পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/২৭২

[; ১১-৩; ১২। ১১ পা? বোৱতে উত্তৰ কয়ি কল, তোমায় | হোৱাৰীয়েক ৰুখ কল, আইল, তুমি তেওঁ মীৰ মৃত্যুৰ পাছে তুমি শাহুৱেৰা যেনে | সাবিলাৰ লগে লে যোবা ভাল; সেৰে ব্যবহাৰ কৰি আয়, আৰু আপোন পিতৃ | মহলে, আমি কোনো পথাৰত.কোনোবাই তোমাৰ মাতৃ ও জন্মভূমি এড়ি আগৈয়ে তুমি না | অপমান কৰিব পাৰে। এই ৰুপে যৱ আৰু যেই লোকবিলাকৰ গুৰিলৈ আহিছ, এই সকলো ধান দাইনোইমানলৈকে তেওঁ ধান বুলিবুলি ১২ কথা সম্পূৰ্ণকৈ ময়শনিবলৈ পালো। বিযেৱাই বোৱাৰ আলীবিলাকৰ লগে লগে কিল, আৰু তোমাৰ ক ল দিক; তুমি ইস্ৰায়েলৰ যি কাপোৰ শাহুৱে লগত বাল কৰিলে। যিহোৱাৰ ডেউকা দুখনিৰ তলত আশ্ৰয় লালৈ আছি, তেৱে তোমাক সম্পূৰ্ণৰুপে পুষাৰ | বোয় গত কথ বিবাহ। ১৩ দিক। তাতে তেওঁ কলে, হে মোৰ প্ৰলো, পাছে তেওঁৰ শাহুৱেক নয়মীয়ে তেওঁক আপুনি মোলৈ কৃপাদৃষ্টি কৰোক; কিয়নো | ফলে, যে মোৰ আইল, যিতে তোমাৰ আপনি মোক না কৰিলে, আৰু ময় আপো | মাল , এনে বিমৰাম যানো তোমাৰ নাৰ এনী দাসীৰ নিচিনা নোহোৱাতো আপনি নিমিতে নিবিচাৰিম। এতেকে মা, তুমি বি ১০ এই দাসীক মৰমৰ কথা কলে। পাছে কোমৰ বোন দাসীবিলাকৰ লগত আছিল, ডে সময়ত বোৱৰে তেওঁক ফলে, তুমি এই ঠাইলৈ নামে আমাৰ সীৰ নয়। দেখা, তে আহি পিঠা পৰা লৈ যোৱা, আৰু তুমি লোৱা | মাৰিাতি মড়শা মৰা ঠাইত ঘৱ কাৰি আছে। পিঠাভোৰ তো সাৰশত বুৰি। তে | এই সিটিতে এতিয়া তুমি গা ধোৱা, আৰু গাছ তিয়া, তেওঁ ধান দোৱাবিলাৰ কোত বহিলত, | তেল বহ, আৰু আপোনাৰ কাপড় পিছি সেই বোৱতে হাত মেলি তা যৰু তেওঁক দিলে; শল্য মা ঠাইলৈ নামি যে; কিন্তু সেই তাতে তেও ভোজন কৰি ও ল, আৰু কিমান | মাহে কোন পান কৰি নোৱালৈকে তুমি ১৫ অৱশিষ্ট ৰাখিলে। পাছে, তেও ধান বুলিবলৈ • কে দেখা নিদিব। তেওঁ যেতিয়া খৰ, তেতিয় উলিত,বোৱতে আপোনাৰ ডেকাবিলাকক আজ তুমি তেৰ শেৱা ঠাই চাই কি কৰি লব; কৰিলে, বোলে, তাইক অচিবেৰ মাঝততা পাছে সেই ঠাইলৈ গৈ ৰে ভৰি ফালৰ কাপড় ১৬ লিবলৈ দে, আৰু তাইক অপমান মল্লিবি; | চাই তাতে শব; তেতিয়া