[ ২৪ ]

যৌবন

পাৰা মানে তুলি ফুৰা গোলপৰ কলি,
 কাল-সোঁত নিতে যায় বই;
যিটি ফুল ঠন ধৰি আছে আজি ফুলি,
 জঁয় পৰি যাব কাইলই।

আকাশৰ ৰঙা বেলি, উজ্জ্বল পোহৰ,
 উঠ যায মানে ওখলই,
অন্ত হব লীলা-খেলা নিজ-জীৱনৰ
 চাপি গলে মাৰ যাবলই।

প্ৰধান সুখৰ কাল প্ৰথম জীৱন
 থাকে মানে বল হৃদয়ত;
গলে হলে কেতিযাও নহব ফিৰণ,
 আৰু বেয়া বেয়াৰ পিচত।

নেথাকিবা ভয় কৰি, কৰাঁ সময়ৰ
 ব্যৱহাৰ নাচি আনন্দত;
এবেলি ঢুকালে বল সুখ হৃদয়ৰ
 নাহে আৰু ইহ জীৱনত।