আন্ধাৰ নহলে ৰাতিৰ সপোন

আন্ধাৰ নহলে

ৰাতিৰ সপোন

                জানো দেখিবি ?


ক’লাশিখা জ্বলাই নিশা

    নাহে যদি আকাশলৈ,

            জিকমিকিয়া জোন তৰা

                    কেনেকে’ লেখিবি ?


আন্ধাৰে যদি

    চুমা নাখায়

        শেৱালি নুফুলে

            পুৱা বেলিৰ

                প্ৰথম চুমাত

                    দুবৰি কোলাত

                        নিয়ৰ নজ্বলে ৷


আন্ধাৰ আহি

বেজাৰ কৰি

        মোৰ কবিতাক কয়

পোহৰ বুলি তই বলিয়া....

        পোহৰক যদি গোপনে সোধ

                পাবি

        মই আন্ধাৰৰ আচল পৰিচয় ৷


কবিতা মোৰ, ভাবি থাকিলে... হয়... নে ... নহয় ৷৷