এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
সংসাৰ শৰ সিয়ে এটুপি ফটিক দুল, না দেহীৰ সিয়ে ভৰষাৰ কে পুল। মুক্তিৰ দুৱাৰলি, | স্বৰ্গীয় প্ৰেমৰ ৰা, ভৱ সাগৰৰ সেতু জীৱনৰ এৰৰ।। নুহৰ মনুষ্যত্ব কি ধৰ্ম্ম সা হৃদয়ৰ পান্থ অধ্য | সিয়েই অহনা আক্তা। দেখিও নেদেখে। আমি | ভবা মুখ হই, উতি সেন্দুৰ খালি ৰৈ স্বৰ্গলৈ। (১৮) সুখ কত? নিলগত ৰিনি বিনি দেখি পৰ্বত কাঠানি কেনে মনমোহা সুখপূৰ্ণ ছবি, দূৰ আকাশত মুখময় জ্যোতিষ্ক মণ্ডলী চাই আপোন পাহৰা হয় কবি।
