পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৬৬৭

মিয়া। ১৪; ২৮-১৬; ১।] . ৬৬১ হাত মেলা আছে; কোনে তাক কোচ খুৱাব | কিয়নো মিস্ত্ৰীৰ জলসমূহ মৰুভূমি হল; কাৰণ পাৰে? | যাহ কাইগল, কোমলত নাইকিয়ল, কো ২৮ অহঙ্গাৰ মৃত্যু হোৱা বছৰত এই চাৰ ওয়া একোৱেই নাই। এই হেতুকে নিজে | বাক্য হৈছিল। আপোনাৰ আতি যথেষ্ট ধন আৰু সাচি ২৯ হে পলো , তোমালোকক প্ৰহাৰ কৰ। খোৱা বৰ বাকী বৃক্ষৰ জুৰীৰ সিপাৰলৈ লৈ ভাল গা দেখি তোমালো কোনেও আনন্দ। ৮ যাব। কিয়নো টিৰে মোৱাবৰ সকলো সীমা নকৰিবা; কিয়নো সপপ গছজোপাৰ লিৰ। ছে; তাৰ হাহাকাৰ ইগ্নয়িমলৈকে, আৰু পৰ এটা কেচী সাপ লাব, আৰু তাৰ ফল এটা তাৰ হাহাকাৰ বে-লীমলৈকে শনা গৈছে। ৩• পোৰি ধৰোৱা উকয়া সাপ হব। দৰিভবিলা- ৯ কিয়নো দমেনিৰ অলস তেজেৰে পৰিপূৰ্ণ কৰ অতি দৰিই চলিবলৈ পাৰ, আৰু দুখীয়া হৈছে; কাৰণ মা দীখোমৰ ওপৰলৈ আৰু দুঃখ বিলাকে নিৰ্ভয়ে শয়ন কৰিব; কিন্তু আকালৰা। আনিম, মোৱাব পৰা পলাই যোৱা লোকলৈ যায়,ময় তোমাৰ মুল নষ্ট কৰিম, আৰু তোমাৰ। আৰু দেশৰ অৱশিষ্ট গলৈ এটা সিংহ •১ অৱশিষ্ট আগক বধ কৰা হব। যে পুৰ, | আমিম। হাহাকাৰ কৰা; হে নগৰ, চিয়া; হে পলে | তোমালোকে দেশৰ অধিপতিয়ে পাব লগীয়া টিয়া, তোমালোক আটায়ে গলি গল; কিনোভ পুষ্ট মেৰ চেলাৰ পৰ। অৰণ্যৰ কাললৈ উত্তৰ দিশৰ পৰা ধুৱা আহিছে; আৰ তাৰ | চিনে ীয়াৰীৰ পৰ্ষতৃটোলৈ পঠাই দিয়া। ৩২ সৈন্যসামন্তৰ কোনেও লগ এড়ি নেযাব। তেনে। কিয়নো অৰ্ণেনিৰ পাৰঘাটবোৰত মোৱাবৰ হলে জাতিৰ বিলাক কি উল দিয়া যাব? মীয়াৰীবিলাক মি ফুৰা চৰাই নিচিনা, বিহোৱাই চিনেক স্থাপন কৰিলে, অৰু। বাহৰ পৰা খেদি দিয়া পীৰ নিচিনা হব। তেওঁৰ প্ৰমালিকৰ দুখীয়াৰিলাকে ভাতা ও পৰামৰ্শ দিয়া, ন্যায় বিচাৰ কৰা, দুপৰীয়া আশ্ৰয় লব, এনে উত্তৰ দিয়া যায়। আপোনাৰ দয়াক ৰাতিৰ নিচিনা কৰা, খেদি মোৱাৰ বিৰুতে কোৱা বাণী। দিয়াবিলাকক লুকুৱাই ৰাখা, মি ফুৰা লোকক ৪ দেখুৱাই নিদিব।। মোৰ খেদি দিয়া লোকক মোৱাববিষয়ক তাৰবাক্য। তোমাৰ লগত ৰাস কৰিবলৈ দিয়া; মোৱাবৰ বাৱিক একে ৰাতিতে আৰ-মোৱাৰ নিমিত্তে বলে, তুমি লু কৰা জনৰ সম্মুখত উচ্ছ হল, নষ্ট হল; বাৱিক একে ৰাত্তিতে লুকাই থকা ঠাই হোৱা; কিননা অন্যায়ৰুপে ২ কীৰ-মোৱাৰ উ ল, নষ্ট হল। লোকবিলাকে গ্ৰহণকাৰী সুপ্ত হল, লুট মিল, অত্যাচাৰীহঁত মন্দিৰ আৰু দীবেনলৈ, ওখ ঠাইবোৰলৈ ৰুন দেশৰ পৰ উচ্ছল। আৰু এখন সিংহাসন কৰিবৰ অৰ্থে উঠি গল;নবে৷ আৰু মেদবীৰ ওপ- দয়াত স্থাপিত হব, আৰ যি এনে বিচাৰ কৰিব, ৰত মোকাবে হাহাকাৰ কৰিছে; আটাইৰে সুর ন্যায়র চেষ্টা করি, আৰু ধার্মিকতার কাৰ্য টকল, প্রতিজনৰ দাড়ি কটা হৈছে। সিহঁতর কৰিবলৈ বেগী হব, সেই জনে দায়দর তাবুত বাইত সিহঁতে চট কাপড়েরে কাল বাজিছে; সত্যতারে তার ওপর বহিব। সিহঁতৰ ঘরর চালবোরত, আৰু সিহঁতৰ চক- | আমি মোৱবর অহঙ্কার বিয়ে নিলে, বোরিত প্রতিনে অতিশয়ালে কান্দি মহা- | যে, সি বড় গৰী; তার প, আহার, আর কার কটিছে। তিববান আৰু ইলিয়ালিয়ে | ক্রোধ, বিয়েও নিশে; তার বড় বড় কথা চিৰিছে,যহলৈকে সিহঁতৰ শবদ শুনা গৈছে;], মিতা। এইহেতকে মোৱাবে মোৱাবর নিমিত্তে এই হেতুকে মেবির সুললিত লোকবিলাকে হাহাকার কবিতার প্রতিজনে হাহাকার করিব; আর্তনাদ করিছে; আৰু তার প্রাণ তার অন্তত একেবারে প্ররিত যি তোমালোক, তোমা- ৫ কপিছে। মোর হৃদয়ে মোৱাবর নিমিত্তে চিয়- লোকে কী-হেচতর প্রাফার লদার নিমিত্তে রিছে, তার প্রধান লোকবিলাকে চোৱলৈ। ৮ শোক করিব। কিয়নো হিববানর লৰে টগ্নলিচিয়ালৈ পলাই গৈছে; কিয়নো। আৰু চিমা সালালি ৪ পড়িল; সিহঁতে লহীতলৈ উঠি যোৱা বাটেদি কান্দি আজিবের অধিপৰিলাকে তার উম ভাল- কান্দি উঠ গৈছে। কারণ সিহঁতে বোরোণমির | বোর সপিলালে; লেইবোর ঘরের পাই- বটত সর্বনাশ সর্বনাশ বুলি এটা পারিবে। ছিলগৈ, সেইবোৰ বগাই অরণ্যর মাঝলৈকে • মগ না বা না ও যি মুকলি গৈছিলগৈ; আৰু তাৰঠালবো সমুজর লিপার- ঠাত মানুষে কোনো াম কাৰ্য আৰু বো বেলা। • লৈকে ব্যাপি গৈছিল। এই হেতুকে যা চি আজি করে, আৰু সোধৰিাৰ ল যায়, এতে ঠাই মার লালির নিয়ে যাবে কানিরে কামি। যে যিবোন, হে ইলিয়ালি, ময় | 669