
শৰ্য্যাত শিৱত বীৰ্য্য শৰীৰে লইয়া।
সদ্যজাত শিশু হৈ চাইছে হাঁসিয়া।।
বিশুদ্ধ চম্পক সম শিশুৰ বৰণ।
কোটিচন্দ্ৰসম প্ৰভা কৰিছে ধাৰণ।।
পদ্মসম নেত্ৰদ্বয় অতি মনোহৰ।
পক্ক-বিম্বসম তেওঁৰ ওষ্ঠ অধৰ।।
শৰ্য্যাত শয়ন কৰি বালক তেতিয়া।
হস্ত পদ সঞ্চালন কৰিছে হাঁসিয়া।।
বিপ্ৰৰূপী নাৰায়ণ অন্তধ্যান হল।
শঙ্কৰ পাৰ্বতী চাই বিপ্ৰ কত গল।।
পাৰ্ব্বতীয়ে শিশু লৈ কৰিছে চুম্বন।
শিশুটিয়ে মা মা মাতে মধুভম্।।
পশুপিত আনন্দেৰে পুত্ৰ লৈয়া কোলে।
হৃষ্টমনে আশীৰ্বাদ কৰে ক্ষণে ক্ষণে।।
গণেশৰ মঙ্গলাচৰণ
নাৰদক সম্বোধি কলে দেৱ নাৰায়ণ।
সুন্দৰ এটি পৰিবেশ শুনা তপোধন।।
দেখিয়া পুত্ৰৰ মুখ আনন্দিত অতি।
জনে জনে ধন দান কৰিলে দম্পতী।।
আনন্দেৰে সন্তনৰ মঙ্গল কাৰণ।
বিপ্ৰগণক কৰে ধন বিতৰণ।।
ভিক্ষুকগণক ধন দিলে মহেশ্বৰ।
নানাবিধ বাদ্য বাজে অতি মনোহৰ।।
হিমালয়ে বহু ৰত্ন কৰিলে প্ৰদান।
লক্ষ লক্ষ হস্তী অস্ব কৰি দলে দান।।
মনি মানিক ৰত্ন আদি দিলে ভাৰে ভাৰে।
বহুবিধ বস্ত্ৰ দ্ৰব্য দিলে সকলোকে।।
কৌস্তুভৰ মনি বিষ্ণুই বিপ্ৰক কৰে দান।
সু-দুৰ্লভ বস্তু দিলে ব্ৰহ্মা ভগৱান।।
দেৱ দেৱী মুণি আৰু গন্ধৰ্বাদি যত।
জনে জনে ধন দান কৰে শত শত।।
বাজিল দুন্দুভি বাদ্য অতি সুমধুৰ।
সঙ্গীত নৃত্য আদি চলিল প্ৰচুৰ।।
বেদ-পূৰাণ পাঠ হয় মনোহৰ টানে।
শিশুটিক আশীৰ্বাদ কৰে তৃপ্ত মনে।।
বিষ্ণুৱে কয়, হে বালক হোৱা জ্ঞানবান।
পৰমায়ু হওক তোমাৰ শিৱেৰ সমান।।
মম তুল্য পৰাক্ৰম কৰা তুমি লাভ।
সু-নিৰ্মল হওক চিৰ তোমাৰ স্বভাৱ।।
ব্ৰহ্মাই বোলে হে বালক কৰো আশীৰ্বাদ।
সকলোৰে পূজ্য হবা ভূৱনৰ মাজ।।
তযু যশ চৰ্তুদ্দিশে হওক প্ৰচাৰিত।
সবাৰে আগতে হইবা তুমিহে পূজিত।।
ধৰ্মই বোলে মোৰ সমান হইবা ধাৰ্মিক।
দয়াবান হোৱা বাচা হইবা নিৰ্ভিক।।
হৰিতূল্য হইবা তুমি হৰিপৰায়ণ।
ভক্তি ভাবে সকলোৱে কৰিব পূজন।।
মহাদেৱে কহয় হে বত্স আমাৰ।
মোৰ দৰে দাতা হোৱা কওঁ বাৰম্বাৰ।।
হৰিভক্ত হইবা তুমি হইবা বিদ্বান।
শান্ত আৰু দান্ত হোৱা হোৱা পূণ্যবান।।
' লক্ষ্মীয়ে' আশীষ দিলে পাৰ্ব্বতী কুমাৰ।
চিৰস্থিতি হওক মোৰ গৃহতে তোমাৰ।।
মম সম মনোহৰা প্ৰশান্ত স্বভাব।
পতিব্ৰতা সতী সাৱিত্ৰী পত্নী কৰা লাভ।।
সৰস্বতী মৰমেৰে কয় প্ৰাণধন।
সুকবিত্ব স্মৃতিশক্তি কৰিবা অৰ্জ্জন।।
সাবিত্ৰী আশীষ দিলে কহিলো নিশ্চয়।
বেদজ্ঞাতা হইবা তুমি বৰ দিলো মই।।
হিমালয় সাদৰে কয় বালকৰ প্ৰতি।
নিত্য নিত্য হওক তোমাৰ কৃষ্ণপদে মতি।।
মেনকা আশীষ দিয়ে হোৱা তুমি বীৰ।
সাগৰ সমান তুমি হোৱা সুগম্ভীৰ।।
কামদেৱ তুল্য তুমি হোৱা ৰূপবান।
ধৰ্ম্মনিষ্ঠ হোৱা তুমি ধৰ্ম্মৰ সমান।।
পৃথিৱী আশীষ দিলে ক্ষমাশীল হোৱা।
সবাৰো আশ্ৰয় ৰূপে বিৰাজিত হোৱা।।
পাৰ্ব্বতী দেৱীয়ে কলে শুনা প্ৰাণধন।
মহাযোগী হোৱা তোমাৰ পিতাৰ সমান।।
সিদ্ধিপ্ৰদ হোৱা তুমি, হোৱা মৃত্যুঞ্জয়।
সুপণ্ডিত হৈ থাকা সকলো সময়।।
এই দৰে সকলোৱে প্ৰফুল্ল অন্তৰে।
ইচ্ছামতে বালকক আশীৰ্বাদ কৰে।।
গণেশৰ জন্ম কথা যি কৰে শ্ৰৱণ।
অমঙ্গল দূৰ হয় সুখী সেইজন।।
সদানন্দ লাভ কৰে শোকাকুলজন।
সৌভাগ্য উভতি আহে সুখী অনুক্ষণ।।
গণেশৰ জন্ম কথা অতি শুভকৰ।
শুনিলে অভীষ্ট লাভ কৰে নাৰী-নৰ।।
সমাপ্ত