পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৪৬

D আতিক। [৪৩; - ৪১; ১১। ও কিছু দিনলৈ বন্দীশালতে আহিল। পাছে বেয়ে আপনাৰ পাৰ পা আপোনাৰ মই বন্দীশালত বন্ধ হৈ থকা মিৰৰ ৰায় সেই|•থাহি। পাছে তৃতীয় দিন। ৰৌপৰ দিন পানপাত্ৰ বৰাত আৰু চাংমাই দুয়ে সপোন | হোৱাত, তেওঁ আপোনাৰ পামৰী আদি ' দেখিলে; একে ৰাতিতে প্ৰতিনে বিশেষ বিশেষ | সকলো বিয়াবিলাৰ নিমিত্তে তো যুত ৬ অৰ্থ থকা এটা এটা সপোন দেখিলে। আৰু কৰিলে; তাতে তেওঁ আপোনাৰ বিয়াবিলা- যোচেকে ৰাতিপুৱাতে তেওঁবিলাকৰ ওচৰলৈ গৈ, | কন্তু মাঝৰ প্ৰধান পানপাত্ৰ ধৰোতাৰ আৰ ৭ তেওঁবিলাকক মন মাৰি থকা দেখিলে। তেতিয়া | ২১ বড় চাংমাইৰে যাৰ দাখিলে। যোচেকে তে যোচেয়ে আপোন প্ৰত্যুৰ ঘৰ বশীলত | বিলাকক ফলিত দিয়াৰ দৰেই, তেওৰ প্ৰধান আপোনাৰে লৈতে বহু হৈ থকা, ৰৌপ্য সেই পানপাত্ৰ ৰেতিক পুনৰায় আপোন পানপাত্ৰ দূষন বিষয়ক সুধিলে, আপোনালোকৰ মুখ। ধৰা বাবতে নিযুক্ত কৰিলে; তাতে তেওঁ কৰেীৰ ৮ আজি মলিন কি? তাতে তেওঁবিলাকে কলো ২২ হাতত পানপাত্ৰ দিলে; কিন্তু বড় চাংমাইক আমি সপোন দেখিলো; কিন্তু তাৰ ফলিত|২৩ হলে, তেও অৰি হলে। তথাপি প্ৰধান পানপাত্ৰ কিওতা কোনো নাই। তেতিয়া যোচেৰুে তেও T ধৰ্নোতাই যোচক সেৱৰণ নকৰিলে, কিন্তু তেও বিলাকক ফলে, সলোমৰ কলিতা জানো গৰৰ। পাহৰি গল। পৰা নয়? বিনয় কৰে, তাক মোক ককেনি। যোতেৰ উন্নতি। ৯ তেতিয়া প্ৰধান পানপাত্ৰ ধৰেই যেকে আপোনাৰ সপোনৰ কথা কলে, বেলে, দেখ,Ic; পাছে পৰা দুবছৰ যুৱত, ৰৌণে এই মোৰ সপোনত এলোপা ব্ৰাক্ষালতা মোৰ আগত * সপোন দেখিলে; তেওঁ নদীৰ কিনাৰত থিয় ১০ আছিল; সেই লতাৰ ছিটা ভাল; পান নি। ২ হৈ আছিল; এনে সময়ত নদীৰ পৰ, দেখিবলৈ ফুৰি মেলি ফুল ধৰা যেন দেখিল,অ বোপাই সুন্দৰ আৰু হৃষ্টপুষ্ট গাৰে সাত মনী গৰু ওলাই ১১ বোপাই তাৰ গুদ লাগি পৰিল; ছতিয়া মোৰ। ৩ নলনীত চৰিবলৈ ধৰিলে। পাছে দেখা, দেখি- হাতত ফৰৌণৰ পানপাত্ৰ একাত, ময় সেই| বলৈ কুচ্ছিত আৰু চীণেৱ অনি সাত মনী সাক্ষাৎ মি পাত্ৰত কপি, ফৰেণৰ হাতত সেই| গৰুও সেইকেইজনীৰ পাছতে নদীৰ পৰ ওলাই, ১২ পানপাত্ৰ দিলোগৈ। তাতে বোচেৰে তেওঁক কলে,।। নদীৰ কিনাৰত