৩৮; ১৮-৪০; ১।] যিয়া। কিয়নো তুমি মোৰ সকলো পাপ তোমাৰ পাছলৈ | : তোমাৰ ঔৰস যি যি সন্তান বি, সিবিলা- | পেলালা। | কৰ মবিৰ কেবিলাকক নিয়া যা, আৰু সি- ১ কাণ চিয়োলে তোমাক প্ৰশংসা কৰিব নোৱাৰে। বিলাক বাবিলৰ ৰাজগৃহত নপুংসক দল হব। তবে তোমাৰ খতি কৰিব নোৱাৰে। * তাতে বিকিয়াই যিয়াক কলে, তুমি যিহো. গতলৈ নামি যোৱাবিলাকে তোমাৰ সত্যলৈ | ৰৰ. যি বাক্য কলা, সেয়ে উত্তম; তেওঁ আৰু আশা কৰিব নোৱাৰে। কলে, কিয়নো মোৰ দিনত মন আৰু সন্তা ১৯ আদি ময় যেনেকৈ কৰি, তেনেকৈ জীয়া। থাকিব। | লোকে, গীবিত লোকেহে তোমাৰ স্মৃতিগান কৰিব; যিহোৱাৰ পৰিত্ৰাণ প্ৰতি। পিতৃয়ে সানবিলাকক তোমাৰ সত্যতা জনাব। তোমালোকৰ দশৰে কৈ, তোমালোকে ২০ যিহোৱাই ৫োক পৰিত্ৰাণকৰিলৈ যুত আছে;
- সান্তনা দিয়া, মোৰ প্ৰাবিলাকক গান।
এই হেতুকে আমি জীয়াই থাকোমানে, ২ দিয়া। যিচালেমক গানাদায়ক বাক্য কোৱা, -যিহোৱাৰ গৃহত তাৰযুক্ত যত্মেৰে গীত গাম। আৰু তেওঁৰ যুদ্ধ যে শেষ হল, তেওঁৰ অপৰাধ ২) যিয়াই কলে, ভিমৰু গুটা এলদা অনি, ক্ষমা কৰা হল, তেওৰ সকলো পাপিৰ সলনি | খহুৰ ওপৰ পুটিৰ্চ লগাই দিয়া যাওক; তাতে যিহোৱাৰ হয় পৰা যে তেও দুগুণ মল পালে, ২২ তে fীব। হিদিয়ায়ে কলে, ময় যে যিহোৱাৰ 1. এই সকলো কথা তেওঁৰ আগত প্ৰকাশ কৰা। গৃহলৈ উঠি যাম, ইয়াৰ চিন কি? ৩ শনা, এজনে প্ৰচাৰ কৰিছে, বেলে, তোমা- লোকে অৰণ্যৰ মাঝত যিহোৱাৰ পথ যত বাবিল পা হিফিয়াৰ ওচৰলৈ কৰা, আমাৰ ঈশ্বৰ নিমিতে মৰুভূমিত এটা | দুত অহা। ও পোম ৰাপথ তৈয়াৰ কৰা। প্ৰত্যেক উপত্যকা সেই সময়ত বলদাৰ পুত্ৰ মৰোদক-বল- | ওখ কৰা হ; প্ৰত্যেক পৰ্বত আৰু উপপৰ্বত দান নামেৰ বাবিলৰ বাই হিফিয়াৰ চৰ চাপৰ কৰা হব, যেকাবেকি ঠাই পোন কৰা লৈ এখন পৱ আৰু এটা উপহাৰ পঠালে; | ৫ হব, থলামা মাট সমান কৰা হ; আয় কাৰণ তেও হিফিয়া মৰীয়া পড়ি সুস্থ হোৱাৰ যিহোৱাৰ মহিমা প্ৰকাশ কৰা (ব, অৰু ২ সংবাদ পাইছিল। তাতে হিফিয়াই লিবিলাকত সকলো মৰ্তাই একে সময়তে তাক দেখি; আনন্দ পাই আপোনাৰ বহল সব থকা গৃহ, কিয়নো যিহোৱাই নিজ মুখেৰে ইয়াকে কলে। অৰ্থাৎ ৰূপ, সোণ, সুগছি সব, উত্তম তেল | সুম, এজনে কৈছে, প্ৰচাৰ কৰা; আৰু আমি এনে আদি আপোনাৰ ভড়ালৰ আটাই বন্ধ, মা। কৈ, ময় কি প্ৰচাৰ কৰিম? সকলো মৰ্তেই আপোনাৰ গোটেই অস্ত্ৰাগাৰ সিবিলাকক দেখু: ভূণৰ নিশ্চিনা, আৰু তাৰ সকলো কান্তি পথাৰৰ বাই দিলে। হিফিয়াৰ ঘৰত, বা তেওয় গোটেই| ৭ ফুলৰ নিচিনা; তৃণ শুকাই যায়, ফুল ভয় পড়ে, ৰাজত তেও সিবিলাকক নেদেখুউৱা কোনো বস্তু | কাৰণ তাৰ ওপৰত যিহোৱাৰ প্ৰাসবায়ু ৩ নাছিল। পাছে যিচয়া ভাববাদীয়ে হিন্ধিয়া। ৮ বলায়; লোকবিলাক নিশ্চয় তৃণৰ সণ। তৃণ ৰজার ওচৰলৈ আহি সুধিলে, সেই মানুহবোরে | শুকাই যায়, ফুল জয় পড়ে। কিন্তু আমার এ কি বলে? আৰু তোমার ওস্তলৈ ক'র পর। ঈয়র বাক্য অন্য কাললৈকে থাকে। আলি? তাতে হিন্ধিয়াই কল, তেওঁবিলাক। ১ টিয়েনর অগিত শুভবার্তা প্রচার করে। দূর দেশ বাবিল পরা মোৰ ওচৰলৈ আহিল। | ‘লোক, ওই পৰ্বতলৈ উঠি যোৱা; হে যিঃ- ও পাছে যিয়াই সুধিলে, তোমার গৃহত শিবি | চালেমৰ আগত শুভবার্তা প্রচার কৰোতা লোক, লাকে কিকি দেখিলে? তেতিয়া হিফিয়াই কলে, মোরেরে রিvিওৱা, বড়কৈ মা, নকৰিবা; মোর গৃহত থকা সকলোকে দেখিলে; মোর বা যিহূদার নগরদোয়ক কোৱা, দেখা,সৌৱা তোম- মূল্য ব্যর মার, ময় লিবিলাকক নেদেখুউৱা|• লোক ঈশ্বর। দেখা, প্রভু যিহোৱা বীপে ( কোনো বাৱেই নাই। তাতে ঘিাই দিদি আহিছে, আৰু তেওঁ নিজ বাহুবলেরে শাসন যাক কলে, বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাৰ বাক্য। কবি; দেখা, তেওৰ লগত তেওর যে আছে ৬ না। দেখা, তোমার গত যি যি অa, আৰু [১) আৰু তেওঁৰ আগত তের পার আছে। তেও তোমার পূর্বপুরুষবিলাকেটি বৈ যোৱা যি যি। মেরীয়ায় নিচিনাকৈ আখেমার আকক বল আজিলৈকে আছে,সেই সকলোকে বাবিল | রবি,পোৱালিবোৰু আপোন বারে গোটাই লৈ নিৰর দিন এর চাপিছে,সেইবোৰ অলপেই). বুকত লৈ যাৰ, আৰু পোৱাতীকে ধীরে ধীরে অৱশি লেথাকিব, ইয়াক বিয়াই কৈছে।] তলাব। 6 .
