এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮১
দিহা নামৰ সম্ভাৰ
পুত্ৰ ভাৰ্য্যা ধন;
তাতেই দিলি মন।
মন তই নিজেই নিজৰ নাশ চপাইললি॥
পদঃ-
মনে যিবা কৰে জীৱে বোলে মই কৰো।
মনৰ মৰণে জীৱে বোলে মই মৰো-মন
ঈশ্বৰক পাহৰিলি॥
যেন সূৰ্য্য বিম্ব লৰে জলৰ লগত।
জল স্থিৰ ভৈলে বিম্ব হোৱে পূৰ্ববত - মন
ঈশ্বৰক পাহৰিলি॥
মনৰ কৰ্ম্মক যিটো মোৰ বুলি আছে।
কৰ্ম্ম পথে বন্দী জীৱএহিসে নিদানে - মন
ঈশ্বৰক পাহৰিলি॥
মনে পাপ মনে পূণ্য মনেসে নৰক।
মনেসে কৰিছে ভেদ আপোন পৰক - মন
ঈশ্বৰক পাহৰিলি॥
যতেক ইন্দ্ৰিয়গণ মনৰ অধীন।
মনৰেসে আজ্ঞা পালি থাকে ৰাত্ৰি দিন - মন
ঈশ্বৰক পাহৰিলি॥
মনে উপজয় জানা মনেসে মৰণ।
মনুষ্যৰ মন বন্ধ মোক্ষৰ কাৰণ - মন
ঈশ্বৰক পাহৰিলি॥
