পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৫০৯

১৫; ১৯-১৬; ১৫।] ইয়োৰ। আৰু যিবিলাকৰ মাঝত কোনো বিদেশী ফুৰা | ৩৫ সিহঁতে অনিষ্ট গৱধাৰণ কৰি ক্লেশ প্ৰসৱ কৰে; নাছিল, | সিহঁত পেটে গ্ৰতা উৎপন্ন কৰে। ১৯ নীৰিলাকে আপোলাবিলাকৰ এনেকুৱ৷ পিতৃ| ইয়োৰ উত্ত। সকল পানি, পুতে নেৰাখি এই কথা কয়, ও তেতিয়াইয়োবে পুনৰায় উৰ কৰি কলে, • দুই আপোন জীৱনৰ সকলো দিনত ক্লেশ পায়, ময় এইপ অনেক কথা শুনিলে; অত্যাচাৰী জনেআপোনাৰ নিণিত বছৰ কেইটা | তোমালোক সকলোৱেই দুঃখদায়ক সান্তনাকাৰী। অসুখেৰে কয়। ৩ বাতুল কথায় কানো কেতিয়াবা শেষ হয়। ২১ শ তাৰ কাণতে থাকে; বা উত্তৰ দিবলৈ তোমাক কি‘েউদগাইছে? ' সম্পদ কালতে বিকাশকে তাক অমণ কৰে। | ৪ ময়ো তোমালোকৰ দৰে উত্তৰ দিব পাৰে; ২২ সি যে আৰ পৰ উলটি আবি, তাক লি মোৰ এণৰ সলনি যদি তোমালোকৰ প্ৰাণ | বিশ্বাস কৰে; হলহেঁতেন, তৰোৱালে তালৈ বাট চাই আছে। তেন্তে ময়ে তোমালোক অবিতে কথা সাজি ২০ সি আহাৰ নিমিত্তে এমণ কৰি কয়, কত | পাৰিলেহেঁতেন, আছে। আৰু তোমালোকৰ বিৰুদ্ধে মূৰ জোকাৰিব পাৰি : | সি আনে, যে, অতিৰিৰ দিন তাৰ ওৰসে উপ | লেহেঁতেন; | ৰিত আছে। আৰু ময় মুখেৰেহে তোমালোকক সবল কৰি- ২৪ ক্লেশ আৰু মনৰ ভাগে তাক ভয় দেখুৱায়; | লেহেঁতেন, যুৰ নিমিত্তে সানু হোৱা ৰক্ষাৰ দৰে, আৰু মোৰ ওঠৰ সানা তোমালোক, দুঃখৰ সেই দুই তাক পৰা কৰে। | উপশমূহে লহেঁতেন। ২৫ কাৰণ, লিঈগৰৰ অবিতে হাত মেলিলে, ৬ ময় কথা কলেও মেৰ ক্লেশৰ উপশম নয়, আৰু সৰ্বশক্তিমান আনাৰ বিৰুদ্ধে গন্ধ-আহৰণ | | আৰু নিমাতে থাকিলেও মোৰ কি দুঃখ চিব। • কিন্তু তেওঁ এতিয়া মোক কলে; ২৬ দি ফেৰ পাতি ঢালকাঠ ভাগ দেখুৱাই তেওঁৰ। তুমি মোৰ গোটেই পৰিয়াল উ কৰি। | বিৰুদ্ধে লড় মাৰিলে। তুমি মোক আক্ৰমণ কৰিলা,'এয়ে মোৰ বিয়ে ২৩ কিয়নো সি তেল ধৰাই আপোনাৰ মুখ নোদোকা সাকী হৈছে; কৰিলে, আৰু মোৰ কৃশতাই মোৰ অবিতে উঠি মোৰ আৰ আপোনাৰ তপিনাৰ তালে তাপে তেল | | সাক্ষাতে প্ৰমাণ দিছে। | বালে; ১ ওে জোত মোক বিদাৰি পেলালে, আৰু তাড় ২৮ নিউ নগৰত বাস কৰিলে; নাও কৰিলে; আৰু য’ কোনে বাস কৰে, ৰে মোল দাত কৰছিলে; শিলৰ মলয়া এনে ঘৰ বসতি কৰিলে। | | মোৰ শত্ৰুৱে মোৰ অবিতে চকু ৰক্ষা কৰে। লিনী নহব, আৰু তায় লাত্তি নেথাকিব। |১• লেকে মোৰ বিৰুদ্ধে মুখ মেলে; নিহত্ন শস্য ফলৰ ৰত মাটীলৈ দো নেব। T সিহঁতে ধিক্কাৰ দি মোৰ গালত চৰ মাৰে; • সি আহাৰৰ পৰা নেসাৰিব; নিহতে মেৰি অধিতে গোট খায়। অৰিশিখাই তাৰ চালকেৰ কাৰ, | ১১ ঈশ্বৰে মোক অধৰ্মীৰ হাতত সমৰ্পণ কৰে, আৰু সি তেৰ মুখতে উড়ি যাব। আৰ দুইবোৰৰ হাতত পেলাই দিয়ে। বি অতি বিশ্বাস কৰো; ১২ ম শান্তিৰে আছিলো, কিন্তু তেও মোক গদি | কিয়নো অসারতাই তার বেচবে। | তোর ভোধর করিলে, ও তার দিন নৌ তেইশেষে তাল লিব, এনে কি মোর লিখিত ধরি মোক ঠেকেছিলে; আ র খ পাতি কেই মেধাবি। আৰু মেক আপোনাকড়ি মৰাৰ নিচানপাতিলে। ৩০ লিলিতাৰ নিচিনাকৈ আপোনা ইত] ১৬ তেওঁর ধনুর্থরবিলাকে মেক আরি ধরে; | ওর সাব, | তেওঁ দয়া করি মোর কলিজা বিদারে; আৰু ৰিতর দৰে আপোনার ই| তেওঁ মোর পি মাটীত ঢালি দিয়ে। পেলাব। • J১৪ তেওঁ মোক বিকার পরত বিন্ধা দি গা; ৩০ কিয়নো অমীরের সময় হব, T ও রর নিচিনাকৈ মোর বিরুপেড়ি অরে। আর তো খোৱাবোরর ভান্থ অগিয়ে এল | ১৫ ময় ঢালৰ ওপৰত চট ফাপড় লিয়াই ললো, কবি। আৰু ধূলিরে মোর শিলেটিপেটি করিলো। 569