উপদেশক।' ১০; ১৫-১২; ১২।] নুৰ মেজানে; আৰ তাৰ পাহৰ কালত কি। তামাক বৰ্ষিত কৰো, আৰু তুমি অপোন ১৫ ঘটিৰ, ইয়াকে তাক কেমে অনাব ৰে? অতন কয়ৰ পথ আৰু আপোন চকু দৃত চলি নোকৰ পৰিশ্ৰমে নিহত তিনকে কৰে; থা; কিন্তু তুমি জানি, যে, ঈশৰে এই কিয়নো নগৰলৈ যোৱা বাটকো সি চিনি। সকলেৰ নিমিত্তে তোমাক বিচাৰ ঠাইলৈ ১৮ মেপায়। হে দেশ, যেতিয়া তোমাৰ ৰ লৰ। ১০ আনিব। এই হেতুকে আপোনাৰ মনৰ পৰা মানুহ হয়, আৰ তোমাৰ অধ্যক্ষবিন্যাকে ৰাতি- বেজাৰ দূৰ কৰ, আৰ গৰ পৰ। দুখ চুই; পুৱাতে তো খায়, তেতিয়া তোমাৰ সন্তান। কিয়নো যৌবন আৰু ডেকা কাল পৰুপ। ১৭। যে দেশ, যেতিয়া বংশীয় পুত্ৰ তোমাৰ যি দুঃখৰ দিন আৰ বৰ কেইটাৰ বিষয়ে ৰা হয়, আৰ তোমাৰ অধ্যবিলাকে, মতলীয়া তুমি কৰা, এইবোৰত মোৰ সন্তোষ বিৰ নিমিত্তে নয়, কিন্তু বলবৃদ্ধিৰ নিমিত্তে নাই,” সেববাৰ নৌ আহোঁতে, বা যি কাল উচিত সময়ত ভোক্তন পান কৰে, তেতিয়া তমি! ঘৰ-দীবিলাক কপি, বলৱ মানু- ১৮ ধন্য। এলাহৰ ৰায় চাল হেৰোপা পড়ে, বিলকি দো খাব, যতি পিহা তিকতাবেৰ ১৯ আৰু সোনোপালিত ঘৰ উথে। আমোদৰ; তাক হোৱাত সিহঁতে পিহিবলৈ এড়িব, | কাৰণে নেয় পতা হয়, আৰু ভ্ৰাসে নক খিলি ক দুৱাৰেদি চাওতাবিলাক অকাৰ- •ষিত কৰে, আৰু ধন সংক। কাক শাও, ৩ ম , বাট লৰ দুৱাৰ বা বি, যি নিবি, মনে মনে মিদি; আৰু আপোনাৰ কালত যাতৰ শব্দ অতি সৰু হব, এগ চৰাই, শোৱা খোটালিটো ধনীক শাও নিদিবা; বিয়ো; মাতে মা কবি, গায়ীকাবিলাকে গৰু আকাশৰ এটা চৰায়ে সেই শব্দ লৈ যাব, • মাতেৰে গাব, যি কালত ওখ ঠাই পালেই ডেউকা লগা জীৱই সেই কথা জনাব। মানুষ ও খাব, বাটত নানা ত্ৰান বন্ধু পাব, বাদাম গছ তুলি, ফড়িয়ে তাৰ যেন ব্যৱসাত লাগি থকা, আয়ুব আনন্দ কৰা। বোধ হব, আৰু অবিমোনা গহৰ এৰ গুণ আদি বিষয়। মৰিব (কিয়নো মা আপোনাৰ অন ও তোমাৰ আৰ পানী পৰত ললাই! ঘৰলৈ যাব লগা হয়, আৰ বিলাপ কৰো-
- দিয়; কিয়নো অনেক দি পাতে তাক'। বিলাকে কাত হয়ে;) বৰ্য্য আৰু আৰ দীপ্তি,
২ অকৌ পাব। সাত অনক, এনে কি, আঁঠক চল আৰু মাৰোৰ অকাৰময় হোৱা, আৰু গগ বাটি দিয়া; কিয়নো পৰিীত কি কি। যাৰ পাছত পুনৰায় ভাৱকৰা এনে কাল ও আপ যটিৰ, গৰু তুমি মোমা। মেয়বোৰ ৬ নৌ আহোতেই, বা পৰ ণা নৌ চিগোতেই, বৃফিৰে পৰিপূৰ্ণ লে, সেইবাৰে পৃথিবীষণ বা দীপাধাৰ সোণৰ তেলপা, মক্য পাৰত বৰষায়; আৰু গছ দণি বা উ ল পড়িলে,! থকা কলহ, আৰু নাদত চ নৌভাগোতেই,আৰু ৪ যি ঠাইত পড়ে, সেই ঠাইতেই থাকে। যি জনেলি আগৰ দৰে মাত লীন নৌ ওঁতেই, বতাহলৈ চায়, সি কটি নিলিচিত; আৰু যি। আৰু দৰে দিয়া আৰ তেওঁলৈ উলটি নৌ কোনোৱে মেঘলৈ কৰে, সি শল্য নেদাৰ যাওঁতেই তুমি যৌবনকালত আপোনাৰ সৃষ্টি- আৰু গৰ্তৱতী গৰত থকা এড়ি- কাক শোৱ। উপদেশকে কৈছে, অৰৰ বোৰ্য বৃদ্ধি যেনেকৈ তোমাৰ বোধ অগম,! অলৰি, সকলোৱে অসাৰ। তেনেকৈ সৰ্বসাধক ঈশ্য কাৰ্যও তোমাৰ উপসংহাৰ। ৮ বোথৰ অগমা। তুমি ৰাতিপুৱ আপোনাৰ! কটিয়া লিটা, আৰু গোধুলি পৰতো আপোনাৰ : ১ অধিক উপদেশক জানৱান হোৱাত, তেতি হাজ কোচাই নেৰাখিব; কিয়নো ইটা বা মাও তেওঁ লোকবিলাকক জন শিক্ষা দিছিল। সিটো কোটো সহব, নাৰ দুয়ো একে! এনে কি, তেও বিবেচনা কৰি মতে বিচারি • সমানে উত্তম হব, তা তুমি নেজালা। পেই। বিচারি অনেক নীতিবাক্য রচনা কৰিছিল। উপ- পোহৰ সৱাৰ দিত, আৰু কম পর্ষে! ১• দেশকে মলোহ বাক্য আৰু সরলা লিখা কথা দর্শন তাল • এনে কি, কোনো মানুষ অনেক | অর্থাৎ সত্যৰ পাবলৈ অনুসন্ধান করিহিল। বরীয়াই থাকিলে, লি সেই সকলোতে| ১১ অনিীবিলাক বকা কাপি , আৰু সা- আনন্দ করোক, কিন্তু কার্যদিম মনত পৰিলা বা কালকৈ ময়া গলপ; রাখোক; কিননা সেই দিন অনেক হব। যি যি | লেইবোর এক অনা রীয়ার রায় নিয়া ঘটে, সেই সকলোৱেই অসায়।। | ১২।ৈ অধিক, হে মোর বোপা, তুমি সতর্ক ৯ বক, তুমি আলেমার যৌবস্থা। হোৱা; বহু পুখী রচনার শেষ নয়, অকি অনা , না তো কাল তোমার মনে। অধিক অধ্যানে শরীর ক্লান্ত। 6 ১১.
