ইন্দ্ৰজিতৰ পুনৰ যুদ্ধ: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
৩ নং শাৰী:
::<big>'''৩০ অধ্যায় ।'''<big>
:::<big>'''দুলৰি ।'''</big>
:::<big>'''ইন্দ্ৰজিতৰ পুনৰ যুদ্ধ ।'''<big>
২১৯ নং শাৰী:
::তেবে সুখে তৰিবা সংসাৰ ॥১০
::<big>'''৩০ অধ্যায় ।'''<big>
:::<big>'''পদ ।'''</big>
আপন ৰথত নিয়া সীতাক চড়াইল ।
সব সৈন্য আৰকায়ো ৰণভূমি পাইল ॥১
হনুমন্ত প্ৰমুখ্যে দেখয় বিপৰীত ।
সীতা গোসাঁনীক লৈয়া আইল ইন্দ্ৰজিত ॥২
মাৰুতি দেখন্ত ৰথে ৰাৱণ পুত্ৰৰ ।
শোকে দুঃখে জানকীৰ ক্লেশ কলেৱৰ ॥৩
মনত বোলন্ত আৰ চেষ্টা নোহে ভাল ।
সীতাৰ বিপত্তি মোৰ হৃদয়ত শাল ॥৪
ইন্দ্ৰজিতে সম্বুধি বোলন্ত হনুমন্ত ।
আজি হেৰা সমস্তে বৈৰক কৰোঁ অন্ত ॥৫
লঙ্কাৰ অগনিকুণ্ড জনকৰ জীৱ ।
এতিক্ষণে শিৰ ছেদি নিকলিবো জীৱ ॥৬
পাছে সুগ্ৰীৱক তোক সমৰত মাৰোঁ ।
ৰাম লক্ষ্মণক মাৰি শৈল্যক উদ্ধাৰোঁ ॥৭
সীতাৰ কেশত বাম হাতে ধৰিলেক ।
দক্ষিণৰ হাতে খাণ্ডা থিৱ কৰিলেক ॥৮
হনুমন্তে বোলন্ত মোহোৰ বোল শুন ।
স্ত্ৰীবধ কৰস তই ৰাজনয় কোন ॥৯
বাপেৰে আনিল হৰি পৰিলা বিপাঙ্গে ।
স্বামীৰ বিয়োগ দুঃখে ক্লেশ ভৈলা অঙ্গে ॥১০
বাপ মাৱ শ্বাশু শ্বশুৰ অগোচৰ ।
অনাথিনী নাৰী আছে লঙ্কাৰ ভিতৰ ॥১১
হেন নাৰী মাৰি তই ভালক নপাইবি ।
অধোগামী হুয়া ঘোৰ নৰকক যাইবি ॥১২
ইন্দ্ৰজিতে বোলন্ত বানৰ মহাপাপ ।
এইৰ কাৰণে বহু লোকৰ সন্তাপ ॥১৩
এক জনী মাৰিলে অনেক লোক জীয়ে ।
হনৰা বিনাশে বৰ ধৰ্ম্মকেসে দিয়ে ॥১৪
মিছাত নিন্দস কপি সময় নজানি ।
হেন বুলি সীতাক কাটিলা খাণ্ডা হানি ॥১৫
হা ৰাম লখাই মোহোৰ প্ৰাণ নাথ ।
হেন বুলি ভূমিত পৰিল গৈয়া মাথ ॥১৬
সীতাৰ বিপত্তি দেখি বীৰ হনুমন্ত ।
দুৰ্ব্বাৰ শোকত অতিশয় কান্দিলন্ত ॥১৭
হৰি হৰি পৰিছেদা দেখিলোহো আই ।
ৰাম প্ৰভু জীব কেনে তোমাক নপাই ॥১৮
হা হা আই যাতো মোৰ বোল নকৰিলে ।
সি কাৰণে আজি হেৰা পৰাণে মৰিলে ॥১৯
হেন বুলি পৰ্ব্বত গাৱৰ বলে তুলি ।
হানিলন্ত ইন্দ্ৰজিত কুমাৰক বুলি ॥২০
মেঘনাদ বীৰৰ সাৰথি সুশিক্ষিত ।
ৰথ খান আন ভিতি নিলেক ত্বৰিত ॥২১
সন্ধানে হানিলা বায়ুসুত মহাবল ।
ভূমিত পৰিলা হলহলি গৈলা তল ॥২২
ধৰ্ম্মধৰ্ম্ম সুমৰন্ত নিশাচৰগণ ।
গিৰি পৰি ৰাজপুত্ৰ ক্ষণে বৱে চূৰ্ণ ॥২৩
বায়ুপুত্ৰ সমবীৰ নাহি মহাবল ।
