পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৩২২

মূৰেল। [১৩;১১-১৪;।। পা ভামৰ নিদ মনেৰে আপনি কাই| এতেকে আইবা ৰক্ষাৰ যা মোঃ ২ অনলাম যত থাকিল। পানি দাদাই এই আগেন ন ঠই নিধি; নিন ২২ এই সকলো কথা শুনি অতিশয় ফুল। অ৩০ ন্না মৰিছে। কিন্তু ইয়াতিতে এ অবুচালোমে অনেক ভাল এয়া একোকেমলে; চলিলাম পলল। পাত্ৰ কে পটি চতু কিয়নো তেওঁৰ নীয়েক তামৰ অজানে বলা তুলি চাই পৰ্ব কোৰ পৰ আপোনা কাৰ কাৰ কাৰণে অ্যালয়ে তাক ধিন | পাহালে এ বাদি অনেক লোক আহা কৰিলে। ৩৫ দেখিলে। তাত সোনাৰ বাকলে, সৌৱা, ২৩ পা দু পাছে ই মি, ওৰ একা] খোক, ৰাজালিক আমি; আলো- বালাচোৰত আলোমৰ মেয়ে নোমাটিবাও না দৰ কাৰ দ্য ৰেই ঘটল। ইয়াকে লগা আছিল; তাতে অ্যালোমে আটাই। কোৱামাত্ৰে ৰাজকোয়বিলাক আহি পাই, ২৪ কেউন ৰাজকোৰক নিমন্ত্ৰণ কৰিলে। অ | চিমৰি কান্দিবলৈ ধৰিলে; তাতে ৰ অ চালেমে ৰজাৰ ওচৰলৈ আহিলে, দেখো, তেওঁৰ আই দাগবিলাকেও বড়কৈ কৰিলে। আপোনাৰ এই দম্য মেৰ নেম কাটিৰ লগা [৩৭ ইয়াৰ ভিতৰতে অচালোম পলাই গৰৰা হৈছে; এই কাৰণে ময় নি ৰে, | আমীৰ পুত্ৰ জলময়ৰ ওলৈ গল। মা অমিহৰৰ দসিবিলাক আপনাৰ এই দম্য দায়ুদ দিনে দিনে আপনাৰ পুতে নিম ২৫ লগত আহোক। তাতে ৰাই অবুচালোমকলে, শোকচিলে। | এই ৰূপে অবচোৰ পলাই গলৈ খৈ, গলে তোমাৰ অধিক আৰ বি। তথাপি তেওঁ ৩১ তা তিনি বছৰ থাকিল। পাছে দায়দৰাই বড়কৈ ধৰিলে; কিন্তু বুজাই যাবলৈ মাৰি হৈ, অবালোমৰ ওলৈ লৈ হাবিয়াহলি। ২৬ তেক আশীৰ্বাদ কৰিলে। তেতিয়া মালোমে | কিশো তে অমোৰ মৃত্যু হোৱা আমি তাৰ কলে, যদি লয়ে নহয়, তেন্তে আৰ ভাই। বিষয়ে নানা হৈছিল। অন্নেক অমাৱ লগত যাবলৈ অনুমতি দিক। ৰাইতেক ফলে, লি কিন্তু তোমাৰ লগত যাব? অ্যালো যিকোমলৈ উলাম। ( কিন্তু অ্যালোমে বড়কৈ ৰাতি, মজাই অনেক আৰু সকলো ৰাকোৱক তেওৰ লগত যাবলৈ পা চকয়াৰ পুত্ৰ যোৱাৰে বাৰ মন ২৮ অনুমতি দিলে। পাছে অবুচালোমে আপোনাৰ ২ অমেৰ পক্ষে হোৱা বুঝি, তকোৱালৈ দাসবিলাকক এই অ কৰিলে, বেলে, অন্ত্ৰেনিৰ মানুহ পঠাই, তাৰ পৰা এজনী বুডিয়ক তিতা মন কোন সময়ত ভ্ৰাকাৰসত প্ৰফুল্লিত হয়,ততে অনাই তাই কল, এতিয়া তুমি শোক কৰা তা ভালকৈ চাৰি, আৰু যেতিয়া তাক মাৰ ভাও ধৰা, শোৰ পি, আৰু গাত তেল বুলিময় তহঁতক কম, তেতিয়া তাক বধ কৰিনি। নৰ্যৰি; কিন্তু মৃত লোেকৰ নিমিত্তে বহাল ভয় নৰিবি; ময় তহঁতক জানো মুকুম দিয়া। শোক কৰা কিতা যেন হোৱ; আৰ ২৯ নাইঃসাহীয়াল হৈ বীৰত্ব দেখুৱা। অবচা | চ্যলৈ সোমাই গৈ তেওক এনে তেনে কথা লোষৰ দাবিলাকে অচালোমৰ অতিৰ দৰে কোৱাগৈ, এই বুলি যোৱৰে কব লগীয়া কথা অভোনককৰিলে। তেতিয়া আন আটাই ৰাজা ৪ তাই শিকাই দিলে। পাছে, অকোৱৰ তিতা কোৰবিলাক উট প্ৰতিজনে অপেন আপোন | জনীয়ে বাৰু কোৱা কালত, তাই মাজলৈ মুখ ৩০ খৰত উঠি পলাল। লিবিলাক বাটত থাকতেই | কটি পড়ি প্ৰণিপাত কৰি কলে, হে মহাৰায়, দায়দলৈ এই বাৰ্তা আহিত, বোলে, অচালামে ৫ উপকাৰ কৰে। ৰাই সুধিলে, তোমাৰ কি অটাই কেউন ৰাজকোৱৰক বধ কৰিলে, সি | হল। তালে তাই কলে, ময় ৰুপেই বিল্লা; a বিলাকৰ এজলে। অবশিষ্ট নাই। তাতে ই| মোৰ স্বামী মলি। আৰু আপোনাৰ বেটৰ উট আপোনার কাপড় কালি মাগত দীঘল হৈ | দুটা পো আছিল, আৰু সিহঁত দুয়ো পথাৰত পড়িল; আৰু তেওর দাবিলাকেও আপনি কাহিয়া করিলে; তাতে কি এড়ৱাৰলৈ আপোন কাপড় কালি বার ওচৰত থিয় হল। কোন নথকাত, এটাই আনটোক প্রহার করি এ তেতিয়া দাদির কাকে চিমিয়ার পুতেক লেই বধ করিলে। এতিয় দেখো গো গোয়ে যেদিবে মাত লগাই কলে, আটাইবে রায়। আপোনাৰ বেটর বিককে উঠি কৈছে, তয় সেই কোৱর যে যত হল, মোর প্রৱে এনে ভাব | ভ্রাতৃবধীক লেখাই দে; তার বধ করা জায়ে- নকরেক; কিয়নো অকল অম্নোহে ছি।] ক প্রাণর সলনি আমি তার প্রাণ লম; তাতে ণ অচালোমর অনী তমিরক বলাৎকার করা। আমি উরাধিকারীকে বিনষ্ট করিম। এই দিনরে পরা সালোম ইয়াক খির করিহিল। সিহঁতে মোৰ বাকী থকা অ্যাট মাই, 318