পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/৩০৫

২৭ -২৮; ১৬। ৩০ গলেজীয়া দেশৰ চি। '। খিলগ কৰি, এতেকে নি সা মোৰ গান হৈ থাকি, এতে বুলি এখী সু ১৭ পাছে দায়ুৰে মনতে তৰিলে, ইয়াৰ বিশ্বাসঞ্চয়িলে। | নিয়তে ময় কোনো এলিনা ০ চল, হাতত য় পলেঙীয় সৈন্যসাত লা লো] নিই। পলোয়াবিলাকৰ দেশলৈ পলাই যোৱাৰ বাহিৰে, মোৰ আৰ উপায় নাই; তালৈ | তোলে এনী পোয় ভিকতায় গলে টোলে ইহায়েলৰ আটাই অঞ্চলত মোক | লৈ যোৱা। বিচাৰিবলৈ : হ, আৰু ময় তেওৰ হাত, সেই ফালত শলেয়া লোকবলাকে পৰ সামি। এই হেতুকে দায়দে উট আপো- অনেলে সৈতে ৰণব অগ্ৰিনৰে নাৰ লগৰ দশ লোক লৈ, মায়েৰ পুত্ৰ আপোনাবিলাকৰ সৈন্যসাম গোটালে। তাতে • পাতৰ ৰ আখীচ ওচৰলৈ গল। আঁৰু দাদা আছে দায়ক কলে, তুমি আৰ তোমাৰ লোক আৰু তেওঁৰ লোকবিলাকে আপোন আপনি বিলাকে সৈন্যসাম মাকত সোমানোৰ লগ লে সৈতে গাতত আখীৰ ঝড় বাসা খাব লাগিব, ইয়াক নিশ্চয় জানি। তৈতি কৰিতে বিশেষকৈ দয়দ আৰু যিক্সিয়েলীয়া | বাদে আখীচকলে,,আপোষাৰ এইদশে অনেম ও মৃত নাবল, ভিৰুতা কৰ্মিীয় | B কৰিব পাৰে ,তাক আলি জানিব পাৰি। বীগল আপোনাৰ এই দুনী গাৰ্যা ও | তাতে আখীচে দায়দক কলে,বা,জীয়াই থাকো- খাস কৰিলে। পা দায় পলাই যোৱা মনে ময়ে তোমাক মোৰ গায়া পানি। সংবাদ গেলেখনি তেওঁক আনিবিচাৰিলে।। | ১ মুৱেলৰ মৃত্যু হলত, গোটেই ইস্ৰায়েলে তেওঁৰ । তাৰ পায়ে দামুদে আখী কলে, মা যদি | " নিমিতে বিলাপ কৰি ৰে আলান নগৰ ৰামতি আপনাৰ দৃতি অনুগাও হৈছে, তেন্তে | তেওঁক মৈদাম দিয়াৰ পাবে, আৰু ভূত পোয়। দেশৰ নগবিলাৰ মাষ্য কোনো এখন নগৰত গুণমত অন লোকবিলাক চোলে দেশৰ পৰা লাল মাক ঠাইকি; কিয়নো আপোনাৰ | দুৰ কৰাৰ পানে, পলোয়াবিলাকে গোট খাই এই দলে আপোনাৰ লগত ৰাধাৰীত কেলেই অবি চনেমত ছাউনি পাতিলে, আৰু চৌলেও শফিৰবতাতে আখীতে সেই দিন চিগ। | আইস্ৰায়েল গেট খুৱাই গিলতে নগৰ তেওঁক দিলে; এই কাৰণে আজিলৈকে চিগাউমি পাতিলে। কিন্তু কোলে লেয়া- যিদাৰ বিলাকৰ অধিকাৰত আছে। | বিলাকৰ সৈন্যসাময় দেখি কৰিলে, আৰু । খাদে পলেহীয়বিলাক দেশত বাস কৰা | ০ তেৰ হৃদয় বড়কৈ কপিল। আৰু চৌলে Vলৰ লেখ পুৰা এবছৰ চাৰি মহি। সেই যিহোৱাৰ ৰিত সুধিলত, যিহোৱাই সপো- সাত সাদ আৰু তেৰ লোকবিলাকে গৈ,1 ন্য ৰায়, কি ভীমৰ ৰায়, কি ভৰ- গীয়, গিয়া, আৰু অমলকীয়া লোক বৰ্দীকিৰ ৰায়, কাৰে ৰায় কে উ বিলাক অমণ কৰিছিল; কিয়নো সেই • নিদিলে। তেতিয়া চৌলে আপোনাৰ নাম: বিলাকে চৰ ফাললৈ চিৰলৈকে বিত বিলাকক ফলে, তোমালোকে মোৰ অৰ্থে কোনো হোৱ দেশত পূৰ্বকালৰে পৰা বাস কৰি | ভূত পোহা ভিৰুতা বিচাৰা; ময় তাই ওটৰল আfল। দাদে সেই দেশত থকা লোকবিলাকক গৈ তাইক সুবিম। পাছে তেৰ দাবিলাকে আঘাত কৰি, সিহঁতৰ মটা কি তিতা কাকে, তেওঁক কলে, দেখোক, অয়ি-দেৰিত এজনী তৃত য়াই নোখে; আৰু মে, গৰু, গাধ, উট, পেৰি তিকতা আছে। তাতে চৌলে বেলেগ আৰু কাপড় আদি লৈ উভটি আখিীচৰ গুটলৈ কাপড় পিটি ছদ্মবেশ ধৰি, দুজন মানুহ লগত ১• আছে; তাতে, আমি তোমালোকে লৈ গৈ লুট লৈ যাত্ৰা কৰিলে; আৰু সিবিলাক ৰতিবেই কৰিলাএই বুলি অধীচে সুধিলে দায়দে। সেই ভিতৰ চলে গলত, তেও ফলে, যা ঘিৰ দক্ষিণ অঞ্চল বুলি, বা যিহিমেলীয়া | বিয় কৰো, তুমি মোৰ নিমিত্তে এবেলিতি বিলাকা দণিকা লবুলি,বা কেনীয়বিলাক | বিদাৰে কাৰ্য কৰি, ম্য ঘৰ নাম ম,'তা ১১ দ িঅঞ্চল বুলি কয়। কিন্তু, সমুদে এনে| তুলি আনা। তাতে সেইভিৰুতাইতেওঁফল, তেনে কৰ্ম কৰিলে বলি আমাৰ অবিতে সিহজে। দেখা, চৌলে কি কৰিলে, তেও কেনেকৈ ভূত ক, এই দুলি দাদে কোনো মটা বা তিস্তাক পোয়াবোৰক আৰু মই মৰিলাৰুকেশৰ শীতল আবিৰ অৰ্থে য়াই নৈয়াৰে;' তো। পৰা উহু কৰিলে, ভকি তুমি জানি আ পলবিলাকৰ দেশত কৰা গেটোলা | এই হেতুকে মোক ব কৰিল যে এ প ব্যৱহাৰ কৰিছিল। আদলে নিল • বি কিয় কান পাতা। তাতে চলে 3 ৰ গ লাগাকে কি | বিয়ের নামের এ ক শ 'কবি ৪৪।