পেলাই থৈ দিলে। নাৰায়ণ ঠাকুৰ ভাৰ্য্যাও ওচৰতে থাকিল। ভৰিত
শিকলিৰ কটকটীয়া বান্ধ, ভালকৈ তেওঁলোকে শুবও নোৱাৰে। কেৱল
ঘনে ঘনে হৰি নাম উচচাৰণ কৰি দুইজন বন্দি সেইভাৱে পৰি ৰল। গধুলি
হলত দুয়ো নাম প্ৰসঙ্গ কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু তাৰ পিছত লগত থকা
পুথি এখন পাঠ কৰিবলৈ ধৰিলে দেখি গৰমলিয়ে বৰ আচৰিত মানি তেওঁ-
লোকক শুধিলে “অহৰ্নিশে তোমালোকে ঈশ্বৰৰ নাম লব লাগিছা; কিন্তু
কতা, ঈশ্বৰে তোমালোকক দেখোন নাৰাখে, মাত্ৰ দুখ ভুঞ্জি মৰিছা?”
এইকথা “শুনিয়া ঠাকুৰে পাছে দিলেক উত্তৰ। জগত পালন কৰে মায়ায়ে
ঈশ্বৰ॥ কৰ্ম্মবশে সুখ দুঃখ দেহৰ আছয়। কৰ্ম্ম অনুসৰি তাক ভুঞ্জিবে
লাগয়॥ বিনাশী দেহৰ অৰ্থে ভক্তে নবাঞ্ছয়। ঈশ্বৰৰ ইচছা মাত্ৰ কহিয়া থাকয়।
ঈশ্বৰৰ পাদপদ্মে মতি নাছৰোক। তাহান ভক্তৰ সঙ্গে সদা সঙ্গ হোক॥
এহি মাত্ৰ বাঞ্চা কৰি নাম লৈয়া থাকোঁ। তান প্ৰীতি বাজে বাঞ্ছা নাহিকয়
একো।" এই উত্তৰ শুনি গৰমলিয়ে একোকে নকৈ ওচৰৰে ঘৰ এটাত
শুই থাকিল গৈ। ৰাতি দুপৰত নাৰায়ণ ঠাকুৰ আৰু গোকুলচান্দৰ ভৰিৰ
লোৰ শিকলি কেনেবাকৈ ছিগি পৰিলত, নাৰায়ণ ঠাকুৰে তেতিয়াই তেওঁ-
লোকৰ প্ৰহৰীক জান দিলে যে তেওঁলোকৰ ভৰিৰ শিকলি ছিগি গৈছে।
প্ৰহৰীয়ে আহি তেনে হোৱা দেখি তেতিয়াই গৰমালিক খবৰ দিলত, আকৌ
গৰমলিয়ে দৃঢ় লোৰ শিকলিৰে তেওঁলোকক বন্ধালে। ইয়াৰ কিছুমান
সময়ৰ পিছত আকৌ নাৰায়ণ ঠাকুৰে প্ৰহৰীক মাতি কলে যে আকৌ
তেওঁলোকৰ ভৰিৰ শিকলি টুকুৰাটুকুৰ হৈ ছিগিল। প্ৰহৰীৰে এই সংবাদ
গৰমালিক দিলত তেওঁ আহি দেখি আচৰিত মানি মনতে ভাবিবলৈ ধৰিলে,
যে এওঁলোক ঈশ্বৰ কৃষ্ণৰ ভকত; ৰজাই নাজানি মিছাতে এওঁলোকক কষ্ট
দিছে। অৱশ্যে ৰজাৰ আদেশ মতে কাৰ্য্য কৰিবই লাগিব, নতুবা মোৰ
ৰক্ষা নাই; সেইদেখি এওঁলোকক ভোটক বেচিবই লাগিব।
ৰাতিপুৱা গৰমলিয়ে ভোট মাতি আনি তেওঁলোেক দুইকো ছ-কুৰি টকাত ভোটক বেচি দিলে। ইয়াৰ পিছত তেওঁলোকক চাৰিটা ভোটে সিহঁতৰ পৰ্বতৰ ফালে লৈ গল। বাটত যাওঁতে বন্দি দুজনে মাত্ৰ ৰাম ৰাম হৰি হৰি উচ্চাৰণ কৰি গৈছিল, তাৰ বাহিৰে আৰু তেওঁলোকৰ মুখত আন কথা একো নাছিল। চৰিত্ৰত আছে যে, কিছুমান দূৰ গৈ ভোট কেইটাই এন্ধাৰ দেখিবলৈ ধৰিলত, সিহঁতে ভাবিলে এই দুটা দেও-মানুহ; এই দুটাক
