২৯;-৩; ১৯।) ফিৰে পা আজিলৈকে যায় তোমাৰ কোনো মায়ে লৈ একোখন দিলে। তেতিয়া দেৰি পোৰ নাই; তথাপি অধিপতিবিলাক সায়নে যিহোৱাৰ এৰি সুধিলে, ময় সেই • তুমি মোহোৱা। এতেকে প সৈন্যদলৰ পাছত খেদি গলে সিহঁতক লগ লোয় অধিপতিবিলাক বোৰ নিদিষয় নি পাম মে। তাতে যিহোৱাই তেওঁ কলে, নিতে তুমি এতিয়া কুশলে উভটি যোৱা। সিহঁতৰ পাছত যোৱা; কিয়নো অৱশ্যে লিংক vতাতে দে আখী কলে, কিন্তু মা কি লগ পাবা, আৰ নিশ্চয় সকলোকে উৰে কৰিলে; যেতিয়াৰে পা আপোনৰ আগত ৯ কৰি। পায়ে দায়দ আৰু তেওঁ লগৰ দুখ . আk, তেতিয়াৰে পৰা আলিকে আপুনি | লোকে গৈ বিচাৰ মুৰী পালেগৈ; সেই ঠাইত এই দাস কি দোষ পালে,যে মা আপোন • কেবো পা পড়া লোক থাকিল। কি দায় যাৰ শত্ৰুষো লগত কৰিলৈ যাব | আৰু ৰে সা চাৰি শ লোকে শত্ৰুৰ্যে নোৱাৰে। তাৰ আখাচে দয়া উত্তৰ দি | পাছত খেদি গল; কিয়নো দুশ লোক ক্লান্ত লে, 'নি,যে, হয় নিচিনা তুমি। হোৱাৰ নিমিত্তে বিচোৰী পাৰ হব নোৱ মোৰ দৃষ্টি উত্তম; তথাপি পদেষ্টীয় অধিপতি-১১ তাতে থাকিল। পাছে লেকবিলাকে পায় বিলাকে কৈছে, সেই মা আমাৰ লগত ৰণলৈ আৰু এটা মিচীয়া মাক পাই দায়দ ১• যৰি নোৱাৰে। এই হেতুকে তুমি আৰু তোমাৰ. চলৈ আনিলে, আৰু সিবিলাকে কাক খৰলৈ লগত অহা তোমাৰ এ দাবিলাকে ৰাতি-T খোৱা বৰ দিয়াত, সি খালে , আৰু ধাৰলৈ পৰাই উট, আৰু উটি পোৰ লেই প্ৰস্থান | ১২ তাৰু পানীও দিলে। বিশেষকৈ নিবিলাকে ১১। তাতে য়দ আৰু তেওঁ লোকৰিলাকে ভিমৰু সদায় এডোখৰ আৰু দেখোণা কাল এতে উঠি, পুৱাতে যা কৰি পলোয়া এটা তাক দিলে; তাকে খাই নি শক্তি বিলাকৰ দেশলৈ উভট গল। আৰু পলফায়া পালে, কিয়নো সি তিন দিন তিনি ৰাতি একো বিলাক যিয়েললৈ গল। ১৩ ভোম পান নকৰাকৈ আলি। পাছে দায়ূদে ৩০ তাৰ পায়ে দামুদ আৰু তেওঁৰ লোক তাক সুধিলে, তয় কাৰ মনু। অৰু ক’ পৰ বিলাকে তৃতীয় দিন। চিকুগ পালেগৈ। | আহিলি। সি কলে, ময় এমন অমালেকীয়াৰ সেইসময়ৰ ভিতৰতে অমালেকীয়াবিলাকে | বী মিচীয়া তো মানু; আয়ি তিন দিন অল আৰু চিৰুপ সেম আক্ৰমণ কৰি, চি ল, ময় নৰায় পলিত মোঃ গকিয়ে মোক গক আঘাত কৰি এই দি পড়িলে; আৰু তাৰা১০ এড়ি গল। অশি কৰেণীতিৰ দক্ষিণ অঞ্চল ত্যি একা কি আদি সৰু বড় সকলোকে আৰু যিদাৰ অধিকাৰ, আৰু কলেবৰ অধি দী কৰি লৈ গল, সিহঁতে কাকে বধ নকৰি | কাৰৰ দক্ষিণ অঞ্চললৈ গৈ লুট কৰিফিলো, আৰ সকলোকে লৈ আপোনাৰ বাটে চলি গল। আ১৫ চিগ দুই দি পুড়ছিলো। পাছে দযুদে য়দ ও ৪ে; লোকবিলাকে সেই নগৰলৈ ৪াক সুধিলে, তয় সেই দলৰ ওচৰলৈ মোক আমি যেতিয়া দেখিলে, যে, নগৰ সুইৰে অন্য নমাই লৈ যাব পাৰিবি নে। তাতে সি কলে, কৰা হল, আৰু সিবিলাকৰ তিতা ও পো আপুনি মোক বধ নকৰে বুলি অ'ৰু মে'ৰ গা- বোৰক বন্দী কৰি নিয় হল, তেতিয়া দায়দ কীৰ হয়ে। সোধাই নিওঁ বুলি যদি ঈশ্য আৰু তেও; লগলোকবিলাকে বড় মাতেৰে নামেৰে শপথ কৰে, তেন্তে ময় সেই দলৰ এনেকৈ কাশিলে, যে, শেৰত কালিবলৈ সি |১) ওলৈ আপোনাক নমাই লৈ যাম। পাছে সি বিক্য আৰু শক্তি নাল। সেই সময়ত যিক্তি ৪ে নমাই লৈ গল; তাতে দেখা, পলেষ্টায় মেলায়। অনেৱম আৰু কলিয়া মৃত নাৰ বিলাক অ'ৰু খিদা দেশৰ পৰ। বাল্য ন্য তিৰু অসীগল দয়দ এই দুনী :ৰ্যাক অনাৰ নিমিত্তে, সিহতে গোটা দেশ ভৰি •ীকৰি নিয়া হৈছিল। তেতিয়া দয়দ মহা কোন পান আৰু উৎসৱ কৰি আছিল। শত পল; কাৰণ লোকবিলাকৰ প্ৰতিনৰ | ১৭ তেতিয়া এয়দ সন্ধ্যাকালৰে পৰা পাছদিনা ॥ আপোন অপেন পো ীৰ নিমিত্তে সেনাৰ সলৈকে সিহঁতক অঘাত কৰিলে। তাৰে লগাত, লোকথিলাকে 'যুদক শিল দলিয়াই উটত উঠি পলোৱা চাৰি শ মানুহৰ বাহিৰে মাৰি কথা কবলৈ ৰিলে। তথাপি দাযুদে নিত্য মাৰ্য আৰু কোনেও ৰক্ষা নেপালে।
- জাপোন ইশ্য যিহোৱাত আপোনাক সবল ১৮ অৰু অমালোয়াসোৰে নি যি লৈ গৈছিল,
| সে আটাকে দায়দে আকে পালে, বিকে । পাছে দায়দে অীমেলকৰ পুত্ৰ অবিয়া | | সমুদে আপোনাৰ দুনা তাকো উড়াৰ পৰাজিত কলে, অনুগ কৰি এতিয়া মোৰা১৯ কৰিলে; সিবিলাকৰ সৰু কি বড়, পুতেক চলৈ এফোন আনা। তাতে অবিয়াৰে কি নায়েক, আ আম ক দিতে 30ঃ
