৮; ২৮।] যিবো। বিতা পাকালে সাইফ; নগৰ সলো লোক গে বিন মত হল, এ পৰা অতি দূলৈ নেযৰ, কিন্তু তোমালোক নিয়ে বিচেৰ পাছে পাছে খে িযেত, সকলোৰেতে থাকি। মা আৰু মোৰ লগৰ| * সিং নগৰ পৰ দূৰৈলৈ মিয়া হল। আৰু সকল লোকবিলাক মগ লৈ ঘাম; তাতে, ইস্ৰায়েলৰ পাছত লোহোৱাকৈ আয় আৰু বৈৎ বেতিয় নিতে পৰ পৰ আমাৰ বিয়ে এল এম লোকো অশিষ্ট মেথাল; আৰু ওলাই আহিব, তেতিয়া আমি লিতিৰ অগিৰ মগৰ দুৱাৰ মুকলিকৈ এড়ি, দলেৰ ওপৰ পলাম; পায়ে নিতে বাহিৰ ওলাই | কায়েল পাহ খেদি গল। তেতিয়া ঘি- আষা, পাছে পাছে খেদি আৰব, শেষত আমিবাই যিবোৰু কলে, তোমাৰ মত থকা সিক নগৰৰ পৰা অৰৈলৈ নিম; কিয়মে | আচিপাত অয়ৰ লিলৈ দা; কিনা সেই সিহঁতে কব, ইহঁতে আগয় নিচিনাকৈ আমাৰ | নখ, মা তোমাৰ হাত দিম। তাতে বিচৰাই পাপলাইছে; এই ৰুপে আমি সিহঁতৰ আগৰ | আপোৰ হাতত এক জাপামগাৰ নয় ৭ণ পলাম। কিন্তু তোমালোকে লে লুকাই| দাখিলে। ে দামাৰে লুকাই থক বা ঠাইৰ পৰা ওলাই নগৰ হাত কৰি লব; সৈন্যদলে আপোন চাইৰ পৰ বেগাই ওলাই দিনে তোমালোক ঈশ্য যিহোৱাই তাক। লড়ি গৈ নগৰত সোমাই মায়খন এত তোমালোকৰ তত লোখাই দিব। তোমা-[ কৰি ললে, আৰু তেতিয়াই লগাই দিলে। লোকে মগ, গত কৰি লোৱমাত্ৰ নগৰত ই|• পান অন্য লোকবিলাকে পাহকাললৈ চাই এই বি; যিহোৱাই আজ কৰাৰ দৰে। মগৰ আকাশলৈ উঠা দেখিলে; তাতে, কাৰ কৰিব। দেখা, ময় তোমালোকক আকা| | লিবিলাকে কালে বিকালে কোনো কালে কৰিলো। এই কপে, যিহোৱাই সিবিলাকক | পলাবলৈ একো উপাৰ সেপালে; আৰু অৰণ্যলৈ পালত, সিবিলাকে গৈ অমৰ পশ্চিমে বৈৎ-1। পলাই যোৱা লোকবিলাকে খেদি যোৱাবোয়লৈ এল, আৰু অয়ৰ মাঝ ঠাইত লুকাই থাকিল; rt ত ম ছিল: মুৰি লিংক আমৰ কৰিলে, অৰ্থাৎ যেতিয় ত যিহোৱাই লোকবিলাকৰ মৰুত সেই যিহেই আৰ গোটেই মায়েলে দেখিলে, বাতি নিলে। বে, সুকাই থকা সৈন্যদলে মগৰ হাত কৰি ললে, ১০ পাছে যিহোৱাই ৰাতিপুৱাতে উঠি লোক আৰু নগৰৰ ধুৱা উঠিছে, তেতিয়া লিবিলাকে বিলাক গণনা কৰিলে, আৰু তেও ইত্ৰ-1 বুৰি এৰ লোৰবিলাকক আঘাত কৰিলে। বল বৃদ্ধ লোকবিলাকে সৈতে লোকবিলাকৰ | ২ আৰু অন্য দলে নগৰৰ পৰা ওলাই সিহঁতৰ ১১আগে আগে অয়লৈ যাত্ৰা কৰিলে। আৰু তেওয়| বিৰুয়ে আলি; এই কুপে লিতি ইত্ৰাৰেলৰ লগত থকা সকলো যুক্ত লোক উঠি গৈ, ওৰ মাঝত পড়িল; এফালে এদল, আনফালে সিদল চাপিনগৰ শখত উপস্থিত হৈ, অয়ৰ উত্তৰ আছিল; তাতে লিৰিলাকে সিহতক এনেকৈ কালে হাউমি পাতিলে; তেওৰ আৰু অমৰ | আয়া কৰিল, যে, সিহঁতৰ এটাকে অৱশিষ্ট ১২াকতে এক উপত্যকা আছিল। তেও পাঁচ ২৩ বা শীয়াই নেধিলে। কিন্তু সিবিলাকে ভয় হমান লোক লৈ নগৰ পশ্চিমালে| ৰাত জীয়াই জীয়াই ধৰি, যিহোৱাৰ বৈএল আৰু অন্তৰ মাত লুকুৱাই ৰাখিছিল।[২৪ ৰি ৈআনিলে। পাছে, যেতিয়া ইয়েলে এ চলে লোকবিলাক অৰ্থাৎ নগৰ উত্ত। মগৰৰ বাহিৰত, অমনিবাসীবিলাকে লিবি- কালে এক গোনই ছাউনি, আৰ নগৰ | লাকৰ পাছে পাছে খেদি যোৱ অৰণ্যত, পচিকালে সুকাই থকা পলক স্থাপন কৰা লিত আটাইকে বধ কৰি এটালে, আৰু সিহঁত হত,যিহোৱাই সেইৰতি উপত্যকাৰ মাৰলৈ আটাব্যে ৰাৱলৰ ধাৰত নিঃশেষে পতিত ১০ মন কৰিলে। তেতিয়া,আয়ৰইতাকে দেখা হল, তেতিয়া গোটেই ইস্ৰায়েলে আয়লৈ উলটি , গগত থকা মানুহবিলাকে, যা আৰু আহি তাৰ লোকবিলাককে ৰোলেৰে বধ মেলা প্ৰতিকে তিৱাতে বেগাই|২৫ কৰিলে। সেই দিন অনিবাসী আটাইবোৰ স, তয়েল, লগত ঘৃঢ় কৰিবলৈ, অবাৰ] লোক অৰ্থাৎ তিতা মটা আদি বাৰ হাজার তা লিপিত ঠাইলৈ ওলাই গল; কিছ]২০ লোক মরা পড়িল। কিয়নো অনিবাসী • বিরুড়ে গম পালে যে এল সৈন্য। সকলোকে যেতিয়ালৈকে নিঃশেৰে বিনষ্ট করা সবুই আছিল, তাক তেও নেজানিলে। পাছে| মহল, তেতিয়ালৈকে যিহোচুৱাই আপোনার বিহোৱা আৰু আটাই মায়েলে সিংতর |গাটি দগ হাত নোকোচালে যিহোৱাফ অ- আলোবিলাক ঘটা যেন কোই| দেশ ফর বিহোৱাৰ বাক্য অনুসারে ইয়েলে
পিলইগল। তে, লিবিলাকৰ] কেবল সেই নগর পশু আর ব্যবিলাক হেপাহ খেদিতি নিতে অগৰুত! আপৰিলা মিত্তে ললে। এই স্কুল 21
