১৮; ২৪ +১১; ১১।] ২০ সেই সময়ত দায়ূদ নগৰ দুই গুৱায়। বিলাকে, যা অপোৰ পুৰ বিষয়ে জেলাৰ মা বহি আছিল; তেতিয়া এহৰীয়ে নগৰ | কৰি বুলি যৰিলে। যুব পৰা পলাই যোৱা ৰ ওপৰ গত॥ড় ওপৰত উঠি চকু তুলি লোকবিলাকে যেনেকৈ লহ পাই চোৰ দৰে দেখিলে, এ আই অকলেই লড়ি আহিছে। ঘাম, তেনেক লোবিলাকে সেই দিন চাৰ ২৫ পাত্ৰীলিডি মাৰিয়া তাৰ অনলত, নিচিনাকৈ মগৰত সোমাল। আৰু মই বই নে নি যদি অকল হয়, তেন্তে তাৰ আপোনাৰ মুৰ বিy তে টিক কাশি .বুখাৰ্তা আছে। সি আহি আজিৰ চাপি কলে, হা, মোৰ পু লোম? হা - ২০ লত, এমীয়ে আৰু এজনক শক্তি অ দেখি! ৫ঢালোম! যায়, মোৰ পুত্ৰ! মোয় পুত্ৰ! পাছে মিমিষ্টি ৰীটা লে, যেখা, আৰু এজন! . যোৱাৰে যদিলৈৰ ওচৰলৈ গৈ কলে, অকলেই লড়ি আহিছে; তাতে ৰজই কলে, . যিবিলাকে মাপোনাৰ প্ৰাণ, আপোনাৰ পোনী- ২০ কি বাৰ্তা আনিছে। পায়ে এৰীয়ে কল, বিল এ, আপোনা সাবিলাকৰ আৰু এম মামুৰ লড় চাদোক পুত্ৰ অমীমাচৰ। উপজীবিলাক প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিলে, অগো- ল মিনি দেখি। নাইলে, তেও! না, সেই দাবিলাৰ মূখত, আজি অপো- ভাল মানুষ, তেও ভাল সংবাদ আমিছে।' মাক যিবোৰক আপনি প্ৰেম কৰি, আৰু ২৮ তেতিয়া অহীমাচে ৰি মাৰি লক কলে, আপোনাক প্ৰেম কতোবাৰক আপুনি যিণ আপোনাৰ মল ওক। পাছে লি মাজত মুখ ফৰি, লা লগালে। কিয়লে আমি আপনি লগাই ৰ আগত প্ৰণিপাত কৰি ফলে, যি। প্ৰকাশ কৰিলে, যে, অধ্যক্ষ আৰু দ্যবিলাক নাই মোৰ এ ৰাধু অফিতে গত তোলা। অশোনাৰ আগত একোৱেই নয়; কাৰণ আমি লোকবিলাকক সোধাই দিলে, অপোনাৰ সেই। ময় জানিবলৈ পাই, যে, যদি আলোম ২০শ যিহে ধন্য। পাছে ৰাই সুধিলে, ডেকা; জীয়াই থাকিলহেঁতেন, আৰ আমি সকলো পু আচালোমৰ মঙ্গল নে? তাতে আমাকে বিলাক মৰিলেহেঁতেন, তেন্তে আপুনি তাল উল কৰি কল, যি সময়ত যোৱাৰে মহাৰাৰ পালেহেঁতেন। এই হেতুকে এতিয়া আপনি উট দাস, আৰু আপোনাৰ দাসি মোক পঠালে, বাহিৰলৈ গৈ, অপোনাৰ কাবিলাকক সান্ত্বনাৰ তেতিয়া বড় হয়ৰা হোৱা দেখিলো; কিন্তু কি কথা কওক কিয়নো যায় যিহোৱাৰ নামেৰে শপথ • হৈ, তাক জানিবলৈ নেপালো। ৰাইকলে,। কৰি ,ৈ যদি আপনি বাহিলৈ নেযায়, একো লৈ থিয় হোৱা; তাতে লি একোৰ গৈ তেতে এই ৰাতি আপোনা লগত এজন লোকে ৩১ ধিয় 'ল। তেতিয়া দেখা, কচীয়াই আছি কলে, বেবি আৰু আপোনাৰ যৌন কাৰে পৰ মোৰ প্ৰভু মহাৰাজলৈ বাৰ্তা আনিছে; কিয়মে। | এতিয়ালৈকে আপোনালৈ যিমানঅল ঘটিছে, আলোময় অধিতে উঠা অটাই মানুহৰ ওপৰত, সোনাটাবিলাকৈ আলোনাৰ এই অমল আদি আপোনাৰ পক্ষে বিহোৱাই প্ৰতিকাৰ ৮ম থৰ ব। তাতে বলা • সাথিলে। তাতে বজাই কুয়াক সুধিলে, ডেকা :' পুৰুত কলি। তেতিয়া, মা নগৰ দুৱাৰত পুৰুষ আলোমৰ মল নে? কুটীয়াই কলে, হি আছে বুলি সফল লোক কোৱা গল্প, আৰু মোৰ প্ৰ মহাৰাৰ শক্ৰবোৰ, আৰু আপো-! বলো লোক গীৰ আগলৈ আহিল। নাৰ অনিষ্ট নিবলৈ আপনাৰ বিৰুদ্ধে উঠা. ইয়াৰ ৰিতে ইস্ৰায়েল লোক এচিনে আটাইবোৰ সেই ভেক পৰ নিচিনা হওক। ১াপে আপোন তালৈ পলাই গল। পাছে ০ তেতিয়াই অধৈৰ্য যৈ, নগৰৰ দুৱাৰৰ ওপৰ ' ইৰাসেলৰ আটাই কৈদৰ যত পরস্পর বিবাদ খোটালিলৈ উট কুন্দন কৰিবলৈ ধৰিলে; আৰু। | কঞ্জি কলে, বাইশদের হাতৰ পৰা আমাক লেনিকালে ফুরি কলে,, মোর পুত্র অব। লিভার রিছিল, আৰু পলীয়াবিল হকি চললাম! হয়, মোর পুত্র! হায়, মোর পুত্র অ- পর আমাক উনার করিছিল; তেওঁ এতিয়া চালোম! তোমার সলনি ময় মাতাল আলি! 1 অয়ালাম অত দেশর গা পলাই গল। হয়, আলোম!হায়, হোর পুত্র! মোয় পুত্র! '১০ আর আমি যি অ্যালোমক আমার ওপর . মা অনেক রিলি, তোরণত মরিল। দায় উটি অ, আৰু পুনরায় তেওঁ
- এইহেতুকে এতিয়া তোমাকে জৰু ওতোটাই
| Uত্ব পোৰ। । অনার বিষয়ে কিন্তু এটা নোকোৱা। বা কোনো যোৱাবৰ ফলে ধোক, শাড়ি, দমদ রনই চাদোক আৰু অবিয়ার র অমলোম নিতে কত আৰু বাহির রিল দুত পাই কলে, তোমা- ৰু করি। সেই দিনগয় সকল লোক কে বিদায় বৃথিলা কেৱ বাৰু পলোৱণড়ি; সে লোকঅগৰ হল এতো দিন নেই ৪৪
