পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৮৬৯

২; ৬-৩; ১১।} নিয়া। নিবাসী ৰেীয় মাতিয় সাপ। যে। যিবিলাক পাপৰ খণ্ড, আৰু সিৰিলাৰ : পৰমালতি শ ফলন, যিৱধ | ভাবী ফল। তোলালফৰ বিপ; কোলে নিষালী থাৈ মন্তু তোমাক ও মি। আৰু সময়। এ বিদ্ৰোহিনী আৰু ব্ৰানীয় সাপ হব মেৰিলাঘৰ সফৰ গাল '। অতাচাৰকান নগৰীৰ সাপ। তাই ০ চৰণ ঠাই। এসেই গা ঘি কথা নুশুনিলে, শিকনি এ নকৰিলে, যিহো- যংৰাণিসগঃ লিমিৰে; লিবিলাকে বাত নিৰ্ভৰ কৰিলে, আৰু আপোনি ঈৰ এত যে কিব, আৰু লাইবেৰি অফি | ৩ চৰ মোণিল। তুই মৰিত এক অধ্যকবোৰ . লোনৰ যত গোধুলিশ কিমো সিবিলাক গৰ্জনকাৰী সিংহ; তাই বিচাৰকৰ্তাববাৰ দ্য যিহোৱাৰিক টি লব, আৰু গোধুলি বেলাৰ ৰাংকুকুৰ; সিহঁতে ৰাতিপুৱালৈ কিৰ অস্থা পৰিবৰ্তন কৰিব। ৪ একো নেৰাখে। তাই ভাববাদীবোৰ গৰ্ব্বী আৰ মায়াৰে যি ফিৰে আয় আলোৰ সন্তান- বিশ্বাসঘাতক; তা পুৰোহিতববাৰে থমথাম বা ঘি নয় মাৰ একাধিক অপাৰি কৰিলে, আৰু ব্যৱস্থাৰ বিয়ে অত্যা- তি, লে, আৰু শিল্পি অল চাৰ কৰিলে। অই মাৰত থকা যিহোৱা আৰে আক্ৰমণ কৰলে, মোঝৰ স বাৰ্মিক; তেও আমায় নৰে, প্ৰতিৰাতিপুৱাতে ৰি আৰু অমেৰ সমযেৰ সই তেপোন ন্যায় বিচাৰ পোয়লৈ অনে, টি সনা কয় মিলে। সেই মিমিতে, ইত্ৰা- মনকি অন্যায় কৰোিলোকে লম- অলৰ দৰ বাহিনীবিলাক বিয়াই এই ৬ বোধ নয়। ময় পাখিবোৰক উচ্ছা কৰিলে, ৰুপে কৈছে, মোৰ বীৰময় পথ, মোৱাৰ শিতেৰ কোঠবোৰ ৰংস কৰা হল; ময় সিহত নিশ্চয়ে চদোমৰ নিচিনা, আৰু অগেনিৰ অলিবেৰ এনেকৈ শন কৰিলে, যে, কোনে সন্তানবোৰ যমেৰ নিচিনা হব, চোৰাতলী, সেইবোৰদি যোৱা কৰে, সিহঁতৰ মগববাৰ লেৰ পুং, আৰু চিৰকলীয়া ধ্বংসস্থান হব; এনেকৈ মই , যে, সেইবাৰত কোনো মানুষ মোৰ প্ৰবিলাকৰ অৱশিষ্ট লোকে যিতিক লু। ও নাই, সেইবোৰত বসতি কৰে।তাও নাই। ময় কৰিব, আৰু মোঃ জাতি বাঁকী ভাগ সিহতক কৈছিলোঁ, তুমি অৱশ্যে মোক ভয় কৰিব, তুমি ১• অধিকাৰ কৰিব। এয়ে সিহতৰ অহায়ৰ ফল পিকনি গ্ৰহণ কৰিব; তাতে তাৰ বিষয়ে ময় ব; কাৰণ দিতে বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাৰ যি যি নিৰুপণ কৰিল, সেই সকলো মতে প্ৰজাবিলাকক ধিকাৰ দি সিবিলাকৰ বিৰুদ্ধে তাইৰ বাগান উস্থ কৰা নব; কিন্তু সিহঁতে ১১ গৰ্ব-আচৰণ কৰিলে। যিহোৱাসিহঁতলৈ ভয়ানক সোনকালে উটি আপানবিলাকৰ সকলো কাৰ্য্য হব; কিয়নো তেও পৃথিবীৰ আটাই দেৱতাক ৮ষ্ট কৰিলে। এই কাৰণে, যিহোৱাই কৈছে, অনাহাৰে মাৰিব, আৰু মানুহবিলাকে আপোন ময় টিকার ধৰিবলৈ ঠা দিনলৈকে তোমালোকে আপোন ঠাইৰ পৰা তেওক প্রণিপাত করিব, মোলৈ বাট চাই থাকা; কিয়নো মোর মনস্থ জাতিবিলাকৰ আটাই বীপনিবাসীবিলাকেও এই যে, তিববারক চপাই আর রাবার ১২ কবি। েীয়াবিল, তোমালোককে একে লগ কৰি সিহঁতৰ ওপৰত মোর কোং, এনে ১৩ মোর তরেৱালেৰে বধ কর হব। আৰু তেওঁ কি, মোর প্রচণ্ড কোপ বর্ষাম; কারণ মোর উর দিশৰ বিৰুড়ে আপোনাৰ হাত মেলি আলার অগিরে গোটেই পৃথিবী গ্রাসিত আচমক বিনষ্ট করিব, আৰু নীনবিক ধ্বংসস্থান। ১হব। কিয়নো, আটাই জাতিয়ে যিহোৱাৰ ১০ অরণ্যর নিচিনা শুনি তুমি করিব। আৰু তার | নামের প্রার্থনা করিব নিমিতে, আৰু মাঝত পর কি আৰু সকলো বিধ বনরীয়া লিত আটাইবেরে একে মমেরে তেওয়া জন্তু ব; চেঁরা চাই আৰু কেটেল পরে তার আরাধনা কবির নিমিত্তে, ময় সেই সময়ত মালাবোয়ত রাতি কাব, আৰু খিলিকিত।১• সিহঁতক শ ঔঠ দিম। দেশীয় মৈরের গান করা শবদ শুনা যাব, দুৱারভলিবার | সিপার পর মোর নিবেদনকারীবিলাকে, এনে রস-গৱস্থা; কিয়নো তেও এর কাঠৰ কাৰ্য কি ছিয়তি হোৱা মোৰ জাতিপা জীয়াৰীয়ে ১৫অনাবৃত কৰিলে। ময়হে, মোর বাহিরে আন]১১ মোলৈ উপহার আনিব। যি যি কাৰ্যত তুমি কোনো নাই, এই বুলি মনতে কৈ নিশ্চিত মোর অফিতে অপরাধ করিলা, তোমার সেই থকা এয়ে উল্লালিনী নগরী; এই কেনে উচ্ছ আটাই কার নিমিত্তে সেই দিন তুমি লক্ষিত হল। আৰু পশুবেরির নিমিত্তে কেনে শীৱা ম; কিয়নো ময় সেই দিন গর্বেরে উল্লাস ঠাই ল! এই চরদি যোৱা প্ৰতিনে ইচ। করতি তোমার লোকবিলাকক তোমার মা কি করি হাত পাব। পা দুর করিম; তাতে তুমি মোৰ পৰিত্ৰ পৰ্বত ৪75