সেই দিনাখন প্ৰথম ফাগুন পুৱা

 সেই দিনাখন, প্ৰথম ফাগুন পুৱা ,

         বনে বনে, মনে মনে

         লাগলে হুৱাদুৱা ৷

বসন্ত আছিল, বনে বনে শুই

লজ্বলাকৈ ৰৈ আছিলে

         নৱ জীৱনৰ জুই

কত কুঁহিপাতে

সুৱদীয়া মাতে

         হেজাৰ ফুলে কত জাতে জাতে

                  প্ৰকাশৰ বাবে, বিকাশৰ বাবে

                            আহি আছিলে ৰৈ ৷



কত নিজৰাই

ছন্দ হেৰুৱাই

         আছিলে নিচুকি

                  নথকা পানীৰে দৈ ৷

তই আহিলি, মন্ত্ৰ মাতিলি

                  বসন্ত উঠিল জাগি

         আকাশে বতাহে, বনে উপবনে

                  লাগে সৌন্দৰ্য্য ৰাগী ৷

মৃত্যু তোক প্ৰণতি জনাই

                  নবীন সৃষ্টি

         আগৰিলে গৈ

                  দুগালতে চুমা খাই


জনমে নাচিলে দেওধনি নাচ

                  বৃন্দ বৃন্দ চাকি জ্বলাই ৷৷