অক'মানি ছোৱালী
মই
কুনিমুনি
অক’মানি ছোৱালী
ফুটুক্টুকী মই
টুক্টুক্কৈ ফুৰোঁ
খেদি খেদি পখিলী
ধূলিৰে ধেমালি মোৰ
অক’মানি ছোৱালী ৷
দেউতাৰ পদূলিত
ফুল সৰে শেৱালি
মই ফুৰোঁ বুটলি,
একোঁচ দুকোঁচকৈ
তিনিকোঁচ পাঁচকোঁচ
আনো যে তুলি ৷
আইতাৰ থাপনাত
ফুলৰ শৰাই পাতি
চাকি দিওঁ গধূলি,
সেৱা কৰি
ৰৈ থাকোঁ
লাৰুৱা গোসাঁইটিয়ে
লাৰু এটা
মোকো আনি
খাবলৈ দিবহি বুলি ৷
এশৰাই ফুল দিওঁ
থাপনাত চাকি দিওঁ আশা পালি
নিতে নিতে গধূলি
মই যে অক’মানি ছোৱালী ৷
বগীতৰা বকুলে
দুবৰিৰ নিয়ৰেৰে
মৰমৰ কথা পাতে
উৰুলিজোলোকা দি
হাঁহে সোণ ৰ’দালি,
কুক্-ভা বুলি মই
সিহঁতৰ ভাগি দিলোঁ
মই বুজ নোপোৱা
অমাতৰ কাকলি ৷
বগীতৰা বকুলীক
লৈ আহোঁ ঘৰলৈ
গোন্ধৰ হাঁচটিখন
কৰি দিয়ে মুকলি
মোৰে স’তে খেলি খেলি ৷
অক’মানি ছোৱালী ...
খং হ’লে নাই মোৰ
ৰং হ’লে আছে,
নাকান্দো নহয় মই
ঠেহ পাতোঁ পাছে ৷
হাহোঁ, মাতোঁ, গান গাওঁ
সপোনত দেখা পাওঁ
কুনিমুলি বগা হাতীপোৱালি ;
মোৰ বানবাটিটোৰ
গাখীৰ সোপাকে খাই
গোৰ মাৰি ভাঙি দিয়ে
গাখীৰৰ টেকেলি,
শুৰেৰে মেৰাই আনি
কোঁচ ভৰি দিয়ে মোক
ক’ৰবাৰ ফুলবোৰ সোণালী-ৰূপালী
লোথোক্ লোথোক্ নাচে
বগা হাতীপোৱালি ৷
আহ্ অ’, আহ্ অ’
ৰঙা চৰাই !
কুতুকুক্ কুতুলুক্
গান গাই গাই
আহ্ অ’
আহ্ অ’ ৰঙা চৰাই ৷
ৰঙাজবাৰ আমি
মউজোল খাম,
পুতলাৰ নাচ-বাগ
তোক দেখুৱাম ৷
মোৰে স’তে হাঁহিবি
মোৰে স'তে নাচিবি
মোৰখন কাঁহীতে
ভাত দিম, দুধ দিম
খুটুক্ খুটুক্কৈ
খুটি খাবি ৷
অ’ বুলবুলি !
নেজ নচুৱাই নাচ
কুতুলুক্ কুতুলুক্ বুলি ৷
মাজনীয়ে মোক
আনেগে’ ধৰি
সাতোটা বাজিল বুলি
দেখুৱাই ঘড়ী
পঢ়াবলে’ বহুৱায়....
অকলে পুতলাবোৰ
আমন-জিমনকৈ
থাকে পৰি পৰি ;
‘ক’টোৰ শুৰডাল
দেখি মোৰ লাগে ভাল,
পুতলা হাতীটোলে’
মনত আক’ জোকাৰে এচাৰি ৷
‘ঙ’টো দেখিলে মই
চকুৰ আগেদি মোৰ
বেংটোৱে মাৰে বৰ জাঁপ ;
দন্তীয়া স দেখি
গোটেই আখৰবোৰ
লাগে যেন
এটা ঢোৰাসাপ,
মোক যেন
মেৰিয়াই ধৰে
পুতলাৰ ওচৰলে’
যাবলৈ নিদিয়ে ৷
একাৰ ডালে বাৰে বাৰে
কৰে দিগ্দাৰ
ঘড়ীটো নাবাজে কিয়
কাঁটাডাল ৰৈ থাকে তাৰ ?
