পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৫৬২

গতমালা। (৬০;১২-৬৩;।। ১ টগৰ ৰাহে আমি বীৰকাৰ্য কৰিম। কিমলো তেৰ পৰাইমেৰ আন্মে। • কিয়নো তেৱেঁই আমাৰ শত্ৰুবোৰ গকি। | ০ অকল তেৱেইহেমো, শিলা আৰু যোৰ পৰিণ; তেওঁ মোৰ উচ্চ দুৰ্গ, ময় পায় না। প্ৰধান বাদকৰ নিমিতে। তাৰযুক্ত যত্ৰেৰে। তু মোৰ পৱিাৰ আৰু মোৰ গৌৰ; গাব লগীয়া। দায়দৰ | মোৰ দৃঢ় শিলা আৰু আয় খৰহে আছে। • • • তিত। ৮ হে লোকবিলাক, তোমালোকে সদায় ও নিৰ্ভৰ ক; ১ হেক্টৰ, মোৰ কাৰোক্তি না; তোমালোকৰ সমুদায় মনৰ কথা তো আখত | মোৰ প্ৰাৰ্থনালে কান পাতা। দি কোৱ; ২ মোৰ মন দুঃখত মগ্ন হোৱা সময়ত, শবেই আমাৰ আয়। ময় পৃথিবীৰ অন্তৰ পৰ তোক মাতিম; মোহকৈ ওখ শিটোলৈ মোক লৈ যোৱা। ৯ অৱশ্যে সামাল লোক তাপ আধোন, আৰ কিনো তুমি মোৰ আশ্ৰয় হৈ আছি, | মানৱ লোকবিলাক অৰ; শত্ৰুৰ পৰ ৰক্ষাকাৰী দৃঢ় দুৰ্গ হৈ আহিছ। কে দাং খা; ৪ ময় সদকাললৈকে তোমাৰ তাবুত বাস কৰিম; মেলিত একেবাৰে নয়। তোমাৰ ডেউকাৰ অৰত ময় আশ্ৰয় লম। [লো।] ১• তোমালোকে উপত নিৰ্ভৰ কৰিব, ৫ কিয়নো হে ঈশৰ, তুমিয়েই মোৰ সশববাৰ I আৰু লগত গৰ্ব মৰিবা; শনিলা। ধনসম্পত্তি বালে তালৈ মৰ নিদি। তোমাৰ নামলৈ ভয় ৰাখেতাবিলাকৰ আধিপত্য | ১১ ঈশ্বৰে এবাৰ কলে; | মোক দিলা। • ময় কবৰ মিলে, যে, তুমি ৰজাৰ আয়ৰ দীঘল কৰি; পৰামশৰহে। তেওঁৰ বহৰ পুৰুষে পুকুৰে থাকিব। ' | আৰু হে এলে, দয়াও তোমাৰহ; - কেও ঈশ্য সাক্ষাতে সদাকাল বসতি গৰিব কিয়নো তুমি প্ৰত্যেক মানুহক তাৰ আলোক তেওঁৰ ৰক্ষাৰ অৰ্থে, দয়া আৰু সত্যতা নিযুক্ত কৰ দৰে প্ৰতিফল আছ। ' কৰা। ৮ তাতে, ময় নিজৰ শপ লিকৰিব নিমিতে, সায়দৰ ৰচিত গীত। বিদ্য সদকাললৈকে তোমাৰ মাৰ প্ৰশংসাৰ গান। অৰণ্যত থকা কাল। কৰিম। ১ মা, তুমি মোৰ শৰ; s প্ৰধান বকর মিমিত্তে। যিদুৰয় অতি সেরে যায় তোমাক বিমি; অর্থে। দায়ুদর রচিত গীত। পানী নথকা কাম আৰু খরাং দেহ • তোমালৈ বিয়া কৰেীতে,মোর প্রাণ তৃণা ১ মোর প্রাণে কেৱলশলৈহে অপেক্ষা করে; হৈছে, মোর শরীর খাই গৈছে। তেওর পরাইমোর পরিত্রাণ হয়। ২ এই দরে, যায় তোমার পরম আৰু গীর ২ অকল তেৱেঁইহে মোৰ শিল আৰু মোৰ পরি। দেখিলে, | বাণ; শত্রস্থানত তোমাক চাইছিলো। তেওমের উচ্চ পর্গ, ময় বড়কৈ লৰচৰ নহম। 1 ৩ কিয়নো তোমার দয়া জীৱনতকৈয়ে উম; ৩ তোমালোকে নন মিনি কাললৈ একে অন৷ মোর ওঠে তোমার ক্ষতি করি। আক্রমণ করি খাকিব? এই রুপে, ময় জীয়াই থাকোনে তোর ধন হলি থকা দেয়াল আৰু পড়ে পড়ে হোৱা বেড়রা | বদ করিম, | নিচিনাকৈ, | তোমার নামে হাত মেলিম। লোকসকলোৱে তাকেই বিনষ্ট কৰিব নে? যে ময় শয্যাত তোমাক সেব করে, ৪ সিহঁতে কেৱল তাক উচ্চ পদর পরা পেশাব-I আৰু মাতিয় প্রায় প্ররে তোমাক ধ্যান ফরে, লৈ মন্ত্রণ করছে। | T৬ তেতিয়া মগ আৰু তেলীয়া মাংসততৃত হোৱাৰ নিতে মিছা কথাও কোষ পায়; মোর প্রাণ তৃs , লিতে মুখের আশীর্বাদ করে, কিন্তু পেটেৰে। আৰু মোর মুখে আনন্দিত ঠেৰে তোমার শe দিয়ে। {লো। : প্রশলা করিব। হে মোর প্রাণকেৱল লৈহে অপেক্ষা করা; নিয়গো তুমি মোৰ সহায় হৈ আছি, 560