পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/২২৪

২১ যিহোবা। [ ৫; ৮+৬; ১৫। চুম কৰেওৱালে; কিয়নো সিবিলাক অ| সাতটা শিা লৈ যাব; পাছ সৰ দিন। আছিল, কাৰণ বাটত সিবিলাকৰ চুং ফৰা | তোমাকেসবাৰ নধন এৰ কবি, মহল। সেইগোইতিৰ চং কৰাৰ আৰ পুৰোহিতবিলাকে: শি অৰি। আৰু পাত, লিবিলাক সু নয়মানে, যষ্টিকৰ যেতিয়া শিলাি মহাশকাৰী শি বিষ- মাৰত আপোন অশোন ঠাইত (কিল। খছে। লীয়াকৈ বাৰ, আৰু তোমালোক শিল্প শ যিহোৱাই যিহোৱাক কলে, আতি ময় তোমা শুনি, তেতিয়া সকল লোকে মনি লোক পৰা মিচৰ দুৰ্নামৰূপ শিল বগাই কৰি; তাতে নগৰ গড় মাটীৰে মমান হৈ পেলাশে; এই হেতুকে সেই ঠাই গিলগল | পড়িব, আৰু এতিম লোকে আপোনাৰ মুখৰ বেগৰো] বুলি আজিলৈকে বিখ্যাত আছে। পোলে গোমে উঠ যাব। তেতিয়া নন, পু ১০ ইস্ৰায়েলৰ সন্তানবিলাকে গিলগলত দুটিনি | যিহোবীই পুৰোহিতবিলাকক মাতি আনিকলে, পাতি মাহৰ চতুৰ্দশ দিন গোধূলি বেলা তোমালোকে নিয়মমাখিলাৱা, আপুৰা- যিৰীদেৰ সমৰ্থলত নিৰিপৰ্ব পালন কৰিলে। হিত সাত তে বিয়ে কৰ আগে আগে ১১ সেই নিতাৰপৰ পানি সিবিলাকে দেশত • মাশকাৰী সাহোট শি লৈ যাওক। পাত্ৰ উৎপন্ন হোৱা শস্য ভোজন কৰিলে; সেই দিনই| | তেওঁ লাবিলাকক কলে, তোমালোকে গৈ মগ, সিবিলাকে খমীৰ নিদিয়া পিঠা আৰু ভজ শস্য। এটি কৰা, আৰু যুলৈ সাত হোৱা সৈন্য ১২ ভোজন কৰিলে। আৰ সেই পানি, লিবি। যিহোৱাৰ আগে আগে বাওক। এইল, লাকে দেশত উপ যোৱা শস্য ভোজন কৰাৰ। যিহোৱাই লোকবিলাকক কলত, মহাশকাৰী পাছে মা। মাইকিয়া হল; তেতিয়াৰ পৰ | সাতোটা দি লৈ যোৱা পুৰোহিত সাত মনে ইত্ৰায়েলৰ সন্তানবিলাকে আৰু মায়া নেপালে, | যিহোৱাৰ আগত শিল যাই বলাই যাবলৈ কিন্তু সেই বছৰত কান দেৰ শস্য ভোজন ধৰিলে, আৰ ফিহোৱাৰ নিয়ম-ক লিবিলাক কৰিলে। পাছে পাছে চলিল। আৰুণলৈ সাজু যোৱা যিীহোৰ পতন আৰু বিনাশ। সৈন্য শিক্ষা বলোৱা পুৰোহিতবিলাক আগে আগে গল, আৰ পাছত যোৱা দল চক ১৩ যিৰীহৰ ওচৰত থকা কালত, যিহেচুৱাই | পাছে পাছে গল; যা পুৰোহিতবিলাকে চকু তুলি চাই দেখিলে, যে,কাৰ পৰ উলিয়াই| ১• শিল বাই বাই গল। পাছে যিহোবাই তত এখন তৰোৱল লোৱা এজন পুৰুষ | লোকবিলাক আৰ কৰিলে, ময় তোমালোক আপোনাৰ সমূখত থিয় হৈ আছে; তেতিয়া মহাধ্বনি কৰিবলৈ আলিয়া টিন মোহোৱা যিহোৱাই তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈ সুধিলে, তুমি লৈকে তোমালোকে ধ্বনি নকৰিবা, আৰ আমায় পৰ নে, বা আমাৰ শক্ৰবোৰৰ পৰ। অপোন অপেন মা মুনা, তোমালোকৰ ১০ তাতে তেওঁ কলে, নহয়, ময় যিহোৱাৰ বাহিনী মুখৰ পা কোনো কথা শোলাক; সেইদিনাৰে বিলাকৰ সেনাপতি হৈ আহিলে। তেতিয়া| ১১ তোমালোকে ধ্বনি কৰি। এই পে তে নগৰ। যিহোৱাই মাটীলৈ মুকৈ পড়ি প্ৰণিপাত কৰি চাৰিকালে বিয়েৰ ক এবাৰ প্ৰদকি তেওঁক কলে, মোৰ প্ৰভুৱে আপোনাৰ দাসক কি| কালত, সিবিলাক ছাউনিলৈ আহি ৰাতি ১৫ আ দিয়ে। তাতে যিহোৱাৰ বাহিনীবিলাকৰ | হাউনিত থাকিল। সেনাপতিয়ে যিহোৱাক কলে, তোমাৰ তুৰিৰ। ১২ তাৰ পাছদিনা যিহোৱা ৰাতিপুৱাতে পৰ আপোম জুতা সেলোকোৱা; কিয়নো | উঠিল, আৰু পুৰোহিতবিলাকে যিহোৱাৰ তুমি যি ঠাইত থিয় হৈ অহা, সেইঠাইপবিত্ৰ। ১৩ চনুক দা িললে; আৰু মহাখাৰী যা- . তেতিয়া যিহোৱাই তাক কৰিলে। (সেই | | ছোট শি লোৱ পুৰোহিত সাত জনে ' সময়ত ইস্ৰায়েলৰ সনিবিলাক নয়ত যিহোৱৰ সুৰ আগে আগে শি যাই নিৰীহ নগৰ একেবাৰে বন্ধু আছিল; হিলৈ বই গল, আজ ৰণলৈ সৰু ছোৱা মৈ কি বাহিৰলৈ কোনেও ওলোৱা সোমোৱা নকরি লিবিলাকৰ আগে আগে চলি গল, আৰু পাছ ছিল।) পাছে যিহোৱাই যিহোচুৱাক কলে, যোৱা দলে যিহোৱার কর পায়ে পা। দেখা, ময় যিরীহোক, তার বাক, আৰু তার গমন করিলে; পুনতিবিলাকে যাতে বলৱন বীরপুরুৰিলাক তোমার তত সমপণ | ১০ শিক্ষা বই নাই গল। লিলাি নি। ৩করিলো। তোমালোক আটাই লোকে। দিনা নগন এবার প্রাণি কৰিলে মগরখ এবার চুরি ডাক প্রদরি করিব, এই | উলটি আহিল; এই গলে মিলািকে কি ফলে তুমি ঘদিন কৰিব। আৰু সাত জন১৫ কলি। গাছে গম বিলা, উদয় যে পুরোহিতের আগে আগে মাশরী| মত নিবিলাকে যেসকালে , আর al4