বৰ ভোক লাগে মোৰ
ভোকে আহি ধৰে,
মাজনী বৰ বেয়া
তেও মোক নেৰে ৷
আমাৰ ঘৰটো ভাল
ফুল থকা আগফাল ,
আমে-জামে
কলাগাছে
তামোলৰে ভৰা পাছফাল ৷
চিৰা খুন্দা ঢেকীশাল
লগতে খুন্দনা এটা
এটা উৰাল,
ফুলাম-গামোচা বোৱা
মাৰ তাঁতশাল
দুবৰি বনেৰে আছে ধুনীয়া চোতাল ৷
পিছে হ’লে
ময়ে আৰু
অকণ বাপুয়ে
চিক্ চিক্কৈ জানো
পাকঘৰটোহে হ’লে
আটাইতবোৰতকৈ
ভালতোকে ভাল ৷
আলু পোৰা
কেনে মজা
থাকে তাত
মাছ ভজা
মিঠৈ-সন্দেহ
থাকে
যত পাৰি খাবি ;
মাজনীয়ে হলে
তালে বাৰে বাৰে গ’লে
চকু পোন্দোৱাই ধৰি
দুৱাৰত মাৰি দিয়ে
শকত ভোম্বোলসিং
মস্ত তলা-চাবি ৷
তলাডালে
হাঁহে চাই
ঢেক্ঢেক্কৈ...
এনে খং উঠে যেন
তাক ধৰি
ভুকু দিমগৈ ৷
ৰিকিমিকি পখিলাৰ চিকিমিকি পাখি
ৰিণ্জিন্ বিননিৰে উৰে মউমাখি ৷
আমে-জামে মলিয়ায় কুঁহি কুঁহি পাত
বাইদেৱে বিহুনাম গায় জাত জাত ৷
কিমান তাৰিখে বিহু
জানানেহে বাৰু ?
ঘিলাপিঠা এনে এঠা
খোলাচপৰীয়া মিঠা
শিং থকা তিলপিঠা
ৰঙা-বগা আলু
নাৰিকলৰ লাৰু,
খাই মোৰ লাগে ভাল
বাইদেৱে বিহু নাচে জোকাৰি কঁকাল ৷
ৰেঁচ্পেঁচ্
পোছাকেৰে
বাইদেৱে ধুনপেঁচ
মাৰি যায়
থিয়েটাৰ-ভাওনা চাবলে',
মই যাব খুজিলেই
টোপনি আহিব বুলি
পুতলা দিমহি বুলি
ফুচুলায় শুবলে’ ৷
কোনোবা টলকতে
বাইদেউ গুচি যায়গৈ,
বিচনাত বহি বহি
পুতলাৰ কথাকেই
গুণি গুণি ভাবি থাকোঁ মই ৷
ডাঙৰ যেতিয়া হ’ম
কিমান ইমানবোৰ পুতলা আনিম,
দেউতাৰ চন্দুকৰ
পইচাসোপাকে নি
গোটেই বজাৰৰে পুতলা কিনিম ৷
কি কি কিনিম জানা ?
