৩২ হিতোপদেশ। [১৭; ২৫-১১; ১। ২৫ অজান পুত্ৰই অপেন পিতৃক বেজাৰ দিয়ে, ১০ যি মনে আপোনাৰ গোচৰত প্ৰথমে উপস্থিত আননীৰ শোক জন্মায়। হয়, তাকেই নিৰ্দোষী যেন বোধ হয়; ২৬ ধাৰ্মিক লোক অৰ্থদকৰাও অনুচিত। | | কিন্তু বিনে আবি ই.কেনে, মা তাক প্ৰধান লোকক আপোন সৰলতাৰ কাৰণে | উলিয়াইপেলায়। | এহাৰ কৰা ভাল নয়। | ১৮ চিঠিখেলে বিবাদ স্থগিত কৰে, ২৭ অলপ কথা কওঁতা জন জ্ঞানৱান; | আৰ বলবিলাকৰ মাধৱ কন্দল তাৰে; আৰু ধীৰ মনৰ লোক বিবেচক। ১৯ গ্যয় কৰাতুকৈ, অপাৰত কি পোৰা ২৮ যেতিয়ালৈকে নিৰ্বোধ মমতাকৈ থাকে, ভায়েকক পুনৰায় শান্ত কৰা টান; তেতিয়ালৈকে সিও জানৱান বুলি গণিত , | এনে বিবাদ কোঠৰ ভাংপ। আৰু যি মনে আপোনাৰ ওঁঠ. পাই খে,|• মনুষ্যই আপোনাৰ, পেট নিৰ মুখৰ কলেৰে | তাক বিবেক বুলি মনা যায়। | পৰিপূৰ্ণ কৰে; যি মানুহে আপোনাকে পৃথকে ৰাখে, সি আৰু সি আপোন ওৰ উনেৰে পৰিতৃপ্ত কেৱল, আপনাৰ ব্যালিটি। |২১ মণ আৰু ৱন দিবা অধীন; আৰু সকলো সুপৰামৰ্শৰ বিৰুদ্ধে খঃ দেখুৱায়। 1. আৰু যিবিলাকে তাক ভাল পায়, সিবিলাকে ১মতন লোকে বিবেচনাত সন্তোষ নেপায়, | তাৰ ফল ভোগ কৰিব। কেৱল নিজ মনৰ কথা প্ৰকাশ লৈহে ভাল | যি মনে ভাৰ্য পায়, সি পৰম বা পায়, পায়। | আৰু যিহোৱাৰ পৰা অনুগ্ৰ লাভ কৰে। ৩ যলৈ দুষ্ট আছে, তালৈ নিন্দাও আছে; ২৩ দৰি লোকে বিনয়েৰ কথা কয়; আৰু অপমানৰ লগত দুৰ্ণামে আনে। | কিন্তু ধনৱানে কৱা উত্তৰ দিয়ে। ও মনুৰ মুখৰ কথা গভীৰ অলৰ দৰে; | ২০ যি মনে অনেকৰ লগত বা কৰে, সি আপোন একাৰ ভুমুক বৈ থকা অৱীৰ নিচিনা। | সৰ্বনাশলৈহে তাকে কৰে; ৫ষ্টৰ মুখ চোৱা, তথাপি তায়েককৈয়ে অতি প্ৰেমাসক্ত কোনো আৰু বিচাৰত এৰ্মিক অন্যায় কৰা কাল | | বন্ধু আছে। মহয়। যি দuই অপোন নিতাত চলে,
- অনিৰ ওঠে বিবাদ লগত লৈ আহে,
১ লি কুটিল ওঠৰ অজন মানুকৈ ভাল। আৰু তাৰ মুখে মেক মাৰ মাৰ বুলি কয়। ২ জনশূন্য মন হলে মঙ্গলো নাই; । অনিৰ মুখ তাৰ সৰ্বনাশ, | যি এনে বেগেৰে যায়, সি পাপ পড়ে। আৰু হাৰ ও তাৰ প্ৰাণৰ ফালৰপ। ও মানুহৰ অনিতাই তাৰ গতি লুটিয়ায়, ৮ পৰচৰ্চাকাৰীৰ কথা সুধু আহৰপ; আৰু তাৰ মনে যিহোৱাৰ ওপৰত বেয়াৰ কৰ। সেয়ে পৌৰ ভিতৰলৈকে সোমাই যায়। ৪ নৰ ৰায় অনেক বন্ধু পোৱা হয়; ৯ যি মানুহে অপোনাৰ কাৰ্যত এলা কৰে, কিন্তু দৰিদ্ৰ অপোন বন্ধুৰ পৰ বিচ্ছেদ হয়। | মি অৰ্থনাশ কৰে তাৰ ভায়েক। ৫মিয়া সাক্ষীয়ে দণ্ড নোপোৱাকৈ নেথাকি; ১• যিহোৱাৰ নাম উচু দুৰ্গৰপ; অ মিছা কতাই সাৰিব নোৱাৰিব। ধাৰ্মিক লোকে তালৈ পলাই গৈ ৰক্ষা পায়। অনুগ্ৰহ পাবলৈ অনেকে সানশীল লোেক আগত ১১ ধনৱানৰ ধনসম্পত্তিয়েই তাৰ দৃঢ় নগর; | নিবেদন করে, আৰু সেয়ে তার মানত ওখ গড়ষপ। আৰু সকলোৱেই দানশীল শোকর ব্য। ১২ বিশর পূর্বে মানুহৰ মন আরী হয়, • দসি সকলো ভয়েকে তাক ঘিণ করে; | আ ন সমনর আগ যাওয়া। ভেয়ে তাতকৈ কিমান অধিক পরিমানে তার ১৩ যি মানুষ নৌ শুনেতেই উত্তর দিম, | বড়বিলাক তাৰ পৰা আঁতৰ হৈ থাৰি। সেয়ে তার পক্ষে অজানা আৰু অপমান বুলি সি.আলাপ করিবলৈ বিচারে, কি নিহত | গণিত হয়। | নাইকিয়া হয়। ১০ মানুহে সহি করি আপনার বেদনাবিপারে; যি মানুহে ভান লাভ করে, সি আপোন আৰু | কি মন য় হলে কোনে তা সহিষ পারে? প্রেম করে; ১৫ সুবিবেচকর মনে জাান উপার্জন করে, যি কোনোৱে বিবেচনা রক্ষা করে, যি মন আৰু নীথিলাকে কাশেরে জনির চেষ্টা করে। পায়। ১৬ উপহারে মানুষ বা মুকলি করে, ৯ মিছ সাকীয়ে দণ্ড নোপোৱাকৈ মেথাকি; আৰু প্রথম লোক আগলে তাক লৈ যায়। অরু মিছতা বিনষ্ট হব। 632
