২০; ৬-২৬; ১১।] দ্বিতীয় বিব। কৰি লয়৷ কাৰ্য কৰিব। পাছে সেই তোমাক বিশ্ৰাম দিব, তেতিয়া তুমি আকাশ, ভিতাই যি প্ৰথম সন্তান আমাৰ, ইয়াৰ তাৰ পৰ অ্যালেকলোৱণৰ দিন শুকৰি, মাৰৰ পৰা মৃতকৰ নাম নয়ানিমিত্ত, ৰাক বেপাৰি। • সি তাৰ নামে উত্তৰাধিকাৰী। আৰ সেই পুবে যদি আপিন তাকে বা ককায়েকৰ শস্যৰ আগ ভাগ আৰু ফলন ভাপ দিয়া টিশাক এন কৰিব নোখোৰে, তেন্তে তাৰ | সময়ত ধন্যবাদ আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰা। কয়েক জয়েৰ সেই তিতাই মগৰৰ তোমাৰ দৰ বিযেৱাই অধিকাৰ অৰ্থে ৰাখলে বা লোকবিলাৰ চৰলৈ গৈ যি দেশ তোমাক দিছে, তুমি যেতিয়া সেই মোৰ ৰে বা বড়ই ইসলৰ মত দেশত সোমাই তাক অধিকাৰ কৰি তাৰ মাত আপোন কামুক বা তাকেৰ নাম ৰাখিবলৈ। ক কবি, তেতিয়া আপনি ইমৰ যিহোৱাই অসমত; সি মোলৈ দেওৰ বা বড়ই কৰিব দিয়া আপানাৰ সেই দেশৰ ভূমিত উৎপ নীয়া কাৰ্য কৰিবলৈ ই নকৰে। তেতিয়া | হোৱা সকলো শস্যৰ যি প্ৰথমে পকা ফল তুমি তাৰ নগৰ বৃ লোকৰিলাকে তাক মাতি আনি | উৎসৰ্গ কবি, তাৰ কিছু কিছু লৈ পাটিত ন; তাতে, যদি নি উট থিয় হৈ, এই দিবলৈ বাই, তোমাৰ ঈশ্য যিহোৱাই আপোন নাম মোৰ মাইএই বুলি কয়, তেন্তে তাৰ থাকিবৰ নিৰে যি ঠাই মনোনীত কৰি, কাকে বা ভায়েকৰ ঘৈণীয়েকে বড় লোক সেই ঠাইলৈ যাব। আৰ সেই কলিৰ পুৰো- বিলান্ত সাক্ষাতে দেৰেক বা বড়-অনাৰ ওৰিলৈ| হিত মনৰ আগলৈ গৈ তেওঁক কব, যিহে- গৈ তাৰ ভৰি পৰা তা সালোকব, আৰ বাই আমাক বি দেশ দিম বুলি আমাৰ পূৰ্ব- তাৰ মুখ ধু পেলাই উত্তৰ দিক, যি কোনোৱে পুৰুষবিলাকৰ আগত শপথ কৰিছিল, সেই আপোন ককায়েক বা তাৰেকৰ বংশ উৎপন্ন দেশত ময় সোমা, ইয়াক আমি তোমাৰ
- মকবি, তালৈ এই ৰুপে কৰা যায়।
• ৪ ঈশৰ যিহোৱাৰ আগত স্বীকাৰ কৰিছে। তাতে অলৰ যাবত তাৰ নাম জুতা সোলো বংশ পুৰোহিত জনে তোমাৰ তৰ পৰা পাচিটো বুলি প্ৰখ্যাত হব। লৈ, তোমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদিৰ আগত ১১ পুৰুষবিলাকেইনে সিজনে কাহিয়া কৰিলে, প্ৰব। আৰু তুমি আপোন ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ সিহঁত এম তিতাই যদি প্ৰহৰ কাটোৰ আগত উত্তৰ কৰি কব, এন মৰিব লগা অৰা- হাত পা গিৰিয়েকক এড়াবলৈ গৈ হাত মীয় লোেক মোৰ ওপৰপিতৃ আছিল; তেওঁ অলপ শেলি এহৰ কৰাটোৰ পুত অত ধৰে। লোক লগত লৈ, মিচৰলৈ নামি গৈ তাত প্ৰবাল ১২ তেরে তুমি তাই হাত কাটি পেল, তুমি করিলে; আৰু সেই ঠাইত মহৎ, পরাক্রমী, | কৃপা নকৰিবা। • আৰু বহু প্রাপূর্ণ এক জাতি হৈ উঠিল। পাছে ১৬ তোমার মোনাত সৰু বড় দুই রকম ভগা মিচরীয় লোকবিলাকে আমাক উপদ্ৰৱ করিলে, ১০ নেকো। তোমার যত স বড় সুবিধার আমাক দুথ দিলে, আমাক কঠিমরুপে বন্দীকাম ১৫ আখ থাকিব নেলাগে। তোমার দুধ করালে; তেতিয়া আমি অপোন পিতৃবিলকির | যিহোৱাই তোমাক যি দেশ দিছে, সেই দেশত | ঈশ্বর যিহোৱাৰ আগত কাতরোক্তি করিলে, তোমার আয়ু দীঘল বর নিমিত্তে তুমি ঠিক তাতে যিহোৱাই আমার কারোক্তি শুমি, আৰু না, ভগ, টিক আৰু ন্যায় ঐ জোখ আমার দুখ, এম, আৰু উপৱলৈ সৃষ্টি করিলে; ১৬খি। কারণ, যিবোরে এনে কাৰ্য করে, ৮ আৰু যিহোৱাই বলৱান হাত, মেলা বাহু, মহা- আবিবোরে অন্যায় করে, সেই সকলোবো। | ভয়ানক কাৰ্য, নানা চিন, আৰু অদ্ভুত লকণরে তোমাৰ শৰ যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া। | মিরর পর আমাক উলিয়াই, এই ঠাইলৈ ১) সির পর তুমি ওলাই আহোতে বাটত। আনি, দুষ্ট মধু যোৱা এই দেশ অমাক দিলে। ১৮ মালেকে তোমালৈ কি করিলে, তোমাক বাটত| ১০ এতিয় যে যিহোৱা, এই দেখা, তুমি মোক না পাই তোমার পাছে পাছে গৈ, তুমি T যি ভূমি দিহ, তার ফলর প্রথমে পক মা আর ক্লান্ত হোৱা কালত সি ঈশক | ভাগ ময় আনিছে, এই বুলি তুমি আপোন মরি তোমার পাছত যোৱা দুৰ্বল লোকবিলাকক ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আগত তাক থৈ আপোন কেনেকৈ ৰখ করিলে, তাক সেরণ করিব।।[১১ দশযিহোৱাৰ আগত প্রণিপাত করিব; আৰু ১৯এই হেতুকে, তোমার শর যিহোৱাই যি দেশ | তোমার শর বিহোঝই তোমাক আৰু তোমার অধিকার কবি অর্থে আধিপত্যপে তোমাক পৰিয়ালক যি যি মল করিছে, সেই সকলোতে স, সেই দেশত তোমার দর যিহোৱাই তুমি তোমার মাৰিত থকা লেৰীয়া আৰু বিদেশ চাবিকালে এক সৰুলে শক্ত পরা যেতিয় লোকে সৈতে আনৰ কৰিব। 201 |