বহুত কিনিম
দোকান উদং কৰি তেনেই আনিম ৷
এক্ দুই তিনি চাৰি
পাঁচ সাত বাৰ তেৰ ন দহ বিছ্
একইছ্ বাইছ্ তেইছ্
পয়ত্ৰিছ্ ছয়ত্ৰিছ্
এশ দুশ অষ্টসত্তৰ
ঊনানব্বই
একানব্বই বিৰানব্বই বহুত নব্বই
কিনি কিনি পুতলা
দিম থই থই ৷
হাঁহ পেক্ পেক্ কৰা
চাৰি দিলে লৰ মৰা
টেপা দিলে কেঁক কৰা ৰবৰৰ ল’ৰা
ভোকোহা নোকোহা এটা নাক-মুখ খৰা ৷
মস্ত মলুৱা এটা টেঙৰ বান্দৰ
ভেঙুৰা-ভেঙুৰি কৰি
ছুই দিলে মাৰে বৰ লৰ ৷
আনিম আনিম এটা ওৰাংওটাং
মূৰত চেপিলে তাৰ
তাল বায় খেটাংখেটাং ৷
হনুমান মুখ মেলি কৰে কাপ্ কাপ্
কাণখন মোহাৰিলে মাৰে থিয় জাঁপ ৷
ঢেকুৰা কুকুৰ এটা ভেবেলা কুকুৰ
ৰছীৰে টানিলে লৰে টুকুৰ টুকুৰ ৷
এখৰাহি আনি থম
অক’মান ল’ৰা,
এডলা ছোৱালী কিনি
খৰাহিৰ পৰা দিম এটা এটা দৰা ৷
বিয়া হ’ব ধুমধাম্
ঢোল বাব ধিন্দাং
গিজিতাং গিজিতাং
ধিনিদাং খিতাং খিতাং
নাম গাম জাত্ জাত্
পানী তুলি তুলি আহি
বৰবিয়া হৈ গ’লে, বাহীবিয়া
হ’ব পিছে
খাম ভোজ-ভাত,
বাইদেউক হলে মই
সোমাবলে’ নিদিম কোঠাত ৷
মোক যদি আগলৈ
ভাওনালে’ নিম বুলি কয়,
তেতিয়াহে পাব কিবা
যদি বাকী ৰয় ৷
তাৰ পিছে আক’ মই
কিনিম খেলনা গৈ,
ভাত ৰন্ধা
সৰু সৰু
চছ্পেন চৰু
কেৰাহী, ডেগ্ছি তেৱা
আৰু পানী উতলোৱা
সেইটো যে কি নাম ?
কেটেলী নে কেটেলাপহু ?
কেবাটাও বট্লহি খুব সৰু সৰু ৷
হেতা কৰছুলি
আৰু লোহাৰ জিঁজিৰা
চামুচ কটাৰী কাঁটা
কল এটা কণী ফেটা
ৰুটিপুৰি বেলিবলে’ বেলোন বেলেনা
ৰন্ধা-বঢ়া কৰা জত
আছে খেলনা ৷
ভাত হ’ব ভক্ ভক্,
দাইলখন উতলিলে
বক্ বক্ বক্
চেঁৎকৈ মাৰি দিম
জলকীয়া জিৰাৰ চমক্,
চমকৰ ভমকত উঠে যদি জুই
বাল্টিৰ পানী মাৰি দিম ধৰি ধুই ৷
তাৰ পিছে ভজা-পোৰা
বছাত লাগিম,
পেটুৱা ভেঙেনা আনি
তাৰ ধৰি পেটটো ফালিম ৷
লঠামূৰা লাওটোৰ
টিকনি কাটিম,
ঘেচেৰ্ ঘেচেৰ্কৈ
মাছবোৰ আনি আনি
মৈদাত বাছিম-কাছিম,
আলু-পটলৰ ধৰি বাকলি চাঁচিম ৷
মূলাবোৰ কাটি যাম
খচ্ খচ্কৈ
মাজে মাজে এটুকুৰা
খাম তাৰে মচ্মচ্কৈ ৷
ঠাহি ঠাহি
কুটি যাম
এটা কলডিল,
ভাজিবলে’ বাছি লম
খুতৰীয়া শাক জিল্মিল ৷
শাক-পাচলি চব
বাছিম কুটিম,
মটৰ-মাহখিনি হলে
