মোৰ অন্তৰ যায় জ্বলি

মোৰ

অন্তৰ

যায় জ্বলি

               বন্ধন যায় খুলি !

                    কোনে প্ৰতিভা মোৰ কৰিলি মুকলি

                                     প্ৰাণ কৰে

                                               আকুলি বিকুলি ৷



কোন তই

নৱ ৰবি

          প্ৰাগজ্যোতিষৰ কৱি ৷

                   শ্বেত বীণা ঝঙ্কাৰি

                   গায়ত্ৰী ওঙ্কাৰি

                   আনি দিলি প্ৰাণলৈ মহাজগৰণ

                             গৰ্ভ ভেদি মোৰ

                                      ইকি শিহৰণ্‌ !

জাগিলো ভাঙি-ছিঙি

          ভোঁহাৰি-বিদাৰি মই

                            শতাব্দী শুপ্তিৰ

শিলা-আৱৰণ ৷

মোৰেই লগতে জাগ

অযুত নিযুত যত

আজিও যি শুপ্তি মগন

তিনি ভুৱনৰ

         হৃদয়ে হৃদয়ে

                  মন্দিৰে মছজিদে

                            মই

                  জ্বলাম অগ্নিবাতি

মহামনীষাৰ

         জ্যোতিসম্ভূতা

                  ময়েই স্বৰ্গজ্যোতি

         মই ভ্ৰান্তিৰ ধ্ৰুবজ্যোতি ৷

নৱ জীৱনৰ

         নৱ আলোকৰ

                  অগ্নি অমৃত জ্বালি

মোৰ গৰ্ভতেই

         আহি থিত দিয়ে

                  মহাপ্ৰতিভাৰ

                            প্ৰচণ্ড অংশুমালী ৷

কক্ষত মোৰ

         শোভিছে ইন্দ্ৰ, মহা জ্ঞানেন্দ্ৰ

                  তাৰকা চন্দ্ৰ জ্যোতষ্ক অৰ্কমালা

প্ৰভাত কিৰণ কৰ সুৰধুনী

                  অগ্ৰগানিনী ৷

                            মইয়েই অগ্ৰৱালা ৷