পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/১৯৩: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

→‎মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই: "দ্বিতীয় সর্গ। ২৭ লোকে কয়,-তুমি বৰ কোমল হাদয় । ম..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল
 
পৃষ্ঠাৰ স্থিতিপৃষ্ঠাৰ স্থিতি
-
মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
+
মুদ্ৰণ সংশোধিত
পৃষ্ঠাৰ প্ৰধান অংশ (to be transcluded):পৃষ্ঠাৰ প্ৰধান অংশ (to be transcluded):
১ নং শাৰী: ১ নং শাৰী:
{{Blockcenter|<poem>লোকে কয়,—তুমি বৰ কোমল হৃদয়!
দ্বিতীয় সর্গ।
মাথোঁ পৰ দুখে হাঁহা, পালো পৰিচয়!
২৭
<center>৫</center>পালো দেৱ! পৰিচয়,
লোকে কয়,-তুমি বৰ কোমল হাদয় ।
তুমি কঠিন হৃদয়,
মাথে। পৰ ছথে গাছা, পালে। পৰিচয় !
নিৰ্দ্দয় তোমাৰ মন,—কৰা উপহাস
পালে । দেৱ ! পৰিচয়,
অভাগিণী তিৰুতাক!—“চাবাছ! চাবাছ!
তুমি কঠিন হৃদয়,
<center>৬</center>কিন্তু জানা সুধাকৰ!—
নির্দয় তোমাৰ মন, — -কৰা উপহাস
স্বভাব চঞ্চল বৰ,
অভাগিণী তিৰুতাক !—“চাবাছ ! চাবাছ !'
মিচিকীয়া হাঁহি তযু নাথাকে সদাই,
কিন্তু জানাসুধাকৰ !
আউশীৰ অন্ধকাৰে পেলাব লুকাই!
স্বভাব চঞ্চল বৰ,=
<center>৭</center>লুকাব মুখৰ হাঁহি,
মিচিকীয়া হাহি তযু নাথাকে সম্পাই,=
শুৱণী গোলাপ পাহি,
আউশীৰ অন্ধকাৰে পেলাব লু কাই !
কিন্তু তুমি সেই হাঁহি পাবা ওলোটাই;–
লুকাব মুখৰ হাছি,
কোৱা দেৱ! স্বোৱামীক পামনে ঘুৰাই?
ওৱণী গৌলাপ পাছি,
<center>৮</center>পামনে হৃদয়-চোৰ
কিন্তু তুমি লেই হাছি পাবা ওলোটাই ;–
প্ৰাণৰ প্ৰণয়ী মোৰ?
কোৱ। দেৱ ! যোৱামীক পামলে ঘুৰাই!
পামনে তেতিয়া দেৱ! স্বোৱামী প্ৰাণৰ?
পামলে হদ য়-চোৰ
যেতিয়া ঘূৰাই পাবা হাঁহিটী নিজৰ?</poem>}}
প্ৰাণৰ প্ৰগয়ী মোৰ
<center>⸺·×·⸺</center>
পামনে তেতিঙ্গা ংে ! যোৱামী প্রাণৰ ?
যেতিয়া ঘূৰাই পাবা হাহিটী নিজৰ ?
3ে =