কোচত থৈ দিম ৷
হুটুৰ হুটুৰকৈ
ঔ টেঠা এটা আনি
মাটিত খুন্দিম,
তিনিফাল চাৰিফাল
কৰি তাৰে
বখলিয়াই মই
টেঙাশাক আঞ্জা ৰান্ধিম,
আধাখিনি হওঁতেই নিমখ
চাকিম ৷
পাতত দিয়া, ভাতত দিয়া
খৰলি জালুকীয়া
অসমীয়া খাৰ্-টেঙা
খাই খাই টকালি পাৰিবি,
কেঞাৰ ৰহৰ দালি
খাই-বৈ উগাৰ মাৰিবি ৷
পাপৰ ভজা কুচ্কুচ্
আলু ভজা মুচ্মুচ্
কনীভজা আমলেট্
ইংলিছ টোছ্
‘মোগলাই কাৰী’ আৰু
কোপ্তা-পোলাও,
জলা পাই হ’ব তোৰ
চকুপানী ওলাওঁ ওলাওঁ ৷
ৰঙলুৱা চৰ্চ্চৰি
পালে খাবি জাঁপ ধৰি,
ইংৰাজী কাট্লেট
বইল ৰোছ্ ফোছ্
খালে তোৰ বাপুকণ
হ’ব দিলখোছ ৷
ৰান্ধনী-বাঢনীবোৰ
বৰ ভাল পাওঁ,
ঘিউ আছে
মউ আছে
দুধ আছে
দৈ
আৰু আখৈ
খাওঁ লৈ লৈ ৷
কঠালগুটিটো পোৰা; জুইত দিলে ধুম্ কৰা
কছুৰী, ফুলৰী-বড়া
ৰসগোল্লা ৰসকৰা
খেদি খেদি খাওঁ
এটা কথাহে হ’লে বৰ বেয়া পাওঁ ৷
তিতা তিতা নিমপাত
কেটেহা পটল পাত
তিতাকেৰেলা,
খালে মোৰ লাগে যেন
জিভাত বগাই যেন
এটা বৰ চেলা ৷
তাতোকৈ আৰু
বেয়া পাওঁ বাৰু
মায়ে মোক যেতিয়াই
কন্দুৱাই
কন্দুৱাই,
ভাল ভাল বুলি বুলি
বেয়া বেয়া দৰৱ খুৱায় ৷
মুখখন ধৰে ফালি
চামুচেৰে দিয়ে ঢালি
হাত-ভৰি এছাৰিলে
এৰিবৰ নাই,
দেউতাও আহি
প্ৰথমতে হাঁহি
কয় বোলে ঔষধ বৰ ভাল ;
তথাপি নাখালে মই
দাবি মাৰি
ঘৰ-বাৰী
কৰে তালফাল
ইমান খঙাল !
নানান বিলৈ কৰি
নগুৰ-বাগতি কৰি
ধৰি ধৰি ঔষধ খুৱায়,
ডাঙৰ হলেই মই
দৰৱসোপাকে গই
পুখুৰীত দিম নি পেলাই ;
ভাত খাই উঠিলেই
দেৱাই খুৱাই বুলি
ভাতকেই খাবলই
মাজে মাজে
মনকে নাযায় ৷
ডাক্তৰডাল
কিয় জানো ঘনে ঘনে
আমাৰ ঘৰলে’ আহে
দুষ্ট পেটাল !
তাক দেখিলেই মোৰ
চুলি আগে জীৱ যায়
দেৱাই দেৱাই তাৰ
গাটো গোন্ধায়,
বেজী মাৰি সেইটোৱে বৰ ৰং পায়,
খেক্খেক্কৈ হাঁহে
মোক কন্দা চাই ৷
মোক আক’ মিছাকৈয়ে
মৰম কৰিম বুলি
ছোৱে মোৰ গাল,
ভয়তেই হওঁ লালকাল ৷
ভাইটিয়ে-ময়ে লৰি
সোমাওঁ চুকত,
বিচাৰিলে দেখে মোক
খাটৰ তলত ৷
মায়ে কয় ডাক্তৰডাল
বৰ হেনো ভাল,
নহয় নহয় মা
সেইডাল কেতিয়াও
হবই নোৱাৰে ভাল...
সি যমকাল,
ডাঙৰ হলেই মই
খুন্দি তাৰ
ভাঙি দিম ঢোৰোহা কঁকাল ৷