এতোৱাৰ দেওবাৰ জিৰণিৰ বাৰ (এতোৱাৰী)
এতোৱাৰ
দেওবাৰ... জিৰণিৰ বাৰ ৷
সেই দিনা পুৱতিৰ হাঁহি
তাইৰ ঘৰৰ সুৰুঙাই সোমাই আহি
তাইক পৃথিৱীৰ-মন্ত্ৰ দিবলৈ
ৰৈ আছিল,
সেই ক্ষণতে তাই উপজিছিল ;
জব্বলপুৰৰ এখন গাঁৱত
আজিয়েই তাই চকু মেলি দেখিলে পোহৰ,
জন্মৰ মূহুৰ্ত্ততে তাইৰ
অন্তৰ আত্মাই পোহৰেৰে সখী পতালে ;
পিছ মূহুৰ্ত্তেই কান্দি উঠিলে
তেতিয়া
ঘৰ-ঘৰোৱাহে গম পালে
আজি কোনোবা আহিলে ৷
জিৰণিৰ দিনা...
হাঁহি-মাতি জিৰণি লৈ গঞাই
খেল-ধেমালি কৰা দিনা,
এতোৱাৰ...দেওবাৰ...দিনটো বৰ মনোৰম,
কিন্তু বিধাতাই তাইৰ কপালত
আকৌ লিখি থৈ গ’ল “কঠোৰ পৰিশ্ৰম” ৷
এবছৰ ....
তাই মাকৰ কোলাত পিয়াহ খালে
কল্কলালে,
মাকৰ চুমাৰ তাই মৰমৰ সৰগত থাকিলে
জীৱনত তাইৰ যোগ অঙ্কই কাম কৰিবলৈ ধৰিলে ৷
১+১+১+১+১=৫ অত তাই লৰি ফুৰিলে
হাঁহিলে কান্দিলে,
সেউজীয়া ঘাঁহনিত বাগৰিলে,
বোকাৰে পুতলা খেলিলে
ধূলিৰে ধেমালি কৰিলে ৷
৫+১+১+১+১+১=১০ অত তাই দেখিলে
পৃথিৱীখন ধুনীয়া ই সুখৰ ঠাই,
সেউজীয়া পথাৰৰ ধাননিয়ে ধাননিয়ে
নিজৰা জুৰিৰ পাৰে পাৰে
তাই লৰি-ঢাপৰি
ভাগৰি-জুগৰি ফুলিলে ৷
১০+১+১+১+১+১=১৫ ত তাই
দেখোন মাজে মাজে উদাস হৈ যায় ৷
দূৰণিৰ হাবি আৰু দূৰণিৰ পৰ্ব্বত
তাতোকৈ কোনোবা দূৰণিৰ আকাশখন
তাইৰ ভালো লাগে...
কিন্তু তথাপিও কিবা এটা তাইৰ
ভাল নালাগে ৷
জিৎৰায় ল’ৰাটোক তাই
সদায়ে দেখি আছিল,
দেখিছিলে দেখিছিলে...
পিছে ...
সেই দিনা আন্ধাৰে-পোহৰে কিবা
ধেমালি পাতোঁতে
সি দূৰৰ পথাৰৰ টিলা এটাত
বহি পেঁপা বজাইছিল ;
সেই দিনা তাই বেলিটোৱে
পৰ্ব্বতৰ আঁৰত শুবলৈ যোৱাৰ
আলেখ্লেখ চাই আছিল ৷
সপোনত কিবা অমাতৰ মাতৰ
চৰায়ে মতা দি
মাতিলে সেই দিনা,
জিৎৰায়ৰ পেঁপাটোৱে
তাইৰ বুকুখনত যেন তাৰ
কন্দাসুৰীয়া সুৰটো
আজি কিবা বেজী সোমোৱাদি
সোমাই গ’ল ৷
সুৰটো শুনি তাইৰ কন্দা কন্দা লাগিল,
সেই দিনাৰ পৰা জিৎৰায়ক
দেখিলে কিয় তাইৰ
ভাল লাগে
তাই ক’ব নোৱাৰে ৷
জিৎৰায়ক তাইৰ ভাল লাগোঁতে লাগোঁতে
বৰ ভাল লগা হ’ল,
এদিনা তাই তাক দেখি
কথা নাই, বতৰা নাই, থমক্ খাই ৰ’ল ৷
তেনেকৈ ৰোৱা দেখি
চোৱা দেখি
জিৎৰায় তাইলৈ চাই আছিল,
তাইৰ গাটো সিৰ্সিৰাই গ’ল...
তাইৰ তাক ছুবৰ মন গ’ল ৷
তেতিয়া আহিন মাহ সোমাইছিল ৷