পৃষ্ঠা:সেউজীয়াৰ দৰে.pdf/৩২

তপস্বী অৱক্ষয়ৰ তোৰণ খনেৰে বগুৱাবাই যাওঁ মই সততাৰ দাপোন খন লৈ মানুহৰ বুকুত সযতনে স্থাপন কৰো স্খলিত দিনৰ পাণ্ডুলিপি হেৰাই যোৱা বিনিদ্ৰ ৰজনীৰ সেঁজে সেঁজে মই ৰুই দিওঁ সেউজীয়া বীজ-আৰু বিশ্বাসৰ শিপা গজি উঠক বুকুৱে বুকুৱে সনাতন পৃথিৱী বুভুক্ষাৰ চিঞৰবোৰ গান হ’ব এদিন প্ৰস্তৰ দেৱাল খহি নৈ ব’ব এদিন যি নৈৰে উজাই আহে পুৰাতন সভ্যতা আৰু দেৱালৰ তলেৰে ভটিয়াই যায় কালিন্দ্ৰী এন্ধাৰ বিজ্ঞাপন সৰ্বস্ব হৈ পৰা দিনান্তৰৰ সমগ্ৰতাক মই তুলি লওঁ ওঁঠত নীলকণ্ঠ হৈ পান কৰোঁ আবাল বৃদ্ধ বণিতাৰ আৰ্তনাদ কোলাহলৰ চিৰিৰে নামি অহা ধূলিয়ৰি বতাহ জাকত লিখি দিওঁ মই মোৰ নাম তপস্বী মই বোধিদ্ৰুমৰ ছাঁত শুই থাকে মোৰ জীৱন্ত কংকাল সেউজীয়াৰ দৰে / ২৭