দন্দুৱা দ্ৰোহ/একাদশ অধ্যায়
[ ৫৫ ]
সৌন্দৰ্য্য, এনেকুৱা বিশাল ব্ৰহ্মপুত্ৰ ‘নদ, এনেকুৱা পাহাড় ,টিলা, হ্ৰদ, নিজৰা, সমথল একেলগে ক’ত?
ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰে প্ৰায় দহ বাৰ মাইল আঁতৰত কমলপুৰ ছুটীয়াপাৰা আলিৰ সঙ্গমৰ দক্ষিণ ফালে জিকেৰিৰ পৰা প্ৰায় আঠ মাইল আঁতৰত চুটীয়াপাৰা পাহাড়ৰ মাজত মদন কামদেৱৰ মন্দিৰ। এই ঠাইতে হেনো হৰ কোপানলত ভস্ম হোৱা কামদেৱে পুনৰ জীৱন লভিছিল। দৰাচলতে ঠাই ডোখৰৰ যেনে সৌন্দৰ্ঘ্য আৰু ওচৰৰ হাওৱা পানী যেনে চিকুন, এইবিলাকলৈ চালে বোধ হয় ইয়াত যেন বসন্ত ঋতু সদায় বৰ্ত্তমান। ইয়াত ভষ্মীভূত হোৱা কামদেৱে পুনৰ জীৱন পোৱা যেনেই লাগে। উত্তৰ গুৱাহাটীৰ পৰা ছিলা সিন্দুৰিঘোপাৰ আলিয়েদি পোনে পোনে উত্তৰ মুখলৈ গই থাকিলে প্ৰায় এঘাৰ মাইলৰ মূৰত সিফালে কমলপুৰৰ পৰা অহা দুম্নীচকিৰ আলি পোৱা যায়। সেই আলিয়েদি কেইটাৰমান গলেই দক্ষিণ ফালে মদন কামদেৱলৈ যোৱা বাটটো পোৱা যায়। এই বাটৰ আৰম্ভৰে পৰা সোঁহাতে পাহাড়, বাওঁহাতে এখান সৰু পথাৰ। পথাৰৰ সিপাৰে আকৌ এটা পাহাড়। এই বাটেদি আধা মাইলমান গলেই মদন কামদেৱৰ মঠ-মন্দিৰ পোৱা যায়। বাটৰ কোনো কাষতেই ঘৰ-দুৱাৰ নাই। বাটৰ দুয়ো কাষ নিবিড় অৰণ্য। আমি যি কালত এই বাটেদি গই এই মঠ আৰু মন্দিৰ দৰ্শন কৰিছিলোঁ, সেই কালত এই বাটেদি অকলশৰীয়াকৈ এটি