সিকেইজনী গৰুৰ চৰতে থিয় ইয়াৰ কলিতা এই, সেইটি লেইতিন দিন। ৪ লগৈ। আৰু সেই পোৱ আৰু দেখিবলৈ ১৬; তিন দিনঃ তিত, ৰৌৰে আপোনাৰ| কুতি গৰু কেইজনীয়ে দেখিবলৈ সুন্দৰ আৰ সুৰ দাখি, পুনৰায় আপোনাৰু আগৰ বাবিতে নি | হৃষ্টপুষ্ট সেই গৰু সাত জনী পিলি পেলালে। যুক্ত কৰিব; তাতে, আপনি আগৈয়ে পানপাত্ৰ | ৫ এনেতে ফৰৌণে সাৰ পালে। তাৰ পাছে তেওঁ ধৰেতা হৈবি পে পানপাত্ৰ দিছিলে,সেই ৰুপে। টোপনি গৈ দ্বিতীয় বার সপোন দেখিলে; যের ১৪ আকৌ ফরৌপর হাতত পানপাত্র দিব। কিন্তু। একে ভাল ঠারিতে টীরে ভরা উত্তম সততা যেতিয়া আপোনার মফল হব, তেতিয়া মেক। ৬ থোক ওলাল। তেতিয়া দেখা, সেইবোরর ৱৰি আৰু বিনয় করে, অনুগ্রহ করি রৌ পছিতে, পতনুৱা আৰু পূবৰ বতাহত শুকুৱা এনে আগত মোর কথা নাই, মোক এই যর পা। সাতোটা থোক ওলাল। আৰু এই সেরেলা ১৫ উলিয়াই নিয়াব; কিয়নো পেইইত্ৰীয়াৰিলা-1 থেকে সরে আর সেই সাততাটা পর থেক কর দেশর পর। মোক চর করি আ হল; আৰু। গিলিলে। তেতিয়া ফরৌৰে সাৰ পাই দেখিলে, ইয়াতো ময় একো নকৰাকৈয়ে সিবিলাকে মেকি ৮ যে, সেয়ে সপোনহে। পাছে রাতি পুৱালত, ১৬ এই বন্দীশালত পেলাই থৈছে। পাছে বড় চাং তেওঁর মন অস্থির হৈ, মিচৰ দেশৰ সকলো. ময়ে সপোনর কলিতা জলি দেখি, তেৱো রে শাত্ৰ আৰু বিান লোকক তেওঁ মতাই মিলে; ফক কলে, ময়ো সপোন দেখিলে, দেখ, মোর আৰু ফরৌণে তেওঁবিলাকৰ আগত আপোনাৰ যার ওপৰত বগা পিঠার তিনটা খৰাহি আছিল; সপোনর কথা কলে; কিন্তু কোনেও ফরৌণক ১৭ তারে ওপৰটো খরাহিত রৌণর নিমিতে চাং- ৯ তার ফলিত দিব নোৱাৰিলে। তেতিয়া প্রধান মায়ে যুত করা অনেক বিষয় আঁহার আছিল;| পানপাত্র ধরোতাই ফরৌণক কলে, আজি মোর তাতে চরাইবোন্নে মোর যার ওপর ধরার। ১০ এগৰ মনত পড়িছে; ফৰেীৰে আপোনাৰ দুখন ১৮ পর। সেইবোর খালে। তেতিয়া যেঢেকে উ। দাম মোল আক বড় মামালৈ। | সি কলে, তার ফলিত এই, সেই তিনটা খরা- আমাক বুকসেনাপতির ঘরর বীণালিত ১৯ দিয়েই তিন দিন বুঝায়; তিন দিনৰ তিত, ১১ থৈছিল। তাতে তেওঁ আৰু ময় দু একে ফরৌৰে আপোনার পর আপোনার সুর দাখি, বাড়িতে সপোন দেখিলে; আমি এতিলে আপোনাক কাঠ এভালত আরিব; তাতে চাই। বিশেষ বিশেষ অর্থ হক এ এই সপোন A0