৩৪; ৯-৩৬; ৫।] যিয়া। ১ প্ৰতিবাদ প্ৰতিফল দিয়াৰ বৰ। তাৰ মৈয়েৰ কণা আঁঠু সুস্থিৰ কৰা। ভাতুৰ মনৰ লোক পানী মাটী তেলত পৰিণত হবে, তাৰ ধুলি চি' কোৱা, সহ কৰা, ভয় নকৰিবা; সৌৱা দেখা, গন্ধক হব,আৰু তাৰ আটাই মাগী চি এলিত তোমালোক ঈশ, এতিকাৰসাধনৰ অৰ্থে ১• মাল তেল হব। সেয়ে দিন কি ৰাতি মুনুমাৰ,, আহিছে, ঈশ্বৰে অপোন প্ৰতিফল দিবলৈ ওচৰ সদকাল তাৰ ধূৱা উচিব; সেই দেশ পুৰুষানু চাপিছেবি; তেৱেই আহিছে, তোমালোকক ক্ৰমে ধ্বংস-অৱস্থাত থাকিব, কোনেও তাৰ পৰিত্ৰাণ কৰিব। সেই কালত অঙ্কবিলাকৰ চকু ১১ মাকেদি চিৰকাললৈকে কেতিয়াও নেযাব। কিন্তু খোলা ব, আৰু কলাববাৰ কাণ মুকলি হব। টেৰা চৰাই আৰু কেঁটেলা পহুৱে তাক অধিকাৰ ৬ সেই কালত ঘোড়াই হৰিণীৰ পৰে ডেও দিব, কৰিব, দুদু আৰু ছোৰা কাউৰীয়ে তাৰ মাঝত | অ বোবাবিলাকৰ জিৰাই গান কৰিব; কিয়নো' নিবাস কৰিব; আৰ বিশুল কবিৰ অৰ্থে | অৰণ্টত অল আৰু মৰুভূমিত জীবেৰ এলব। তাৰ ওপৰত পৰিমাণড়ী বিস্তাৰ কৰা যাব, ও মৰীচিকা অলাশয় হৈ যাব, আ খৰাং মাগী আৰু শুন্য কবিৰ অৰ্থে লোমত। ধৰা যাব। ভুমুক হৈ যাব; শিয়ালৰ নিবাস, সিহতৰ শেৱা ১২ তাৰ প্ৰধানবিলাকক ৰাজ্যলৈ মত যাব, কিন্তু ঠাই যাহনী আৰু নল খাগৰিৰ ঠাই হব। আৰু তাত কাকো পোৱা নেযাব; আৰু তাৰ সকলো সেইইত এক ৰাজপথ আৰু আলি ব; সেয়ে ১৩ শাসনকৰ্তা নাইকিয়া হব। আৰ তাৰ আলিকা- পবিত্ৰ আলি বুলি প্ৰখ্যাত ব; সেয়েদি কোনো বোৰত কাইট, আৰু তাৰ কোঠবোৰত চোৰাত | অশুচি লোক অযোৱা নকৰিব; কিন্তু সেয়ে আৰু কাইটীয় বন গজিব; আৰু দেশ শিয়াল | কেৱল লোকবিলাকৰ নিমিত্তে ব, তাৰ পথিক ১৪ বসতি অৰু উট পীৰ চৰ ঠাবে। আৰু বিলক, এনে কি, অজানো তা জানাব। সেই ঠাইত অৰণ্যনিবাসী বনৰীয়া জন্ধুৱে বাং. ৯ সেই ঠাইত সিংহ মেথাকিব, কোনো হিংসক কুকুৰ লগ পাব, আৰু বনৰীয়া ছাগে অপপান জয় তাত নুঠিৰ, তাত সেইবোৰক পোৱা আপোন লগৰীয়াক মাতিব; এনে কি, সেই নেযাব; কিন্তু যুক্তবিলাকে তাত আtযোৱা ঠাইত নিশাচৰী সৱে নিবাস কৰিব, আৰু ১০ কৰিব। আৰু যিহোৱাৰ ৰায় উদ্ধাৰ পোৱা ১৫ আপোনাৰ নিমিত্তে বিশ্ৰামৰ ঠাই পাব। সেই লোকবিলাক উলটি অবিব, আৰু গীত গাই ঠাইত পিয়াই যোৱা সাপে বাস কৰি কনি চিয়োনলৈ আহিব; সিবিলাকৰ মৃত্ব চিৰ- পাবি, আৰু তাক উমাই পোৱালি অগাই স্থায়ী আনন্দমুকুট বি, সিবিলাকে আমোদ আপোনাৰ ছায়া পোৱালিবোৰ গোটাব। আৰ আনন্দ পাব; শোক অৰু হয়নিয়া এনে কি, সেই ঠাইত চিলনিবোৰে প্ৰতিজনীয়ে দুবলৈ পলাব। আপোন আপোন সীৰ লগত গোট খাব। ১৬ তোমালোকে যিহোৱাৰ পূৰ্থীখনিত কথা বিচাৰি অৰীয়াত পা ইস্ৰায়েলে
- অক্ষা পোব।
উলিয়াই পাঠ কৰা; এইবোৰৰ মাঝিৰ এটীৰে। অভাৱ নাই, সিহতৰ মাষৰ কোনো জনী স + হিফিয়া বজায় ৰাত্বৰ চতুৰ্দশ বারত, নোহোৱাকৈ থকা নাই; কিয়নো ময় নিজ অরর চনহেরীব রই গড়ে আবৃত হোৱা মুখের তাক আল করিলো,আৰু তেওঁর অই যিদের সকলো নগরবোরর বিরুচে আছি, ১৭ সেইবোৰ গোটালে। তেও সেইবোরর নিমিত্তে। সেই সকলোকে হাত কৰি ললে। পাছে অy-. চিঠি খেলিলে, আৰু সেইবোৰক তেওঁর নি. রীয়া রাই লাখীচর পর। রবচাফিক বহু সৈন্য- যাতেৰে পরিমাণড়ীর ধারায় তাক ভাগ বাটি সামই লৈছে যিচালেমলৈ বিকিয়া বার দিলে; সেইবেরে তাক যুগে যুগে অধিকার ওচৰলৈ পঠালে; তেওঁ আহি পর পুখুরির করিব, পুরুষানুক্রমে তাত বাস করিব। নলার চরত, ধোব। পথাবর রা-আলিত থিয় ও লবি। তাতে বিকিয়ার পুত্র ৱার ঘরগিরি ত্রায়েলৰ পুনঃপন। ' ইলিয়াকীম, রীলিখক চেনা, আৰু ইতিহাস- | অৰণা আৰু নির্জন ঠাই আনন্দিত হব, লিখক আফর পুত্র যোৱাহে ওলাই গৈ তেওঁরে
- আৰু মরুভূমি উল্লাসিত হৈ গোলাপ, ফুল, ৪ সৈতে সাং কৰিলে। তেতিয়া রাকিয়ে
ও নিচিনা এফলিত হয়। সেয়ে অধিকুকৈ সুবি, | তেওঁবিলাকক কলে, তোমালোকে এতিয়া বিচি আন আৰু গানেৰে সৈতেও উল্লাসিত ব; যাক এই কথা কোৱা, মহারাত আচরীয় বিনোনা প্রতাপ, কর্মিল অতি চারণ রই এই কথা কৈছে, তুমি যিহত অশি শো কি দিয় ব; লোকবিলাকে থিয়োর ৫ করিছ, তা কি বিশ্বাস। ময় কৈছে, রণ- প্রতাপ, আমার খরর শেদেখিবলৈ পাব। বিষয়ক তোমার মণ আৰু পরীম কেৱল • তোমাকে দুর্বল হাত সবল করা, আৰু মুখর কথা মাত্র। তুমি কার ওপর ভরসা করি 683.
