সুন্দৰ অ’ তই সুন্দৰ অ’
সুন্দৰ অ’ তই
সুন্দৰ অ’
তৰিলি তই
অসীম নীলা ৰভা
নীহাৰিকা
জোন বেলিৰে
তৰাৰে তই
এই যে পাত’
মহান.... জ্যোতি সভা
তৰিলি তই
অসীম নীলা ৰভা ৷
মই তাৰেই এখন
কোনোবা পুৰৰ
কোনোবা দূৰৰ
কোনোবা ঘৰৰ
শেৱালি বনৰ
দুবৰি বনত
ছিগা তাঁৰৰ ভগা এখন বীণ বজাওঁ ৷
তোৰ যে এই বিৰাট সভাত
মহা জ্যোতি বহা ৰভাত
আজিনো মই কেনেকৈ
কোন সতেৰে
কোন লাজেৰে
কোন মুখেৰে গাওঁ
মোৰ কঁপা বুকুৰ
ধুক্ধুকনিত
কণ্ঠ যে মোৰ
বিচাৰি নাপাওঁ ৷
মাথোঁ, তোৰ মৰমতে
গুণগুণাওঁ
গুণগুণাওঁ !
ছিগা তাঁৰৰ ভগা এখন বীণ বজাওঁ ৷৷