এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জোনাকৰ চেলেং এখন লৈ
নাযায় নুপুৱায় নিশাৰ নিস্তব্ধতা
ইচ্ছা কৰি খুলি দিলোঁ
হৃদয়ৰ আটাইবোৰ নঙলা
জোনাকৰ চেলেং এখন লৈ
কাঞ্চনমতী অনেক কবিতাৰ
দীঘলীয়া সৰ্পিল শোভাযাত্ৰা
মোৰ ফৰকাল চোতালত দুপৰ নিশা
এইবোৰ কবিতাৰ গোন্ধ আছে
নাম নাই সংজ্ঞা নাই
শৈশৱ কৈশোৰ আৰু যৌৱনৰ
পিৰালিত ওৰে নিশা আমোলমোলাই
একোপাহ মোক চা মোক চা খৰিকাজাঁই
ৰাতি পুৱাল কি নুপুৱাল
মানুহৰ প্ৰাত্যহিক খোজৰ শব্দত
(সাগৰ শুকাল)
আটাইবোৰ কবিতা থিতাতে লুকাল
সময় অসময় বুলি কথা নাই
কবিতাই কেতিয়াবা হাঁহি হঁহুৱায়
কবিতাই কেতিয়াবা কান্দি কন্দুৱায়
এৰা, কবিতা এনেকুৱাই
কবিতা এনেকুৱাই
ভৈয়াই।
(পূৰ্বপ্ৰকাশঃ দৈনিক অসম, ১২/০১/২০০৭)
২৮।এমুঠি বনকৰা কিংখাপ কবিতা
