পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/২৬০

বিচাৰকাবিলাক। (১৩.৫-১৪; ২। প্ৰসৱ কৰা নাই; তথাপি গ্যষণ কৰি এটি পু| আমি আপোনাৰ আগলৈ এটা ছাগলী পোৱালি এসৱ কৰিব। এই হেতুকে তুমি গাধাম হোৱা; | যুত কৰি আনি নিও। তেতিয়া যিহোৱাৰ দূতে uাৰ কি সুয়া পান নকৰি, আৰু কোনো মালেক বলে, তুমি মোক ৰাখিলে ময় ৫ অশুচি বকে গেম মৰি। কাৰণ দেখা, তোমাৰ খোৱ বহু কোন নৰিম; কিন্তু তুমি তুমি গাধাৰণ কৰি এটা পুৱ প্ৰসৱ কৰিব; তাৰ বলি হেমবলি মুত কৰা, তেন্তে বিছোৱা মৃত দুৰ লগোৱা মহ; কিয়নো সেইলৰ গৰে উদ্ধেশেই তাক উৎসৰ্গ কৰিব লাগিব। কিননা পৰাশৰৰ উলশে নাচৰীয়া হয়; আৰু পলে T তে যে বিয়েৰ দূত, আমাহে তাক মেলানি- য়াতিৰ অতিৰ পৰ স্ৰিায়েল উদ্ধাৰ কৰিব- ১০ ছিল। তেতিয়া যানোৱে যিহোৱাৰ বুক • লৈ সি আৰ কৰিব। তাতে সেই তিতাই সুধিলে, আপোনাৰ বাৰু সি লে আমি গৈ আপোন ৰমীক কলে, ঈৰৰ এম লোক। আপোনাক মৰ্যাদা কৰিবলৈ, আপোনাৰ নাম মা গুৰিলৈ আহিছিল; তেওৰ ৰুপ ঈৰৰ। ১৮ কি কওছান। তাতে যিহোৱাৰ সূতে ফল, দৃতৰ পৰ নিচিনা, অতি অৰ; তেওঁ ক'। মোৰ নাম কেকেইবি? কিয়নো সেই নাম পৰা আহিল, তাক ময় সুধিবলৈ নহল, আক। ১৯ অতি আশ্চৰ্য। পাছে মনোহে ৩ নৈবেদৰে ৭ তেৱে। অপোন নাম মোক সকলে; কিন্তু তেও সৈতে সেই ছাগলী পোৱালি লৈ, যিহোৰ মোক কলে, দেখা, তুমি গৰ্তধাৰণ কৰি এটা পুত্ৰ। উদ্দেশে শিলটোৰ ওপৰত উপ কৰিলে; প্ৰসৰু কৰিব; এই হেতুকে তুমি ভাৰস বা তাতে মানেই আৰু তেওঁৰ ভিৰুতাৰ চকুৰ আগতে সুৰা পান নকৰিবা, আৰু কোনো অন্তটি বস্তুও সেই সূতে আশ্চৰিত ব্যাপাৰ সাধন কৰলে। ভোজন নকৰিবা; কিয়নো সেই লৰা গৰ্বৰে | • কিয়নো, যেতিয়া অফিশিখা যবেদিৰ পা পৰা মৰণৰ দিনলৈকে ঈশৰ উদ্দেশে নাৰীয়া | আকাশৰ ফালে পালৈ উঠিল, তেতিয়া মানোহ হব। তেতিয়া মনোহে যিহোৱাৰ আগত বিনয় আৰু তেওঁৰ তিতাই দেখতে যিহোৱাৰ দৃত কৰি কলে, হে প্ৰভো, মিনতি কৰে, অপুনি সেই যজ্ঞবেদিৰ শিখাত ওপৰলৈ উঠি এল; পঠোৱা ঈশ্বৰৰ সেই লোকক অমিৰ অলৈ]। তাতে সিবিলাকে মাত মুখ দি পড়িল। তাৰ পূনৰায় আহিব দিক, আৰু যি লৰা জমি, পাছত যিহোৱা দৃতে মানোৰু