এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্লাৱন
কেতিয়াবা প্লাৱন আহে,
নৈ পাহাৰ বাগৰি চিন্তানায়কৰ কোঠালীত
প্ৰৱেশ কৰে।
সময়ৰ বিলাসী অপচয়ে
সাৰুৱা প্লৱন ধৰি ৰাখিব নোৱাৰিলে।
প্লাৱনে ভালপোৱাৰ প্ৰতিদান দিয়ে
একাকাৰ কৰি ধুৱাই নিয়ে।
ভেদাভেদ শূন্য কৰা প্লাৱন
আমাৰ বৰ প্ৰয়োজন হয়।
পাহাৰেও কথা কয়, পৰ্বতক ঈৰ্ষা নকৰে
মাথো সংযম হবলৈ কয়,
কাষেদি চাপৰি চাপৰি নৈ বৈ যায়।
নুবুজিলো নৈৰ মনোভাৱ।
কিন্তু চাপৰ যদিও লচপচকৈবৈ যোৱা
নৈখন পৰ্বততকৈ সুখী বুলি জানো,
প্লাৱনে বাচ বিচাৰ নকৰি সকলোকে কোলাত লয়।
হলেণ্ডৰ টিউলিপ ফুলৰ মাজত
অকনমান মনৰ কথা কেনেকৈ ভাবিম।
কাৰোবাক কাষত নোপোৱা কাৰনে –
এয়া মোৰ সুখৰ অপচয় নে সঞ্চয়, বুজি নাপাও
বুজাই দিবলৈও কোনো নাই
অন্তহীন প্ৰশ্নৰে ভাৰাক্ৰান্ত পৃথিৱী!
প্লাৱনে সকলোকে ধুৱাই নিব।
শিল্পী সত্ত্বা - ৮
