পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৪৮০

৪ ৮০ • নহিমিয়া। (৬; ৮-৭; ৯। | ৰজাৰ আগত জনোৱা হব। এই হেতুকে, আহ,। তেওঁৰ কাৰ্যৰ কথা কয়, আৰু মোৰ কথা ৮ আমি গোট খাই অণা কৰোহঁক। তেতিয়া ময়। তেওঁৰ আগত কয়। মোক ভয় দেখুৱাবৰ তেওঁলৈ কৈ পঠালো, যে, তুমি কোবৰ দৰ। নিমিষেই টোবিয়াইপ পায়। কোনো কাৰ্য কৰা হোৱা নাই; কিন্তু সেবাৰ গড় নিৰ্মাণ কৰা হলত, ময় দুৱাবোৰ ১ তুমি মনেৰে সাজি কোৱা কথা। কিয়নো, সেই খুউৱাৰ পাছত, আৰু দুৰী, গায়ক, আৰু কমত সিংতৰ হাত দুৰ্বল হৈ তা সমাপ্ত। লেবীয়বিলাকক নিযুক্ত কৰা হল, ময় আপোন কৰা নহওক বুলি সিবিলাক আটায়ে আমাক | ভাই নানীক, আৰু কোঠৰ অধ্যক্ষ নিয়া ভয় দেখুৱাৰ খুলিছিল। কিন্তু বে খ্য, তুমি। | ফিচালেমৰ পৰ জিলে; কিয়নো অনিয়া এতিয়া মোৰ হাত সৰল কৰা। বিশ্বাসী মানুহ আছিল, আৰু অনেক মানুভূকৈ ১• পাছে, মহেটবেলৰ নাতি দলয়ািৰ পুত্ৰ ৩ তেওঁ ঈশলৈ অধিক তয় ৰাখিছিল। আৰু ময় যি চময়া বন্ধ আছিল, তেওঁৰ ঘৰলৈ ময় গলো; সিবিলাকক অজ্ঞা কৰিলে, যে, যেতিয়ালৈকে তাতে তেওঁ কলে, বল, আমি ইশৰৰ গৃহত ৰ’দ ইন নহয়, তেতিয়ালৈকে ঘিচালেৰ মন্দিৰৰ ভিতৰত গোট খাই মন্দিৰ দৰবোৰ দুৱাৰবোৰ মেলিব নেলাগে; আৰু সিবিলাকে বন্ধ কৰে; কিয়নো সিহঁতে তোমাক বধ কৰিব পৰ দি থাকোতে দুৱাৰবোৰ বহু কৰি লাগে, লৈ আহিব, এনে কি, ৰাতিয়েই তোমাক বধ আৰু তোমালোকে ভাংদিবা; আৰু তোমালোকে ১১ কৰিবলৈ আহিব। তাতে ময় কলো, মোৰ, ফিচালেমত থকা কেবিলাক লোকক পৰীয়া নিচিনা মানুহে পলাব নে? আৰু মোৰ নিচিনা। নিযুক্ত কৰিব, সিহঁত এতিজনে আপোন কোন মানুহে প্ৰাণ জীয়াই ৰাখিবলৈ মন্দিৰত আপোন পৰ দিয়া ঠাইত আপোন আপোন ১২ সোমাব? ময় সেই ঠাইত নোসোমাও। পাৰে। | ও ঘৰৰ আগত থাকিব। নগৰ বাল আৰু ডাৰ, ময় জানিবলৈ পালো,যে, ঈশ্বৰে তেওঁক পঠোৱা | কিন্তু তাৰ ভিতৰত অলপ লোক আছিল, আৰু নাই, কিন্তু ফোবিয়া ও চনুবটে তেওঁক বেচা ৫ ঘৰবোৰ সজা নাছিল। পাছে বংশাৱলিত না দিয়াত, তেওঁ মোৰ অবিতে ভাববাণী প্ৰচাৰ লিখিবৰ অৰ্থে মোৰ ঈশ্বৰে প্ৰধান লোক ১৩ কৰিলে। ময় যেন ভয় পাই সেই কাম কৰি বিলাকক, অধ্যবিলাকক,আৰু আন আন লোক পাপ কৰে, আৰু