সুবিধাবাদীৰ দল !

       তোৰ মিছা হ’ব কৌশল,

ৰাইজৰ তই সেৱা চুৰ কৰি

          বঢ়াব খুজিছ বল ।

শিল্পীৰ তই সৰল মনৰ

শিল্পীৰ তই অমল প্ৰাণৰ

          বিমল গানৰ

          কি বুজিবি, কিয় ওলায়

              নিৰ্ম্মল অশ্ৰুজল ?

জনতাক ভৰা ছল-চাতুৰীৰ

আলাসতে গজা কোৱাভাতুৰীৰ

              স্বৰূপ ওলাই গ’ল,

   তই হাতে হাতে পাবি ফল

              হেৰ’ খকুৱাৰ দল ।

তই জনা নাই---

তই যাক ভাব

   মুৰ্খ জনতা

   মুঢ় জনতা

       ৰূঢ় জনতা বুলি

       যাৰ হ’ব খোজ স্বয়ংসিদ্ধ নেতা

       সেই জনতা আজি প্ৰবুদ্ধ হ’ল ।

কৌপিনধাৰী মহাফকীৰৰ

   সঞ্জীৱনৰ

   উদ্ধোধনৰ

   বোধন মন্ত্ৰ

       নাই যোৱা অ’

       নাই যোৱা অ’

              এনেয়ে বিফল ।

ঘৃণিত তোৰ অহঙ্কাৰৰ নেতৃত্বভিমান ।

জনতাই তোৰ স্বৰূপ চিনিছে

          সাৱধান, সাৱধান ।



শত শতাব্দীৰ

আন্ধাৰ আঁতৰি যায়,

আজি জনতাই

অৰুণ আলোক পাই

       অগ্ৰগতিৰে মষিমূৰ কৰি

          অত্যাচাৰীৰ দল

          নিজৰ মনৰ নিজেই গৰাকী হ’ল ।



মহাজনতাই

মহাশক্তিৰ মহাসন্ধান পাই

      বুকুত বান্ধিলে

       চক্ৰবৰ্ত্তী শত সম্ৰাটৰ

       বিশ্ববিয়পা নৱ অৰ্জ্জুনৰ

              পৃথিৱীৰ এই প্ৰদক্ষিণৰ

              স্বপ্ৰণোদিত

              আত্মনিহিত বল ।

হেৰ’ স্বৰ্থ-ক্ষমতা-অৰ্থলুভীয়া অন্ধ !

মই জানো তই জনসেৱকৰ মুখা পিন্ধ,

       যি ত্যাগ কৰিলে তিনিগুণ লাভ পাৱ

       আগ দুৱাৰেদি তাকে তই

              পাছ দুৱাৰেদি গৈ

                     মদে-ভাতে ভোজ খাৱ ।



ৰাষ্ট্ৰনীতিৰ

সমাজনীতিৰ

ৰাজনীতিৰ

অৰ্থনীতিৰ তোৰ

              থৈ দে ফোপোলা জ্ঞান,

       জনতা-পূজাৰ ভাও দি, চাও দি

              নেদেখুৱাবি

       ঘৃণিত তোৰ অহঙ্কাৰৰ নেতৃত্বাভিমান,

জনতাই তোৰ স্বৰূপ চিনিছে

                     সাৱধান, সাৱধান ।