সৰু পেহাৰ বিষয়ে মোৰ অনুভৱ
কুন্তলা ৰায়চৌধুৰী (কল্যাণী)
বিপুল খাটনিয়াৰ, আমাৰ সৰু পেহা, আমাৰ ঘৰৰ এগৰাকী বিশেষ সদস্য। জানিব পৰা হোৱাৰপৰা পেহাক অলপ ভয় কৰিছিলোঁ, কিয়নো খুব খাৰাংখাছ আছিল তেওঁ। মাত-কথাৰ বাবে জনাজাত, পিছে পেহা আছিল খুবেই Straight-forward, ভাল লাগিলে ভালকৈ কয় আৰু বেয়া পালে গালিও পাৰে। সেয়াই আছিল তেখেতৰ প্ৰতি থকা ভয়ৰ কাৰণ।
পেহাৰ ভূমিকা আমাৰ ঘৰত এগৰাকী জোঁৱাই হিচাপেই নাছিল, আতা অনিল ৰায়চৌধুৰীৰ বন্ধু হিচাপেও তেওঁৰ এক বিশেষ ভূমিকা আছিল ঘৰখনত৷ সৰু পেহা চাগে আতাৰ আটাইতকৈ প্রিয় বন্ধু আছিল। আমি ডাঙৰ হৈ অহাৰ লগে লগে পেহাৰ অন্য এক ৰূপ দেখা পাবলৈ ধৰিলোঁ; সেই আছিল এগৰাকী ‘কলা-প্রেমী’ৰ ৰূপ আৰু এগৰাকী প্রগতিশীল কলা সমালোচকৰ ৰূপ। সৰু পেহাৰ লগত মোৰ প্রায়েই ‘Storytelling Photography’ লৈ কথা হৈছিল, কোনোবা ধুনীয়া ঠাই দেখি আহিলে মোক কৈছিল, কল্যাণী ওলাবি এদিন মোৰ লগত, সেইবোৰ ঠাইত ভাল ভাল ফটো পাবি, এনেদৰে কৈ তেওঁ ঠাইসমূহৰ বিষয়ে কিছুমান আকর্ষণীয় কাহিনীও শুনাইছিল। এজন বন্ধুৰ নিচিনাকৈ পেহাই আমাৰ লগত এনেদৰে বিভিন্ন ধৰণৰ কথা আলোচনা কৰিছিল।
শেহতীয়াকৈ প্ৰকাশিত হোৱা আতা অনিল ৰায়চৌধুৰীৰ ৰচনা সমগ্ৰখনৰ কাম সৰু পেহাই দিনে ৰাতিয়ে কৰি থকা দেখিছিলোঁ। পেহাৰ নিজৰ স্বাস্থ্যৰ অৱনতি ঘটিবলৈ লৈছিল কিন্তু তথাপিও তেওঁ প্ৰচণ্ড হেঁপাহেৰে কিতাপখনৰ কাম কৰি আছিল। ভবাই নাছিলোঁ আতা যোৱাৰ পিছতেই সৰু পেহাও এনেদৰে গুচি যাব বুলি৷ প্রথম যেতিয়া তেওঁৰ বেমাৰৰ খবৰটো শুনিছিলোঁ, তেতিয়াও ভাবিব পৰা নাছিলোঁ। কিন্তু নিয়তিৰ আগত আমাৰ ইচ্ছা অনিচ্ছাৰ জোৰ নচলে; সৰু পেহাৰ শাৰীৰিক অৱয়বটো এদিন নিঠৰ হৈ গৈছিল কিন্তু তেওঁৰ উপস্থিতি আমাৰ মাজত তেওঁৰ কামৰ জৰিয়তে সদায় থাকিব, আৰু মোৰ মাজত বেছিকৈ থাকি যাব এজন ‘কলা প্রেমী’ হিচাপে।
(লেখক আজমল আইন মহাবিদ্যালয়ৰ সহকাৰী অধ্যাপিকা)
