জোনবগী ছোৱালী তই গাঁৱৰ শেৱালি


বগী ছোৱালী
তই গাঁৱৰ শেৱালি
ৰূপহী তই ফুলৰ চুপহি

ফটা ৰিহা মেখেলাই
        তোক নুশুভাই
গালৰ মুখৰ হাড় ওলোৱা
কেবাদিনো জানো তই ভাত খোৱা নাই?

ঘৰত গৰু নাই
        নীলাম কৰা তোৰ পথাৰত
                 লোকে হাল বায়৷

কণ্ঠত তোৰ গান থাকোতেও
                 শিকাব যে তোৰ সুবিধাকেই নাই৷
পঢ়িবলৈ মন থাকোতেও
                 পঢ়াওঁতা নাই
        দেশজিলিকা গুণ থাকোতেও
                 ফুল বাছি তই তাঁত ব’বলৈ
                          সূতা-গুণা নাই৷
সেই কাৰণেই দাঁত কামুৰি
                 আকাশলৈ চাৱ
        নেদেখা সেই গোসাঁইজনক
                          কণা বুলি কৱ৷
আছে যদিও গোসাঁইজনা.... নাই
‌ থকা হ’লে তোৰনো কিয় এনুৱা বিলাই!
        দেশ চলোৱা, সমাজ পতাত
                 আছে কিবা ভুল
        সেইহে তই বজাই যাৱ
                 বিদ্ৰোহী বিকুল৷৷