তেওঁ নিয়ে, তুমি আৰু বন্ধু মুটিৰ পৰ কিছু কিছু টানি উলিয়াই | কি কৰিব লাখিব তাক কৰ। ৰুখে তেওঁক ফলে, ' তাইবুটলিবৰ নিমিত্তে এড়িৰি, আৰু তাইক ভাবি। | তুমি যি কৈছা, ময় সেই সকলোকে কৰি। • নিৰিবি। তাতে তেও সভালৈকে সেই পাৰত পাছে তেওঁ সেই শস্য যা ঠাইলৈ মাতি গৈ ধান বুলিলে; আৰু আপুনি বোটল খান আগোম শাকেৰ আদেশ অনুসাৰে সকলোকে ১৮ মাৰিলত প্ৰায় এক এক ঘৱ হল। পাছে তেও কৰিলে। বোৱল ভেজন পান কৰি সক তাক লৈ ৰগৰলৈ গলত, তেওঁ বুলি গোটাৱা মনেৰে গৈ শৰ দ’ৰ যত বলত, ৰুখে ধীৰে খান শাহুৱেকে চাল; আৰু তেওঁ খাই তৃপ্ত ধীৰে আছি ৰে জৰি লয় কাপড় চাই হোৱাৰ পাছে যি অৱশিষ্ট ভাগ ৰাখিছিল, তাক | ৮শলে। পা মাৰ নিশা সেই পুৰুৰে উচ্চাৰ ১৯ উলিয়াই শাহুৱেকৰ দিলে। তেতিয়া তেওৰ | খাই, কোৰ লাওতে, আগেৰ ভৰি চ শাহুৱেকে তেওঁক কলে, তুষ্টি আমি কত ধান এশী তিতা মাসই বই এক গম পালে। বুটলিছিলা? ক খম কৰিছিলা? যি মন্বিত তেতি তে সুধিলে, তুই কোন। তাতে ডে তোমাক ইমান মৰম কৰিলে, তেও ধন্য। কলে,ময় আলোৰ দাসী; এতেকে আলো- তেতিয়া তেওঁ কাৰ তাত শ্ৰম কৰিহিলোক শাহ-না, এই দাসীৰ ওপৰল আলোয় কাপড় কেক জনাই কলে, যি মানুহৰ তাত ময় আলি। আঁচল মেলি দিক; কাৰণ আপুনি মুৰ্তিা ২• শ্ৰম কৰিছিলো, তেওৰ নাম দেৱ। তাতে T• সৰ্গীয়। তাতে তে ফল, আই, তুমি নামীয়ে আপোন বোৱাৰীয়েকক কলে, যি নাই | যিহোৱা, আনাদলাপ্ত হোৱ; মিমো বনী জীয়া আৰু মৰা লোকলৈ দয়া কৰিবলৈ এড়া | যি দল্পি কোনো কো পুৰ পা নেবে- নাই, সেই যিহোৱাৰ পৰা ও আশীৰ্বাদ | বাত, তুমি আগকৈ শেষ অবিক প্ৰেম দেখু- পাওক। নয়মীয়ে আৰু কলে,সেই আমাৰ| ১১ লি.। এতেকে মা, তুমি সমকৰি; লীয়, সে আমাৰ মুৰ্তিা ৰাতিবিলাকৰ কোৱা আটকে য কৰিন; অনো তুমি যে ২১ মাৰ এন। পাছে মোৱাৰীয়া #থে ফলে, তেও সতী, ইয়াৰু মোৰ আপোন জাতিৰ নগম মোক ইয়াৰো কলে, যে, মোঃ খান আতাইবোর। ৱার সি থকা সকলোৱে মাৰি আছে? দাই শেষ নয়মানে তুমি মোর দাস এলা| এভি , ময় যে মূর্তিা সয়ল ২২ বিলাকৰ লগ নেছি। পাছে নয়নীয়ে আপোনা ল; কি নোকৈ ওসীয় মুর্তিা 288