এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
শক্ত হৃদয়ৰ ইহে ও যমূল, আবেগৰ লহৰিয়ে ধক নাচোন, নৰ পূৰ্ণিমাজোনে বৰষক মোজা, প্ৰতিয়ে বিহুৰ পিন্ধক কাচান। প্ৰেম আলু কানু গল যাওৰু মিয়া, হিৰ আকৌ গোপ। ইষে এহিয়া। (২৪) বসন্তকাল। শীতক বিদায় কৰি বছৰেক লই, গ্ৰীষ্মক আগতলৈ হখিত হই, সুখৰ ৰকালে নিজ ৰাজ্য বিস্তাৰিলে, মুখত সকলো জীৱ মত আহিছে, বসত্তৰ খাতি কৰিছে। পকা পা পা সৰি ল ন সা এই লঠাৰা গছ বোৰ আছে থিয় হই। বসন্ত বালাপি। ধৰিছে সুখৰ ৰাগি, তেওঁ কেও ই দুই এটি কুহি নেলি নাহি অছু সাজ বুলি।