সিবিলাকে যেন দুৰ্নাম কৰিব বিলাকক গোটাবলৈ মোক মতি দিলে। তাতে লৈ চুল পাই মোক ধিক্কাৰ দিব পাৰে, এই ময় বাবিলৰ পয় প্ৰথমে অহা লোকবিলাক ১৪ নিমিত্তেই তেওঁক বেচ দিয়া হৈছিল। হে মোৰ এখন বংশাৱলিপৰ পালো; তাৰ মাৰিত এই দশৰ, টোবিয়া আৰু চনুবইৰ এই কাৰ্য্য অনু ৬ কথা লিখা আহিল, যিবিলাকক ৰী কৰি নিয়া সাৰে সিবিলাকক, আৰু মোক ভয় দেখুৱাব | হৈছিল, যিবিলাকক বাবিল, ৰ নবুখ- খোজ নোৱদিয়া ভাববাদিনী আদি ভাববাদী নেচৰে লৈ গৈছিল, সিবিলাকৰ মাত বিলাককে লোৱৰণ কৰা। প্ৰদেশ, এই লোকবিলাক 'বী-অৱস্থাৰ পৰা মুকলি হৈ যিফালেম আৰু যিহূদালৈ আপোন গড় সমাপ্ত হোৱা। বন্দী-অৰ পা ৭ অপোন নগৰলৈ উলটি আহিল; সিবিলাক অৰিলাৰ তালিকা। জৰুব্বাবিল, যেৱা, নহিমিয়া, অয়ি, ১৫ পায় ইল মাহৰ পচিশ দিনৰ দিনা, বায় মিয়া, নামানী, মৰ্দয়, বিচন, মিশৰ, বি- ১৬ দিন যত গড়টো সমাপ্ত হল। অমিৰ আটাই বয়, নাম, আৰু বনা, এইবিলাকৰ লগত শত্ৰুবেৰে যেতিয়াতকি শুনিলে, তেতিয়া আমাৰ | আলি। ইস্ৰায়েল লোকবিলাকৰ পুৰ সংখ্যা চাৰিওফালে থকা জাতিবিলাকে ভয় পালে, ৮ এই। পৰিয়োচৰ সন্তান দুই হায়াৰ এ আৰু আপোনাৰিলাকৰ দৃষ্টিত অতি নীহ যেন| ৯ বাসৰ জন; চটিয়াৰ সন্তান তিনি এ বালক হল; কিয়নো সিহঁতে জানিবলৈ পালে, যে,|১০ জন; অৰহৰ সন্তান দুশ বাৱা ন; যোৱা এই কাম আমাৰ ঈশৰ পৰই সিদ্ধ হল।] আৰু যোৱাবৰ সন্তানবিলাকৰ মাৰৰ পহং. ১৭ তাত বাঝে সেই সময়ত যিহূদাৰ প্রধান লোক- মোৱাবর শনি দুই হাজার আঠ শ অঠে, বিলাকে টোবিয়ায় গুরিলৈ অনেক পত্র পঠায়,১২ জন; এলমর সন্তান এক বার দু চৌৱ আৰু টোবিয়াৰ পৰও সিবিলাকলৈ আবে;] ১০জন; আর সন্তান আঁঠ শ পলিশ অন; ১৮কিয়নো যিয়ার মাঝত অনেকে তের পক্ষে। ১৪ অয়র সন্তান সাত শ যাই ন; বিৱৰ শপথ খাইছিল; কারণ তেওঁ আৰহৰ পুত্ৰ চখ. ১৩ সন্তান চুল আঁঠচল্লিশ জন; বেবার সকাল নিয়র জোৱায়েক আহিল, আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ | ১৭ আঁঠাইত অন; অজুগদর সন্তান দুই বার যিহোহাননে বেরেখিয়ার পুত্র মমর জীয়েকক। ১৮ তিনি * বাইশ জন; অদোমীকামর সন্তান দুল ১৯ বিয়া কৰিছিল। আৰু সিবিলাকে মোর আগত ১৯ লতি জন; বিগবয় সন্তান দুই হায় 480