পৃথিবী বিদাৰি গিৰি গোট গৈলা তল ॥২৪
ইন্দ্ৰজিত সমে তাৰ সমৰ ভাগিল ।
হনুমন্তে ৰাক্ষসক লঙ্কাক খেদিল ॥২৫
অন্তৰ দগধ ভৈলা জানকীৰ শোকে ।
সেহি কথা কহিবাক গৈলা সৰ্ব্ব লোকে ॥২৬
ৰামৰ পাশক হনুমন্ত চলি যান্ত ।
ৰাঘৱে পঠাইলা জাম্বৱন্তক পাইলন্ত ॥২৭
অৰ্দ্ধেক পথৰ পৰা তাক উলটাইল ।
শোকে দুঃখে চলিয়া ৰামৰ পাশ পাইল ॥২৮
ৰাঘৱে বোলন্ত দেখোঁ সবাৰে শ্ৰীহানি ।
ওৰা হনুমন্ত কিবা কাৰ্য্যৰ বিঘিনি ॥২৯
আমি আৰো বোলোঁ সবে ভৈলা ৰণজয় ।
সকলে কপিৰ কেনে শোকৰ উদয় ॥৩০
ৰামৰ বচনে শোকাবিষ্ট হনুমন্ত ।
সজল নয়নে জানকীৰ কথা কন্ত ॥৩১
মাথা ছপৰায়া যুৰিলন্ত যোৰহাত ।
শুনিয়ো গোসাঁই তুমি ৰঘুবংশ নাথ ॥৩২
যি কাৰণে সাগৰত বান্দিলাহা সেতু ।
এতক দুখক সহিলাহা যাৰ হেতু ॥৩৩
জনক জীয়াৰী মাৱ দুখুনী গোসাঁনী ।
ইন্দ্ৰজিতে কাটিলন্ত ৰণমাজে আনি ॥৩৪
আশেষ বুলিলো তাক ধৰ্ম্মক চিনাই ।
অনাথিনী নাৰীক কাটিবে নুযুবাই ॥৩৫
পাপীষ্ঠ অধম জাতি ক্ৰূৰ অতিৰেক ।
বাম হাতে কেশত ধৰিয়া কাটিলেক ॥৩৬
অসহ্য বচন শুনি হনুৰ মুখৰ ।
ঢলিয়া পৰিলা ৰাম নিজ আসনৰ ॥৩৭
অচেতন ভৈলা হেন সব লোক জানি ।
কান্দন্তে বানৰে মাথে ঢালিলেক পানি ॥৩৮
লক্ষ্মণেয়ো মহাদুঃখে গলে ধৰিলন্ত ।
হাহাকাৰ কৰিয়া অনেক কান্দিলন্ত ॥৩৯
ফুকন্তে ফুকন্তে পাছে আসি ভৈলা জীউ ।
হা হা সীতা কহি গৈলা জনকৰ জীউ ॥৪০
তোহোক সুমৰি আকুলিত কৰে মন ।
মিছাত কৰিলো এত কাল ঘোৰ ৰণ ॥৪১
সব লোক কদৰ্থিয়া কৰোলো দুঃখিত ।
বিচি ধান বুইলো যেন উখৰা ভূমিত ॥৪২
কোথা গৈলা প্ৰাণেশ্বৰী পতিব্ৰতা নাৰী ।
তোহোৰ গুণক আৰ বৰ্ণাইতে নপাৰি ॥৪৩
তই অবিহনে জীৱনত কোন ফল ।
পৃথিবী ফাটন দেহ যাওঁ ৰসাতল ॥৪৪
লক্ষ্মণেয়ো শোকে মুঠি হানিলা হিয়াত ।
চাপিয়া ধৰিলা পাছে ৰামৰ গ্ৰীৱাত ॥৪৫
বুলিলন্ত প্ৰবোধ বচন ধৰ্ম্ম সাৰ ।
তথাপিতো ৰামে শোকে কান্দিলা অপাৰ ॥৪৬
শুনিয়োক দাদা ইটো দেহ মলপিণ্ড ।
নিঃসৰ কদলী যেন উই চূলা ভিণ্ড ॥৪৭
অথিৰ সংসাৰে তুমি ত্যজিয়োক মৰ্ম্ম ।
ৰিপু জিনিবাৰ বুদ্ধি কৰিয়োক কৰ্ম্ম ॥৪৮
সেনা থিৰ কৰি আসি পাইলা বিভীষণ ।
দেখন্ত মলিন মুখ সব কপিগণ ॥৪৯
শীঘ্ৰ বেগ ধৰিয়া ৰামৰ পাশে যাই ।
দেএখ গলাগলি কৰি কান্দে দুই ভাই ॥৫০
প্ৰবোধন্ত লক্ষ্মণে ৰামৰ গলে ধৰি ।
হেতু যুগুতিক ধৰ্ম্ম পছ অনুসৰি ॥৫১
| |||