ক্লথ-১ 'চমূলে। (৪; ১৭-১;২। ১৭ হল। পাছে নামীৰ এটা পুত্ৰ জন্মিল, এই বুলি। ১৯ বিন্যাৰ পুতজাম, কামৰ পুতেক আশীৰ;
- তেওঁৰ ওচৰচুবুৰীয়া তিতাযিলাকে তাৰ নাম |• অমী পুতেক না, নামৰ পুতেক
এলে;সিৰিলাকে তাৰ নাম ওযেদ বলে। তেও। চমোন, মান, পুৰু বোয়ৰে দায়দৰ ককাক, অৰ্থাৎ যিয় বাপেক। | পুতেক বেদ, একে পুক মিয়, যি ১৮ পেয়চৰ বংশাৱলি। পেৰৰ পুতেক বিকোণ, পুতেক মামুদ। চমুৱেলৰ প্ৰথম পুস্তক। চমূলেৰ জন্ম, আৰু তেওঁক উৎসৰ্গ। | ১১ কৰিলে। আৰু তেওঁসপ ককিলে,হেবাহিনী- . হান্নান গীত। বিলাকৰ যিহোৱা, তুমি যদি আপিন বেটিৰ । ইয়িম পৰ্বতীয়া অঞ্চল, ৰামাথয়িম-। দুঃখলৈ দৃষ্টি কৰি মোক সোৱণ কৰা, আৰু • চোকীমনিবাসী ইকামা নামেৰে এজন ই| অপোন বেটাক নেপাহৰি এটা পুত্ৰসন্তান দিয়া, ডিমীয়া মানুহ আহিল; তেওঁ কৃষ্ণ বৃন্ত পৰি | তেন্তে ময়ো সি জীয়াই থাকেমামে যিহোৱাৰ নাতি, তাৰ পৰিনতি, ইলা নাতি, যিৰো. উদ্দেশে, তাক টিম; আৰ তাৰ যত কুৰ মৰ পুতেক। তেওঁয় দুজনী তিস্তা আছিল;১২ লগোৱা নহব। হাই যিহোৱাৰ সাতে এনীৰ নাম হয়, আৰ জনীৰ মা পিনিয়া। দীঘল প্ৰাৰ্থনা কৰোতে, এলীয়ে তেওঁৰ মুখলৈ পিনিমাৰ সন্তান আছিল, কিন্তু যা লিগান। চা আছিল। আমাৰ মনে মনে ক • আছিল। সেই লোকে চীলোত বাহিনীবিলাকৰ T কৈছিল; কেৱল তেওৰ ও লৰিছিল, কিন্তু তায়, যিহোৱাৰ আগত এণিপাত আৰু বহন। ১৪ শবদ শুনা নগল; এই হেতুকে এলীয়ে তেওঁক কৰিবলৈ বছৰে বছৰে অপান নগৰৰ পৰা| মতলীয়া যেন তাৰি কলে, তুমি কিমান পৰলে যায়। সেই ঠাইত এলীৰ দুজন পুতেক নী | মতলীয়া হৈ থাকিব? তোমাৰ ভাসে তোমাৰ আৰু নহ যিহোৱাৰ পূৰোতি আলি। ১০ পৰা দুৰ কৰা। তাতে হায়াই উত্তৰ দি কলে, ৫ে ৪ যুক্ত কৰা নিন ইলকালাই আপোন্থ তিতা | মোৰ প্ৰতে, তেনে নহয়, ময় দুঃখিনী তিতা; পিনিকি অতি তাৰ আতাই পুতেকীয়কো। সৰিস কি সুৰা ময় পান কৰা। এভাগ এভাগ দিয়ে; কিন্তু বাকি দুগ লিয়; যিহোৱাৰ আগত মোৰ মনৰ কথা ভাদি কৈছে। কিয়নো যিহোৱাই হামাৰ গৰ্ব কৰিলেও,1১১ আপোনাৰ এই বেটীক আপনি দু তিকতা বুলি
- তেও হাকি প্ৰেম কৰিছিল। কিন্তু যিহোৱাই। নাৰিব; কিয়নো, মোৰ মনৰ বহু বেৰ
আমাৰ গৰ্ত বন কৰাত, সঙ্গিনীয়েকে তেও মনত | আৰু অসন্তোৰ কাৰণে ময় ইমান কাললৈ অসন্তোষ জবলৈ তেওঁক বেৰ লিলি।| ১৭ কথা কৈছে। তাতে এলীয়ে উত্তৰ দি কৰে, তুমি • যিহোৱাৰ গৃহলৈ হায় যিমান বা যায়, তে | কুশলে যোৱা; ইয়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ স্বামীয়ে সিমান বা তেওঁলৈ সেই ৰুপে ৰে! আগত তুমি যি অৰ্থে প্ৰাৰ্থনা কৰিল, তাক বছৰে কৰে, আৰু পিনিয়া সেই ৰে তেওঁক। ১৮ তে তোমাৰ দিকে। পাছে তেওঁ কলে আপে- বেজাৰ দিয়ে; এই বেতুক তেও যেন না, দৃতি আলোমাৰ এই বেদ অভ্যান্ত ৮নকৰি কান্দি কাশি থাকে। তাতে তে কী! ওক। তেতিয়া সেই ভিতাই আপোন বা ই-কানাই কয়, হা, তুমি কি কাছি। গুচি গৈ ভোজন কৰিতে; তেওঁৰ মুখ আৰু বিবৰ্ণ ভেজিম মকৰা কিয়? তোমাৰ মনত অৰ। ১৯ মহল। পাছে যিবিলাকে পুতে উট যিহে- কিয়? তোমাৰ আজ ম দ ৰ আগত প্ৰণিপাত কৰি ৰামালৈ আগান ১ উম নহও নে। এদিন লিখলকে চীতলাত | লৈ উ আলি; তা পাৰে তাই ভোজন পান কৰিটালত, হা উট খিল;T আপনি তা হামার পরিচয় পত, সেই সময়ত যিহোৱাৰ মরি হকারর চারা • যিহোৱাই কে শুৱৰিলে; তাতে যাই ওচৰত এলী পুরোহিত আপোন অলর পরত। ধারণ করি, কার সম্পূর্ণ অক্ষত, এ পুৰ ১• বহি আছিল। তেতিয়া মই সমর বোরো এর কলিঃ.অ ম ফিরে পাক . যিহোৱাৰ আগত একা করি না না, খুরি ,এইবুলি তার নাম মুর রাখিল। 20 আৰু পিনিয়া ও হন। নর দূ ত হিতাই আসে 4
