মা, আজি মই (কুম্পুৰ সপোন)

 মা, আজি মই

            সপোন দেখিলোঁ মা

জক্‌মকীয়া সপোন এটা মা

বেলি সপোনত অহা দেখিছোঁ মা

          সঁচাকৈয়ে মা !

দেউতা বহা চকীখনত মই

বহি বহি চাই আছিলোঁ

          খিলিকিয়েদি

                   ৰঙা বেলি্টোলে’ ৷

গধুলি মা বেলিটো যে

          ইমান ৰঙা পৰে,

গাৰপৰা তাৰ

          সোণ সৰে

          ৰূপ সৰে

          বালিছন্দা সৰে,

বৰষুণৰ দৰে

           ঝৰ্‌ঝৰ্‌ কৰে;

গাৰপৰা তাৰ...

         জিলিক্‌জালাক্‌

         বহুত পোহৰ সৰে ৷

চাই থাকোঁতেই দেখা বেলিটো

         তললে’ সোমাই গ’ল,

                  ঘৰটো আন্ধাৰ হ’ল ৷

জোনটো নোলাল

তৰাও নোলাল

আকাশত বেলিও নুমাল;

মা, তই জ্বলোৱা

         মম্‌বাতিটোও

         নুমাই থাকিল...

         জ্বলি জ্বলি

         গলি গলি

                  ঢুকাল পুৰি পুৰি...

আন্ধাৰত মই থাকোঁতেই

         দেখিলোঁ দেখোন পুৱা বেলিটো

                  আকউ আহিল ঘুৰি ৷

বেলিটো আহিল

         আমাৰ ঘৰৰ

                  খিলিকিমুখলৈ,

তাক দেখি মই

         একে লৰেই

                  গলোঁ আঁতৰলৈ ৷

বেলিটো সোমাল খিলিকিয়েদি

         দেউতা বহা

                  চকীখনত বহি,

দেউতাৰ সৌ কবিতা-বহীত,

                  খচ্‌খচ্‌কৈ

         বহুত কৰিলে চহী ৷

দেউতাৰ সৌ কবিতাবিলাক

         মেলি মেলি চালে,

তাৰে এটা গান উলিয়াই

         গুণগুণকৈ

         আপুনিয়েই গালে ৷

মা ! তাৰ পিছত মোলৈ চাই

         মোক মাতিলে মূৰ দুপিয়াই

         মই কলোঁ ...নাযাওঁ,

কিয় বুলি মোক সুধিলত মই কলোঁ-

         মই তোক যে চিনি নাপাওঁ ৷

আৰি ক’লোঁ

         দেউতাৰ আগত

                  কৈ দিম ৰবি

দেউতাৰ বহীত অঁকা বুলি...

         তেতিয়া মজা পাবি ৷

মা ! তেতিয়া সি হাঁহিলে...

                  মিচিকিয়াই,

হাঁহি মাৰোঁতে ধুনীয়া ধুনীয়া

         ফুলজাৰী ওলায় ৷

ক’ৰবাৰপৰা সোণৰ থালত

আৰু ৰূপৰ এখন পদুম পাতত

         সাত বৰণৰ বহুত মিঠাই

                  দিলে উলিয়াই ৷

ৰঙা মিঠাই, নীলা মিঠাই

         সন্দেশ হালধীয়া ৷

মিঠাই দেখি গ’লো্ৰ কাষলৈ

সি চুমা খাই মোৰ কপালত

         তুলি ললে মা

                  তাৰ কোলালৈ ৷

তেতিয়া মিঠাই খালোঁ

তাক খুপ্‌ ভাল পালোঁ ৷

সি ক’লে মোক...

         দেউতাক কবি

         কেলে আহিছিল ৰবি...

আৰু তয়ো সোণ

         ভালকৈ পঢ়ি

         মহাবিজ্ঞানী হবি ৷

এনেতে কুকুৰাই মাতিলে

         যেতিয়া....

সি ঘপৰাই উঠিলে তেতিয়া
.
.. মোক মা নমাই থৈ

         চুমা এটা খাই

         উৰা মাৰি গ’ল

         পূবৰ পিনেদি

                  ওলাবলৈ ৷

হয়নে নহয় মা !

         সেইটো আকাশত

                  ওলাই আছেহি

                            সেইটো চা ৷