আৰু তে তালৈ আমি কি কৰিব লাগিব, তেও তা আমাক তিতাক পুনৰায় দৰ্শন নিদিলে। তেও যে ১ বুঝাই দিকবি। তেতিয়া ৰে মানোহৰ যিহোৱাৰ নৃত, তাক মানো েতেতিয়াহে কথাত কাণ দিয়াত, ঈশৰ দূত আকৌ সেই|২২ জানিলে। পাছে মানোব আপোন তিক হিৰুতাৰ ৰিলৈ আহিল; সেই সময়ত তাই| কলে, আমি নিয়ে মৰিম; কিয়নো আমি ঈশ্বক পথাৰত বহি আছিল, কিন্তু তাৰ স্বামী মাসোহ দেখা পালো। কিন্তু তেওঁৰ তিতাই তেওঁক কলে, • তাইৰ লগত নাছিল। পাছে সেই তিকতাই আমাক বধ কৰিবলৈ যদি ঈশৰ ই হল বেগই লড়ি শৈ, আপোন ৰামীক সংবাদ দি তেন, তেন্তে তেও আমাৰ পৰা হোম আৰু নৈবেদ কলে, দেখা, সেই দিনাখোন যি জন লোক মোৰ গ্ৰহণ নকৰিলেহেঁতেন, আৰু এই সকলো আমাক ওচৰলৈ আহিছিল, তেওঁ এতিয়াও মোক দৰ্শন নেদেখুৱালেহেঁতেন, আৰ এই সময়ত আমাক ১১ দিছে। তেতিয়া মানোহে উঠি আপোন তিকতাৰ ২৪ এনে খাও মুৰলেহেঁতেন। পাছে সেই তিক পাছে পাছে সেই পুৰুষ জনাৰ ওচৰলৈ গৈ তাই এটা পৰ প্ৰসৱকরি তার নাম চিমচোন তেওঁক সুধিলে, এই ভিরুতাই লৈতে যি নাই | রাখিলে; আর পাছে সেই লরা বাঢ়ি ভার কথা হৈছিল, সেই অনা অপুলিয়েই নে? তেওঁ | ল, আৰু যিহোৱাই কি আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে। ১২ কলে, ময়েইও। পাছে মানোহলে,আপোর। প্রথমে যিহোৱাৰ আমরা আৰু ইষ্টায়োলর বাক্য যেতিয়া সামিল হব, তেতিয়া সেই লরালৈ মাঝ ঠাইত এক মনে-দানত চিমনিক ১৩ কি বিধি আৰু কি কৰ্তব্য? তাতে যিহোৱাৰ চলাবলৈ ধরলে। দুতে মানোহক কলে, ময় এই তিরুক ঘি | চিচোৰৰ বিৰা। সকলো কথা বলে, সেই সকলো বিষয়ত তাই ১০ সাৱধান থাকে। তাই ভালতার পর | পাছে চিমচোন তিয়ালৈ নামি গৈ, উপ হোৱা কোনো বস্তু ভোজন করিব, | সেই ঠাইত পললীয়বিলাকৰ নীয়ারী এসি কি সুরা পান নকৰিব, আৰু কোনো বোরর মাত এমী ছাৱালী দেখা পালে। অশুচি বহু নেব; ময় তাইক যি যি অ| আ ইলটি আহি আলোনার মাক পেক করি, তাই সেই সকলোকে পালন করে। কলে ময় ভিন্নত পৰেীয়াৰিলার জীয়ৰী- ১০ পাছে মানোহে যিহোৱাৰ দৃথক কলে,পুনি নেয় মাত এমীছাৱালী দেখিলে; তোমা- আশায় নিমতি এণ কৰি অলপ পলম করাক, লোকে তাই আমি মোরে কৈ বিয়া দিয়া।