[৫৩; ৩-৫৫; ১৩। ৩ সিহঁতৰ প্ৰত্যেকেইছহকি গল; এখান বাদক নিমিতে। তাৰ ও লিত সকলোৱেই কলঙ্কিত হল; গাব লগীয়া। মচকীল নামে সৎকৰ্ম কৰে কোনো নাই,এনো নাই। দামুদ ৰচিত গীত। • “যিবোৰে মো প্ৰয়াক আহাৰ কৰে খায়, কিন্তু ঈশৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰে, ১ বাৰ, মোৰ প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ পাতা, এনে কুকীবোৰক আনে। দণ্ড দিয়া নেব?” | মোৰ নিৰেনৰ কালত লুকাই নেথাকিব। ৫ যত ভয় ছিল, সে তাত সিহঁতে অতিশয় ভয়| মোলৈ কৰি দিয়া, মোক উয় দিয়া; পালে; • শত্ৰুৰ মাৰ কাৰণ, আৰু দুই অত্যাচাৰ কিয়নো ঈগৰে, তোমাৰ বিছাউনি পতা | অনৰ অস্থি গোট গোট কৰিলে; ময় চিন্তা কৰি কৰি অস্থিৰ হৈছে, আৰ তুমি সিহঁতক লাজত পেলাল, কাৰণ ৰে কেকাইবে; | সিহঁতক অগ্ৰাহ কৰিলে। কিয়নো সিহঁতে মোৰ দোষত পেলায়, ৬ অস, চিয়োনৰ পৰ। ইয়েলৰ পৰিত্ৰাণ হলে, কোষত মোক তাড়না কৰে। ময় কেমে ভাল পাওঁ!. ৪ মোৰ দিয়ে মোৰ অৰত অত্যন্ত যত্ৰণা পাইছে, যেতিয়া যিহোৱাই আপোন প্ৰাবিলায় বন্দী মৃত্যুৰ আশাইমোক ধৰিছে। অৱস্থা পৰিবৰ্তন কৰিব, ৫াল আপমিয়ে মোক আক্ৰমণ ছি; তেতিয়া যাকোবে উলাস কৰি, হায়েল! মহাত্ৰাসৰুপ ঢল পানীয়ে মোৰ তল নিয়াইছে। আনন্দিত। ১ময় কলো, অস, কপৌ দৰ মোৰ ডেউক | বলে,ময় কেনেলি পালেহেঁতেন। প্ৰধান বাদ্যকৰ নিমিত্তে। তাৰ যন্ত্ৰেৰ সেয়ে হয় বলে, ময় উড়ি খৈ বিয়াম পালো- গাব লগীয়া। মচুৰ্কীল নামে দায়দ ৰচিত গীত। দামু আমাৰ লগত * দেখা, সেয়ে হোৱা হলে, ময় দুৰৈলৈ পলাই গৈ জানো সুকাই থকা নাই? এই অৰণত বাস কৰিলেহেঁতেন। বুলিৗফীয়াহঁতে গৈ চেলৰ এ বতাহ আৰু মুহাৰ পৰ, আগত কোৱা সময়ৰ গীত। | ময়শয়ে আলৈ গলোহেঁতেন। ৯ হে তো, সিতক বিনষ্ট কৰা,মিৰ হিব ১ ৫ ঈশৰ, তোমাৰ নাম ৰায় মেৰু পৰিাণ | ভিন্ন ভিন্ন কৰা; কিয়নো ময় নগৰৰ ভিতৰত অত্যাচাৰ আৰ তোমাৰ শক্তিৰে মমাৰ বিচাৰ নিপতিৰ। | বিবাদ দেখিছে। ২ বেঈশ্বৰ, মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা, • লিখতে দিনে ৰাঙিয়ে গড়ৰ ওপৰদি নগৰমি মোৰ মুখৰ বাক্যলৈ কান পাতা; • কিনে বিজাতীয়বোৰ মোৰ বিৰুদ্ধে উ! অথৰ্ম আৰু অপকাৰ তাৰ ভিড় আছে। অত্যাচাৰীহঁতে মোৰ প্ৰাণ বিচাৰিছে; ১১তৰ ভিত দুই আছে; সিহঁতে অপোনাবিলায় আগত দক। তাৰ চকবোৰৰ পৰা উপৱ আৰু চুল। | নেৰাখে। [লো।১২ কোনো শত্ৰুৱে যে মোৰ নিশা কৰিতেনে ৪ দেখা, ঈশৰ মোৰ সহায়কৰ্তা; নহয়; | এ মোৰ প্ৰাণৰক। ক্যালে, ময় তাক দিলেহেনে; তেওঁ মোৰ শত্ৰুৰোৱক সিহঁতৰ অপৰাধর প্রতি মোক ঘিণাওঁতাই যে মোর বিয়ে গর্ব করি, কল দিব; এনে নহয়; তুমি আপোন সত্যতারে সিহঁতক বিনষ্ট করা।। করা হলে, ময় তার পর আেয়াকে পুকুৰা- ৬ ইমিনেরে ময় তোমার উদ্দেশে বলি উৎসর্গ | লেহেঁতেন। করিম; | ১৩ কিন্তু মোৰ সমনীয়া মানুহ, মোর সী, আর যে যিহোৱা, ময় তোমার নামৰ ধন্যবাদ করিম, | মোৰ এণয়র বহু যি তুমি, কিয়নো সেয়ে উত্তম। তুমিয়েই তারিখ। ৭ কারণ তেওঁ মোক মোৰ সকলে সট পরা - উর করিলে,
- নগর মাঝ বা না ও যিলি
আৰু মোৰ চকুৱে মোৰ শৰার প্যত মোর। ঠাইত মানুষ কোনো কাৰ কাৰ্য আৰু বেয় বেলা | ইন্দ্র সিং হোৱা দেখিলে। আদি ৰে, আৰু সোধৰিচাৰ কৰে, এৰে ঠাই বুঝায়। 569 ফুরে;
