- সাধক -


মই ইয়াৰে সাধক,

প্ৰভু ! ইয়াৰে সাধক

            সৰল শিশুৰ প্ৰাণ,

প্ৰভু মোক কৰা দান

            গুচাই পাপক

কপটতা কৰা দূৰ

হিংসা-দ্বেষ কৰা চুৰ

অন্তৰ পবিত্ৰ কৰা সৰলতা

            শিকোৱা বিশ্বক

মই ইয়াৰে সাধক,

প্ৰভু ! মই ইয়াৰে সাধক ;

নিস্বাৰ্থ প্ৰেমিক দান

            মিনতি তোমাক,

হৃদয়ৰ যিমান মোৰ

স্বাৰ্থতে অন্ধলা ঘোৰ

আঁতৰাই পাৰোঁ যেন সাৱটিব

            সুন্দৰ বিশ্বক

            মই ইয়াৰে সাধক,

            প্ৰভু ! ইয়াৰে সাধক ৷



ধৰি কৰ্ম্মৰ কঠোৰ ব্ৰত

উপেক্ষি বিঘিনি শত

(যেন) বিচাৰোঁ লক্ষ্যক,

            ত্যাগৰ অগ্নিত পুৰি

সাধনাৰ বনলতি ধৰি

সম্বোধিব পাৰোঁ যেন

            কৰ্ম্মী জগতক

মই ইয়াৰে সাধক,

প্ৰভু ! ইয়াৰে সাধক ৷



সত্যত আশ্ৰয় থাপি

গোটেই জীৱন ব্যাপি

            বিশ্বৰ সেৱক

দয়া ক্ষমা ভক্তি লৈ

বিশ্বাসী পবিত্ৰ হই

হওঁ যেন প্ৰভু মই

নিষ্কামী সাধক

মই ইয়াৰে সাধক,

প্ৰভু ! ইয়াৰে সাধক ৷



আৰু এটি মাথোঁ মোক

গুচিব পিয়াহ-ভোক

তোমাৰেযে দান,

মহা মহা পুৰুষৰ

ই যে শ্ৰেষ্ঠ জীৱনৰ

দিয়া সেই মনুষ্যত্ব

            শ্ৰেষ্ঠ উপাদান,

হৃদয়ৰ পদ্ম ধৰো

অশেষ ভক্‌তি কৰোঁ

            বিশ্বৰ স্ৰজক ৷



শোক-তাপ, পাপ এৰি

হিংসা-দ্বেষ পৰিহৰি

সকলো মানৱ আজি,

একেটি সুৰতে বাজি

মৰমৰ পৃথিৱীতে

            স্বৰগ থাপক

মই ইয়াৰে সাধক,

প্ৰভু ! ইয়াৰে সাধক ৷