পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/২৪৪

২৩৮ যিহোবা। | [ ৩; ১৬ .৪; ১৭। শৰ যিহোৱাই তোমালোকক দিয়া এই উম। লোকৰ তিক্ত নিহতক সমপণ কৰিলে; তাতে দেশৰ পৰ তোমালোকক বিনষ্ট কৰি লেটাই তোমালোকে নিজ দেশ.অধিকাৰ কৰিল; মামে, তেও তোমালোকলৈ সকলো অমল এই ৰুপে ময় তোমালো আগৰ পৰ যিতিক ১৮ বাক্যও সি কবি। তোমালাকে যদি আপোন বিনষ্ট কৰিলো। পাছে চিপেৰ পুতেক ইশৰ যিহোৱাই তোমালোকক আদেশ কৰা মোৱাবৰ ৰা বলাকে উঠ, ত্ৰায়েলে যতে নিয়ম লন কৰা, আৰু গৈ আন দেৱতাবোৰক ব কৰিলে; অ তোমালোকক শা বিৰ পল কৰা, আৰু সেইবোৰৰ আগত প্ৰণিপাত নিমিতে, মানুহ পঠাই বিয়োৰৰ প্ৰতেক বিলি- কৰা, তেন্তে তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ | ১• মক মাতিলে। কি ময় বিলিয়ৰ কথায় মন ক্ৰোধ তোমালোকৰ অবিতে অলি উঠিব, আৰ | দিবলৈ সময় মহলে; তাতে লি তোমালোকৰ তেও তোমালোকক দিয় এই উত্তম দেশৰ পৰ | আশিৰ্বাদ কৰিলে; এই ৰুপে ময় তাৰ হাত তোমালোক বেগাই বিনষ্ট হব। ১১ পৰা তোমালোকক ঔষৰ কৰিলো। পা | পায়ে যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ সকলে তোমালোকে মৰ্দন শীৰ হৈ যিৰীহে। পালাহি; | ফৈদক চিখিমত গোটাই, সিবিলাক ব্যয় আৰু যিৰীৰে গহস্থবিলাকে, ইমোৰীয়া, পৰি লোকক, মূল মানুহবিলাকক, বিচাৰকাবিলাকক,।। লীয়, কমনীয়, হিৰীয়, গিৰ্গাঢ়ীয়া, দিলীয়, আৰু বিষয়াবিলাকক মতাই আমিলে; তাতে আৰু যিচীৰ লোকবিলাকে তোমালেৰ ২ সিবিলাক ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে থিয় হল। তেতিয়া বিৰুদ্ধে যুকৰিলত, ময় সিহঁতক তেলোন্ত যিহোৱাই সকলো লোকক কলে, ইস্ৰায়েলৰ | ১২ হাতত সোধাই দিলো। আমি তোমালোক ঈশৰ যিহোৱাই এই কথা কৈছে, আগৰ কালত আগে আগে কোলা পঠালো; তাতে সেই অব্ৰাহাম আৰু নৰেৰ পিতৃ তেৰ আদি কোদোয়ে তোমালোকৰ আগ পৰা সিহঁতক, তোমালোকৰ ওপৰপিতৃবিলাকে নদীৰ সিপাৰে বিশেষকৈ ইমোৰীয়াতিৰ দম ৰাক দু বাস কৰিছিল, আৰু ইতৰ দেৱতাবোৰক পূজা] কৰিলে; তোমালোকৰ নোৱাল আৰু ধনু ৩কৰিছিল। পাছে ময়: তোমালোকৰ আদিপিতৃ| ১৩ ৰায় সিকি দূৰ কৰা নহৈছিল। আৰ অত্ৰাহামক নদীৰ সিপাৰৰ পৰ অনি, কান তোমালোকে যিহৰ নিমিত্তে শ্ৰম কৰা নাই, এনে দেশৰ সকলো ফালে লৈ ফুৰালে, আৰু ময় এক দেশ, আৰু যিহক তোমালোকে স্থাপন তেওৰ বংশ বৃটিকৰিশো; ময় তেওঁক ইচহাক কৰা মাই, এনে অনেক নগৰ ময় তোমালোকক • দিলে, আৰু ইচহাক যাকোব আৰু এচৌক। দিলো; তোমাললাকে তাৰ মাৰত বাস কৰি দিলো; সেই এচৌৰ অধিকাৰ অৰ্থে ময় তেওঁক আহা; আৰু যি ঢালিত ও ফিতৰ চেয়ীৰ পর্বত দিলো; কিন্তু যাকোব আৰু তেওঁর | বাড়ী তোমালোকে পতা নাই এনে বাড়ীর ফল। সন্তানবিলাক হলে, মিচরলৈ নামি গল। পাছে ১৪ তোমালোকে ভোগ করি আম। এই হেতুকে ময় মোচি আর হরেক পঠালো; আৰু এতিয়া তোমালোকে যিহোৱাক সকল,মরল মিচর মাঝত করা মোয়র কাৰ্যর রায় ময় মনের আর সত্যেরে তের আরাধনা করা, সিহঁতলৈ মহা-আপদ ঘটালে; তার পাছে ময় আর তোমালোকর পূর্বপুরুষবিলাকে মীর ৮ তোমালোকক উলিয়াই আনিলো। ময় মিরর | সিপাৰে আৰু চির পূজা করা দেৱতাবোৰ পর তোমোকর পিতৃবিলাকক উলিয়াই অনার ১৫ দুর করা, আৰু যিহোৱার আরাধনা করা। যদি পাছে, তোমালোকে যেতিয়া সমুদ্র পালাটি। যিহোৱাৰ অৱষনা কৰাত বেয়া লাগিছে, জেতে তেতিয়া মিচরীয় লোকে রথ আৰু আরোহী নদীর সিপাৰে। তোমালোকৰ ওপপি সৈন্য লৈ চুফ সমুদ্রলৈকে তোমালোকর ওপর বিলাকে পুরা কর দেৱতাবোরেই , বা ফি পিতৃবিলাকর পাছে পাছে আলি। তাতে। বিলাকৰ দেশত তোমলোকে বাস করি, সেই লিবিলাকে যিহোৱাৰ অগিত কাতরোক্তি ইমোরীয়বিলাকৰ দেৱাববারেই ওক, যার করিলত, যিহোৱাই মিরীয়াহঁতৰ আৰু তোমা | আয়াম করিব, তকি এমিনোনীত করা; লোকর মাঝত অংকার স্থাপন করিলে, আর | কিন্তু ময় আৰু মোর পরিয়ালে হলে যিহোৱাৰ নিহতর ওপরলে সমুদ্র আনি, সিহঁতক চৰি| ১০ আরাফ করিম। তেতিয়া লোবিলাকে উত্তর পেলালে; ময় মিরত কর কাৰ্য তোমালোকে। করি কলে, আমি আমি দেৱাৰোরক পূ। আপনি চকুৰে দেখিলা; পাছে তোমালোকে। কবির নিমিতে যে যিহোক ত্যাগ কষি, বহুকাল অরণ্যত বাস করিল। তার পায়ে ময়া আমার পা এনে কথা দূর ক; কিয়নো তোমালোকক যমর লিপার একমারীয়া | যি নাই আৰু আৰু আমার শাড়ি। বিলান্ত দেশলৈ আনিলো; আর নিতে | বিলাকক বীরপ মিচর কেশর পর তোমালোকে সৈতে যুঃ করিল, ময় তোমা' নিলে, আৰু আমার কু এগিয়ে সেই 28