b এশিঙ্কৰদেৱ আৰু মাধৱদেৱ আসি উপস্থিত ভৈ। যুবাকা। এতেকে কাইনে। বিহা মৈত কনা ইয়াকে দুযো অ-টি কৰি বাশাকে আদি কৰি সকলোৰে সৈ. * ঢাবি হলিখা নতুন পে - অদিত। ক্যা সূৰ্যৱতীক .: 73 **17.1 111 1116-11 এই দলে হস্থ হৈ শঙ্ক। কিছুণ। গা , এদি• ওয। আৰ বাহ্মণ- সক শঙ্কৰদেৱক ক ই যে .ম্পৰা। ' • পানী আহি তেওঁলোকৰ শস্য মাৰি পেলাই বা হা। কল, এ:তকে তাৰ এটা দিহা কৰিব লাগে। শঙ্কলে এই কথা শুনি ও কক কণে সে 'বোৰ চি ঢাদি লৈ বলাইক, আমি জানটো ৰান্ধি পেলাও।" চাপ এত এই ঢা. বন্ধা সম্পৰ্কে এটা অলৌকিক কপাল বৰ্ণ আছে।--শঙ্কণ পৰাশ শুনি সকলো আহি টা, ঢf3. গোজ পা বটা, Fা সবাই মাটি খাদি আনি তাত পেলাই জান বান্ধিবলৈ। . কিন্তু সকনো ভাবি 'ব, তথাপি কোনো প্ৰকাৰে তা বন্ধ। •ই'-। জানৰ যোতে সেইবোৰ উৰাই লৈ গুচি গ'ল। এই কথা (৪াকে শঙ্কৰক দণ; শঙ্কৰে কলে -'শঙ্কৰ বদতি শুrি- যে সাইজট। কিবা কাসে। লোকে চিন্তা কৰা অতিশয়॥ সাধিৰে। ইন কায শু• ভুগি। দেশ ৩ চাৰ শ অ একঙ্গণ। ন কন্দ॥ - পাঠ ক না। ঢ• সৰস্বতী।:শ কেশী প্ৰবীণ || কবিৰাজ কল। অব। অ•ে অ• অতি পণ্ডিত সাৰতৰ | তোমাকে এঙ্গী॥৩॥ বিটা॥ অন৷ সেই শী। যে পণ এটা এপ কৈ পানী ভাই অ• দান॥ দই জানৰ পানী বন্ধ হল।" এই কা।{}} ভূ৷ সকবে বিম। মা•.1। কিন্তু শঙ্কণ ক + উনাই দিও... (সদে। এত লোক নি? ঘৰলৈ গৈ গহিণীসকলক শুধলে যে তেওলোক শান্তি নে? লাগণীসকলে গল কাল। ' আমি ভট্টাচাৰ্য পণ্ডিতন ঘৈণীযে, আমি শান্ত হম না।
- 1 সঙ্গে এক কঙ্গে মত মহা সা'। কপ নিয়োগী। একথা
কৰি। তে। বিঃ॥ 'শাম পাকি এম আচৰ শাক (গণ বিহিত। সান তপণ সন্ধা মন আচৰ ক'a fত দুখী দবিক, পাক •ক অ| বস্তু দেত্ত মাতি।
- বাক, অং মিন (পাম অত। স স ত সবাক গত মত মন
চেন নাকি তান বাক্যত মুগ পায় কো’ | পাণী। আন পোক যত সৰাকে,, যাক যথাrি "ভাৰে। সদয় হৃদয় যে জনম কৃপালু গুণ স্বভাৰে৷দৈত্যৰি।
