মোৰ অন্তৰ যায় জ্বলি
মোৰ
অন্তৰ
যায় জ্বলি
বন্ধন যায় খুলি !
কোনে প্ৰতিভা মোৰ কৰিলি মুকলি
প্ৰাণ কৰে
আকুলি বিকুলি ৷
কোন তই
নৱ ৰবি
প্ৰাগজ্যোতিষৰ কৱি ৷
শ্বেত বীণা ঝঙ্কাৰি
গায়ত্ৰী ওঙ্কাৰি
আনি দিলি প্ৰাণলৈ মহাজগৰণ
গৰ্ভ ভেদি মোৰ
ইকি শিহৰণ্ !
জাগিলো ভাঙি-ছিঙি
ভোঁহাৰি-বিদাৰি মই
শতাব্দী শুপ্তিৰ
শিলা-আৱৰণ ৷
মোৰেই লগতে জাগ
অযুত নিযুত যত
আজিও যি শুপ্তি মগন
তিনি ভুৱনৰ
হৃদয়ে হৃদয়ে
মন্দিৰে মছজিদে
মই
জ্বলাম অগ্নিবাতি
মহামনীষাৰ
জ্যোতিসম্ভূতা
ময়েই স্বৰ্গজ্যোতি
মই ভ্ৰান্তিৰ ধ্ৰুবজ্যোতি ৷
নৱ জীৱনৰ
নৱ আলোকৰ
অগ্নি অমৃত জ্বালি
মোৰ গৰ্ভতেই
আহি থিত দিয়ে
মহাপ্ৰতিভাৰ
প্ৰচণ্ড অংশুমালী ৷
কক্ষত মোৰ
শোভিছে ইন্দ্ৰ, মহা জ্ঞানেন্দ্ৰ
তাৰকা চন্দ্ৰ জ্যোতষ্ক অৰ্কমালা
প্ৰভাত কিৰণ কৰ সুৰধুনী
অগ্ৰগানিনী ৷
মইয়েই অগ্ৰৱালা ৷