এ ফাগু খেলায় কৰুণাময় এ নন্দ কুমাৰ


                             ।। ৰাগঃ ভাটিয়ালী।। ৰক্ততালঃ একতাল।।

                          ধ্ৰূং|| এ ফাগু খেলায় কৰুণাময় এ নন্দকুমাৰ|
                                  দেৱৰ দুৰ্লভ কেলি ফাগুৰ বিহাৰ||

                          পদ।। ফাগু পড়ি শ্যাম তনু কৰে তিৰিমিৰি|
                                  ৰবিৰ কিৰণে যেন মৰকত গিৰি||
                                  কৰ্পূৰে কুঙ্কুমে ফাগু অতি সুবাসিত|
                                 গোপ গোপী সমে খেলে হুয়া আনন্দিত||
                                  আউৰে আউৰে ফাগু মাৰে আঞ্জলি ভৰিয়া|
                                  ফাগু ৰসে নাচে হাসে কীৰ্ত্তন কৰিয়া||
                                  ফাগুৰে চৌভিতি দেখি অৰুণ বৰণ|
                                  প্ৰভাত কালৰ যেন ৰবিৰ কিৰণ||
                                  আনন্দে আকুল লোক ফাগুৰ উত্‌সৱে|
                                  চৌভিতি পূৰয় হৰি কীৰ্ত্তনৰ ৰৱে||
                                  ত্ৰিভুবন জিনি গোপ পুৰী পৰকাশে|
                                  কহয় মাধৱ দীন হৰি পদ দাসে||