২ ২মূলে।
- (২; ৮-৩১।
তেতিয়া পৃথিবীপিল, লোকায় খালে, ২ি৩ : কাৰণ তেৰ সকল শাসন যে, মৃত আৰু পৰ্ষতবিলাৰ লিবিলাক জোকাৰ। | থাই লমিল; মা তে বিযিবিলাক মোৰ পা সূ কিয়নো তেওঁৰ জোখৰলি তাল। | না না; | তেওঁৰ মাকৰ পয়ালাই ওপলৈ গল, তেৰ ভূত মা দিছিলো, তে মুখৰ পৰ ওলোৱা অখিয়ে এসি আয় নি অপৰাণাময় দিন কৰিলে; খিলো। তাৰ পৰ এলি থকা আঠা লাইলি এইহেতুকে বিৰোৱাই মেকিঅপু- থাকিল। .: সৰে মোকল দিলে, তেতিয়া তেও আকাশ জোৱাই নালি; ৰেচকুৰ আগত মোৰ হাত তোৰ চৰণ তলত যোনজাৰ আছিল। দইমেক কল দিলে। ও কত উঠছিল, তুমি দয়ালুবলৈ বা ব্যবহাৰ কৰ, এনে কি, বাপ তেকাৰে উচ্ছা মাৰি মনলৈ সলৱৰে; | আমি দৰ্শন দিলে। ২ি০ তুখিচিলোকলৈটি ব্যবহাৰ কৰা, তেও অকাক আপোৰৰ চাৰিওফালৰ আৰু লোকলৈ ব্যৱীতা; | আবাস কৰিলে; তুমি দুখ পোৱা লোক পৰিচিত, তেলৰাণিক, আকাশখৰ মেঘ কিগীকুফ কৰো। | শাক তালে স্থাপন নিলে। ৰিজ হেযিহোৱা, তুমি মোৰ গ্ৰীল; | তেওঁৰ সম্মুখত থকা দীপ্তিৰ পৰ মল আৰু ৱিাই মোৰ অফাৰ লোহ | আঠা ওলাই ওলাই পড়িল। যিহোৱাই আকাশ পা গম কৰিলে; কিয়নো তোমাৰ সহয়ত ময় মৈনাল সৰ্বোপৰি নাই আপোনাৰ মাত বনালে। বিযেদি; তেও বাণ মাৰি সিহঁতক গোট খোটা কৰিলে, আৰ মোঃ ইব্য সবাৰ মত সাপ মা আ ব মাৰি সিহঁতক ব্যাকুল কৰিলে। যিহোৱাৰ অসমাত আৰু তেওঁৰ নাকৰ || শাৰ পল দি; নিশাস বাত, যিহোৱাৰা নিৰ; সভৱ তলি দেখা গেল, আৰু পৃি তেওঁ আপোনাত আয় তো লোৰ বিলাক অনাবৃত হল। জেও ওপৰৰ পৰা হাত মেলি মেকি বলে, মিমো যিহোৱাৰ বাহিৰে কোন শৰ তেও মালদহৰ পৰ মোক তুলি আনিলে; আবাৰ ও আৰু কোন শিল্প তেওঁ মোৰ বলৱশৰ পৰা মোক নিস্তাৰ কাছে। কৰিলে, নেই, যাৰ কোঠ; মোৰ বৈৰীৰোৰৰ পৰা উজাৰ কৰিলে; ছেও মিলেকি আপোন পথ চলায়। কিয়নো সিহঁত মোকৈ অতি বলৱ | • যায়নি ঠিৰ পণ; আছিল। আমোৰখাতিতেও মোৰু বিৰা। মোৰ বিপদৰ কালত সিহঁতে মোক আৰুমণ। ও মোৰ হাতকৰণ কৰিলৈ শিৰে; কৰিছিল; তাতে মোৰ বাহুৰ পিলয় মৃকোয়। কিন্তু যিহোৱা মোৰ উপকাকল। তুমি আপোন পপি চালোক দিলা; তেও মোক বাল ঠাইলৈ উলিয়াই তোমাৰ সাইমোক মহান কলি। আনিলে; তুমি মোৰ লি ইবলল; তেও মোক উত্তৰ কৰিলে, কিয়নো তেও তামাৰ িপিলি নগল। | মোত সয়াৰ পালে। . ময় যোৰ শৰোৰ পা যদি গৈ যিহোৱাই মোৰ ধাৰিতা অনুসাৰে মোক | সিহঁতক বিলি; পুৰা দিলে, | সিত বিনইয়াৰে উৰিলো। মোৰ সোহতিৰাৰ মোককলদিলে।[৩৯ ম সিহতক সহ্য কৰি এনেকৈ এটি ১২। কিনো ময় যিহোৱাৰ পথত চলিলো, কৰিলো, যে, যিহতে উব লো- কুকৰি মোৰ ৰক এ নাই; বিলে; 880 না বলা
